• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilikten mi, kendimden mi korkuyorum?

dryfc

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2014
2.568
1.628
133
35
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 30 yaşındayım atanalı 10 yıla yakın bir zaman oldu memurum. Arkadaşlarımın önerisi ile bir kişi ile konuşmaya başladık. Bir görüş belki hoşlanırsın, hemen reddetme dedikleri için görüşmeye başladım aslında yanlış yaptım sanırım. Yüz yüze henüz gelmiş değiliz. 3-4 gün oldu konuşmaya başlayalı. Kendisi özel bir şirkette çalışıyor. Benden 2 yaş kadar büyük. Bayram sonrası bir görüşme planlıyoruz ancak ben sürekli kabuslar görüyorum anlamsız şekilde. Karşımdaki kişi seviyeli, düzgün cümlelerle kendisini ifade edebilen birisi. Arkadaşlarım benim mutlu bir evlilik yapmamı, mutlu olmamı istiyorlar, ailem de öyle. Ama ben evlilik sorumluluğunu yüklenecek gücü kendimde göremiyorum. Hassas, duygusal ve tembel bir yapım var. Karşımdaki kişinin yanlış anlamayacağı, incinmeyeceği şekilde nasıl bir açıklama yapmalıyım bilmiyorum. Evet sevmek sevilmek çok güzel bir şeydir ancak evlilik konusunda mantığım duygularımı bastırıyor. Günlerdir düşünüyorum, herhangi birinden emin olabilmenin, aynı ev içerisinde sorumlulukları alabilmenin, bu zamanda mutlu bir aile kurup, evlat yetiştirmenin ayrıca zor olmasının yanında bu sorumlulukları alabilecek kadar güçlü olmadığımın farkındayken, iletişimi çok fazla ilerletmeden ve karşımdaki kişiyi de incitmeden nasıl bu durumu sonlandırabilirim? Yüz yüze görüştükten sonra karşımdaki kişinin yanlış bir düşünceye kapılmasını istemediğim için bu evrede açıklama yapmak istiyorum. Şimdiden teşekkür ediyorum değerli yorumlarınız için.
 
Evlilik sorumlulugu zordur, göz korkutabilir ama ben karşındaki kişiden hoslanmadigin icin bitirmek istedigini dusundum.
Öyle mi oldu bilmiyorum. Karşımdaki kişi yanlış bir şey de söylemedi ki. Elektrik mi alamadım, yoksa korkularım kaygılarım mı beni ele geçirdi ayıramıyorum. Kimseyi oyalamak da istemiyorum.
 
Öyle mi oldu bilmiyorum. Karşımdaki kişi yanlış bir şey de söylemedi ki. Elektrik mi alamadım, yoksa korkularım kaygılarım mı beni ele geçirdi ayıramıyorum. Kimseyi oyalamak da istemiyorum.
Bence öyle, yani düzgün biri olabilir ama hoşlanmak, etkilenmek, cinsel çekim farklı bi şey, enerjiyle alakalı. Yüzyüze gelince belki farklı olur, bi şans vermekte fayda var, bi beğeni oluştuysa deneyip duruma gore bakabilirsin ama hiç beğenmediysen gorusmeye gerek yok.
 
Evlenmek zorunda değilsiniz zaten evlilik mutluluğun anahtarı değil, ama evlilik aşık olunan, çekim hissedilen insanla mutluluk getirir. Bence mantığınızı dinleyin ve açıkça evlilik düşünmüyorum deyin.
 
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 30 yaşındayım atanalı 10 yıla yakın bir zaman oldu memurum. Arkadaşlarımın önerisi ile bir kişi ile konuşmaya başladık. Bir görüş belki hoşlanırsın, hemen reddetme dedikleri için görüşmeye başladım aslında yanlış yaptım sanırım. Yüz yüze henüz gelmiş değiliz. 3-4 gün oldu konuşmaya başlayalı. Kendisi özel bir şirkette çalışıyor. Benden 2 yaş kadar büyük. Bayram sonrası bir görüşme planlıyoruz ancak ben sürekli kabuslar görüyorum anlamsız şekilde. Karşımdaki kişi seviyeli, düzgün cümlelerle kendisini ifade edebilen birisi. Arkadaşlarım benim mutlu bir evlilik yapmamı, mutlu olmamı istiyorlar, ailem de öyle. Ama ben evlilik sorumluluğunu yüklenecek gücü kendimde göremiyorum. Hassas, duygusal ve tembel bir yapım var. Karşımdaki kişinin yanlış anlamayacağı, incinmeyeceği şekilde nasıl bir açıklama yapmalıyım bilmiyorum. Evet sevmek sevilmek çok güzel bir şeydir ancak evlilik konusunda mantığım duygularımı bastırıyor. Günlerdir düşünüyorum, herhangi birinden emin olabilmenin, aynı ev içerisinde sorumlulukları alabilmenin, bu zamanda mutlu bir aile kurup, evlat yetiştirmenin ayrıca zor olmasının yanında bu sorumlulukları alabilecek kadar güçlü olmadığımın farkındayken, iletişimi çok fazla ilerletmeden ve karşımdaki kişiyi de incitmeden nasıl bu durumu sonlandırabilirim? Yüz yüze görüştükten sonra karşımdaki kişinin yanlış bir düşünceye kapılmasını istemediğim için bu evrede açıklama yapmak istiyorum. Şimdiden teşekkür ediyorum değerli yorumlarınız için.
Etkilenince bunları ne düşünüp ne de yazıcaksın
Bi bakmışsın o yolda koşuyosun evlilik yolunda
Öyle bişey bu durum
 
Daha görüşmeden bismillah ne evliliği cocuğu.

İnsan birini tanır sever kafası yatar evlilik zaten peşine gelir. O yüzden görüşmeden tanımadan bu söyledikleribiz peşin hüküm.

Hee tabi asla evlenmek istemem çocuk istemem kesin net radikal karar ise o başka.

Ayy ama arkadaşlarınızın yerinde olsam şu söylediklerinizi bilsem tuhaf karşılardım
 
Tüm bunlsri düşünmek için zaten çok erken değil mi ? Bilmiyorum yaştan dolayı mı direk evlilik olarak düşündünüz daha yüz yüze görüşmediginiz birine ben evlilik düşünmüyorum demek tuhaf olur sanki
 
Karşınızdaki kişinin sizde bu isteği uyandırmadığı kanaatindeyim,baskın bi duygunuz olsaydı evlilik endişenizi ekarte ederdiniiz :)
Öyle olurdu sanırım bilmiyorum o istek bir türlü uyanmadığı için kendimi suçluyorum. Peki nasıl bir yol izlemeliyim nasıl bir açıklama yapmalıyım da karşımdaki kişi incinmemeli? Tek düşüncem incitmeden yanlış anlaşılmadan sonlandırmak.
 
Bence öyle, yani düzgün biri olabilir ama hoşlanmak, etkilenmek, cinsel çekim farklı bi şey, enerjiyle alakalı. Yüzyüze gelince belki farklı olur, bi şans vermekte fayda var, bi beğeni oluştuysa deneyip duruma gore bakabilirsin ama hiç beğenmediysen gorusmeye gerek yok.
Belki görüşme sonrası karşı taraf da benim gibi düşünecektir ama yine de kafam çok karışık.
 
Tüm bunlsri düşünmek için zaten çok erken değil mi ? Bilmiyorum yaştan dolayı mı direk evlilik olarak düşündünüz daha yüz yüze görüşmediginiz birine ben evlilik düşünmüyorum demek tuhaf olur sanki
Yani niyet tanıyıp ciddi bir yola girmek olduğu için böyle düşündüm. Belki karşı taraf görüşme sonrası farklı düşünecek, ilerletmek istemeyecek belki ama ben olur da daha fazla tanımak isterse diye korkuyorum. Zihnim çok karışık.
 
Yani niyet tanıyıp ciddi bir yola girmek olduğu için böyle düşündüm. Belki karşı taraf görüşme sonrası farklı düşünecek, ilerletmek istemeyecek belki ama ben olur da daha fazla tanımak isterse diye korkuyorum. Zihnim çok karışık.
Dahasi için sonra düşünseniz yani bilmiyorum ciddi niyetli olsanız bile üç ayda hemen nişan takılmaz herhalde sevgi aşk bunlar tanımadan hissedilmez bir insan bana ikinci buluşmada evlilik derse zaten samimi gelmez . Aklı başında insan tanışmak ister vakit geçirmek ister
 
bu gidisle incitici olur diye evlenirsiniz artik adamla :))

gonul isleri baskasi uzulur mu diye yapilmaz.

bu arada niye bu kadar korkuyorsunuz? kendi ailenizde sorunlar mi vardi?
Yok asla, aksine hiçbir sorunumuz yok ailevi. Hatta ailemden uzaklaşma ihtimali bile beni yoğun hüzne boğuyor. O kadar alışmışım ki bekarlığa, evlenirsem kendimi ateşe atacakmışım gibi hissediyorum. Evlilik insanı değil miyim acaba? 😂
 
Back