29 yaşında, bekar ve özellikle çocuğu özgürlük kısıtlayıcı olarak gören bir kadınım. Temel insan hakları ile bireyin özgürlüğü farklı şeyler, siz bu ikisini karıştırıyorsunuz. Seçme ve seçilme hakkı, dini haklar, yasal haklar, bunların hepsi zaten yasalarla size verilmiş haklar. Bireysel özgürlük ise sizin kendi hayatınıza dair özgürlükler.
Benim özgürlüğüm ne biliyor musunuz? Aklıma estiğinde yurtdışında bir hafta sırt çantamla bilmediğim şehirlerin ara sokaklarında gezmek. Keyfim yoksa mutfağı darmadağın bırakıp, salonu toplamayıp, yemek yapmayıp yorganımın altında uyumak. Haftasonu öğlene kadar yataktan çıkmamak. Pazar günü ütü yapıyorken arkadaşımdan gelen telefonla ütüyü boşverip kendimi sokağa atmak. Boş olur diye sinemanın en geç seansına bilet alabilmek. İstediğim arkadaşımda kimseye hesap vermeden kalmak, isteyen arkadaşımın da evimde kalabilmesi. Saçımı kimse "bu renk ne ya" demeden istediğim renge boyayabilmek. Haftasonu hiçbir yere çıkmadan evde dört sezon dizi bitirmek. Elimi hiçbir şeye sürmeden gerekirse sabahlayıp okuduğum kitabı bitirmek. Bunlar ve yazmadığım daha nice onlarca küçük şey benim özgürlüğüm. Çocuk bunların hepsini kısıtlayıcı.
Bunlar size göre saçma olabilir, size saçma gelebilir. Beni ilgilendirmiyor. Herkesin hayatında beklediği şeyler farklı, ben nasıl ki sizin hayat anlayışınıza, sizi mutlu eden şeylere saçma demiyorsam sizin de başkalarına saçma deme hakkınız yok.