Evlilik kararı vermeyi çok mu abartıyorum?

Her ayrılık zordur illa ki ama içimdeki şu çelişkiyi aşamıyorum, acaba fazla mı mükemmelliyetçiyim?
Erkek arkadaşımla ilişkim bitti, kendime göre haklı sebeplerim vardı, ailem de asla desteklemedi doğru kişi olmadığını düşündüler, yakın arkadaş çevrem aynı şekilde. Ama genel olarak ilişkilere bakıyorum kimse mükemmel değil. Ve kimse kimsenin ne yaşadığını anlamıyor, yalnızlık o kadar zor geliyor ki hayatımda bir erkeğe ihtiyaç duyuyorum. Maddi olarak çok şükür koşullarım iyi ama duygusal dünyamda artık yalnızlık bana çok zor geliyor. Gercekten seyahat planlarımı, akşam yemeklerimi, güzel bir şey yaşadığımda sevinçlerimi, kötü bir şey yaşadığımda hüznümü paylaşacağım derinlikli bir ilişkiye çok muhtacım. O kadar kaybolmuş hissediyorum ki artık aşmak çok zor geliyor bu duyguyu. Eskiden hep kendimi bir şeylerle meşgul eder kendime bir şeyler katardım, doğru kişi elbet gelir derdim. Bu duyguyu yaşayan var mı, etkili baş etme yöntemleri önerirseniz sevinirim.

Neden ayrildigin onemli
Kimse kusursuz degil zaten ama ickisi kumari yok arada bi dovuyor diyen azinlik da var bu ülkede

Matmazel - .!.:

Neden ayrildigin onemli
Kimse kusursuz degil zaten ama ickisi kumari yok arada bi dovuyor diyen azinlik da var bu ülkede

Genişletmek için tıkla...

İlişkim 4 aylık bir ilişkiydi. Erkek arkadaşımın ailesi ile tanıştığımda annesinin çok baskın olduğunu, maddi olarak herşeyi yönettiğini, kendisinin evdeki tek erkek olmasına karşın çok pasif olduğunu, maddi manevi ayrışamamış olması temel sebepti. Onun dışında kültürel ve vizyon olarak aile yaşantılarımız arasında çok fark vardı, ileride bir hayat kalitesi oluşturmak istediğimizde aynı yöne bakamadığımızı fark ettim. Başka sorunlarda vardı ama en temel sebep anneci olması, maddi manevi ayrışamamış olması, vizyon farkı

Hayatınızdaki herkes o kişinin size uygun olmadığını düşünüyormuş. Hepsi mükemmeliyetçi olamayacağına göre doğru bir karar vermişsiniz gibi geldi bana. Tabi ufak tefek pürüzler her ilişkide olur ama söz konusu evlilikse mükemmele yakın ilişkiyi bekleyin zaten. Evlilik ancak o şekilde çekilebilir

ben

fromroa .!.:

Her ayrılık zordur illa ki ama içimdeki şu çelişkiyi aşamıyorum, acaba fazla mı mükemmelliyetçiyim?
Erkek arkadaşımla ilişkim bitti, kendime göre haklı sebeplerim vardı, ailem de asla desteklemedi doğru kişi olmadığını düşündüler, yakın arkadaş çevrem aynı şekilde. Ama genel olarak ilişkilere bakıyorum kimse mükemmel değil. Ve kimse kimsenin ne yaşadığını anlamıyor, yalnızlık o kadar zor geliyor ki hayatımda bir erkeğe ihtiyaç duyuyorum. Maddi olarak çok şükür koşullarım iyi ama duygusal dünyamda artık yalnızlık bana çok zor geliyor. Gercekten seyahat planlarımı, akşam yemeklerimi, güzel bir şey yaşadığımda sevinçlerimi, kötü bir şey yaşadığımda hüznümü paylaşacağım derinlikli bir ilişkiye çok muhtacım. O kadar kaybolmuş hissediyorum ki artık aşmak çok zor geliyor bu duyguyu. Eskiden hep kendimi bir şeylerle meşgul eder kendime bir şeyler katardım, doğru kişi elbet gelir derdim. Bu duyguyu yaşayan var mı, etkili baş etme yöntemleri önerirseniz sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

ben de böyle hissediyorum hayatımda biri olsun sevinci de hüznü de onunla yaşayayım istiyorum ama biri çıktığında iletişim kurmak bir yola girmek için çok düşünüyorum uyumlu olmadığı an kesip atıyorum ama sevince de tam seviyorum önemli olan "o kişi" diyebiliyor olmak bence bu mükemmeliyetçilik değil de hislerle alakalı kendimize duyduğumuz saygıyla alakalı

Neden ayrıldığınızı bilmiyoruz ama eğer haklı sebepleriniz varsa kendiniz de kusur aramayın. Bırakılması gereken yer de devam ettirseydiniz iler de üzülen siz olurdunuz. Ve aileniz desteklemediyse bu da ayrı önemli bir nokta. Onlar dışardan bakan bir göz olarak sizin göremediklerinizi görebiliyor. Her şey yeni olduğu için ve bazı alışkanlıklar da olduğu için şu an zor geliyor ama bir gün hepsi geçiyor. Eğer kaderiniz de varsa sizi buluyor zaten. Çokta kafaya takmayın. Kendinizle ve sevdiklerinizle meşgul olun derim. Sağlıcakla kalın. :)

fromroa .!.:

İlişkim 4 aylık bir ilişkiydi. Erkek arkadaşımın ailesi ile tanıştığımda annesinin çok baskın olduğunu, maddi olarak herşeyi yönettiğini, kendisinin evdeki tek erkek olmasına karşın çok pasif olduğunu, maddi manevi ayrışamamış olması temel sebepti. Onun dışında kültürel ve vizyon olarak aile yaşantılarımız arasında çok fark vardı, ileride bir hayat kalitesi oluşturmak istediğimizde aynı yöne bakamadığımızı fark ettim. Başka sorunlarda vardı ama en temel sebep anneci olması, maddi manevi ayrışamamış olması, vizyon farkı

Genişletmek için tıkla...

Oyyyyy iyi ki ayrılmışsın sakın sakın arkana bakma evet hiçbir ilişki mükemmel değil ama bunlar berbat bir ilişkide olan şeyler

fromroa .!.:

İlişkim 4 aylık bir ilişkiydi. Erkek arkadaşımın ailesi ile tanıştığımda annesinin çok baskın olduğunu, maddi olarak herşeyi yönettiğini, kendisinin evdeki tek erkek olmasına karşın çok pasif olduğunu, maddi manevi ayrışamamış olması temel sebepti. Onun dışında kültürel ve vizyon olarak aile yaşantılarımız arasında çok fark vardı, ileride bir hayat kalitesi oluşturmak istediğimizde aynı yöne bakamadığımızı fark ettim. Başka sorunlarda vardı ama en temel sebep anneci olması, maddi manevi ayrışamamış olması, vizyon farkı

Genişletmek için tıkla...

çok isabetli olmuş kararınız. istediğiniz şeyleri böyle bir kişi ile gerçekleştirebilmeniz için önce annesinin onayı gerekicekti zira...

Ayrılık sebeplerine bakınca pişman olman değil bu kafada olman gerekiyor

fromroa .!.:

İlişkim 4 aylık bir ilişkiydi. Erkek arkadaşımın ailesi ile tanıştığımda annesinin çok baskın olduğunu, maddi olarak herşeyi yönettiğini, kendisinin evdeki tek erkek olmasına karşın çok pasif olduğunu, maddi manevi ayrışamamış olması temel sebepti. Onun dışında kültürel ve vizyon olarak aile yaşantılarımız arasında çok fark vardı, ileride bir hayat kalitesi oluşturmak istediğimizde aynı yöne bakamadığımızı fark ettim. Başka sorunlarda vardı ama en temel sebep anneci olması, maddi manevi ayrışamamış olması, vizyon farkı

Genişletmek için tıkla...

Mukemmeliyetcilik degil bu
Akli başindalik

Yalnızlık ile mücadele etmek zorluyor beni. Diğer kişi ile niye olmadı, yaş sürecinden ziyade artık bu duyguya çok ihtiyaç duyuyorum. Olmuyor, peki nasıl baş edeceğim? Önerileriniz var mı? Eğitim kariyer olarak mesleğim gayet iyi, başarılıyım, kazancım iyi. Görsel olarak bakımlıyım, kendime bakmayı seviyorum. Spor vb. var, geçmişte sanatsal şeylerle de ilgilendim, yetkinliklerim var hepsine doydum. Komik gelebilir ama artık eşime çocuklarıma kek yapmak istiyorum ya. Bana artık hiç bir şey zevk vermiyor. Depresyon olduğunu düşünmüyorum, ilişki ihtiyacı. Ama şuan kimse yok bu şartlarda kendimle nasıl başedeceğim

fromroa .!.:

Yalnızlık ile mücadele etmek zorluyor beni. Diğer kişi ile niye olmadı, yaş sürecinden ziyade artık bu duyguya çok ihtiyaç duyuyorum. Olmuyor, peki nasıl baş edeceğim? Önerileriniz var mı? Eğitim kariyer olarak mesleğim gayet iyi, başarılıyım, kazancım iyi. Görsel olarak bakımlıyım, kendime bakmayı seviyorum. Spor vb. var, geçmişte sanatsal şeylerle de ilgilendim, yetkinliklerim var hepsine doydum. Komik gelebilir ama artık eşime çocuklarıma kek yapmak istiyorum ya. Bana artık hiç bir şey zevk vermiyor. Depresyon olduğunu düşünmüyorum, ilişki ihtiyacı. Ama şuan kimse yok bu şartlarda kendimle nasıl başedeceğim

Genişletmek için tıkla...

Ailenizle daha sık vakit geçirin. Varsa yeğenlerinizle özellikle. Umarım gönlünüze göre birisi çıkar.

fromroa .!.:

Her ayrılık zordur illa ki ama içimdeki şu çelişkiyi aşamıyorum, acaba fazla mı mükemmelliyetçiyim?
Erkek arkadaşımla ilişkim bitti, kendime göre haklı sebeplerim vardı, ailem de asla desteklemedi doğru kişi olmadığını düşündüler, yakın arkadaş çevrem aynı şekilde. Ama genel olarak ilişkilere bakıyorum kimse mükemmel değil. Ve kimse kimsenin ne yaşadığını anlamıyor, yalnızlık o kadar zor geliyor ki hayatımda bir erkeğe ihtiyaç duyuyorum. Maddi olarak çok şükür koşullarım iyi ama duygusal dünyamda artık yalnızlık bana çok zor geliyor. Gercekten seyahat planlarımı, akşam yemeklerimi, güzel bir şey yaşadığımda sevinçlerimi, kötü bir şey yaşadığımda hüznümü paylaşacağım derinlikli bir ilişkiye çok muhtacım. O kadar kaybolmuş hissediyorum ki artık aşmak çok zor geliyor bu duyguyu. Eskiden hep kendimi bir şeylerle meşgul eder kendime bir şeyler katardım, doğru kişi elbet gelir derdim. Bu duyguyu yaşayan var mı, etkili baş etme yöntemleri önerirseniz sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Çevrenize söyleyin size uygun birini bulurlar

Yaş kaç?

fromroa .!.:

Yalnızlık ile mücadele etmek zorluyor beni. Diğer kişi ile niye olmadı, yaş sürecinden ziyade artık bu duyguya çok ihtiyaç duyuyorum. Olmuyor, peki nasıl baş edeceğim? Önerileriniz var mı? Eğitim kariyer olarak mesleğim gayet iyi, başarılıyım, kazancım iyi. Görsel olarak bakımlıyım, kendime bakmayı seviyorum. Spor vb. var, geçmişte sanatsal şeylerle de ilgilendim, yetkinliklerim var hepsine doydum. Komik gelebilir ama artık eşime çocuklarıma kek yapmak istiyorum ya. Bana artık hiç bir şey zevk vermiyor. Depresyon olduğunu düşünmüyorum, ilişki ihtiyacı. Ama şuan kimse yok bu şartlarda kendimle nasıl başedeceğim

Genişletmek için tıkla...

O zaman baş etmeyin next yapın, sıradaki gelsin. Neden illa tek olmaya adapte olacaksınız ki, madem aile kurmak istiyosunuz enerjinizi bu yöne çevirin. Aklı başında birisiniz demek ki ana kuzusunu def etmişsiniz, bu mükemmeliyetçilik değil.
Bence sosyalleşmeden devam edin

İlişki denilen şey bir süreç herhangi bir check list değil. Tüm isteklerimizin aynı anda sağlanmasını beklemek doğru değil. İlişki eşittir uyumdur bence. Herkesin bir kötü diye adlandırabileceğimiz kötü özelliği var ama buna uyum sağlanabilir mi ya da ne kadar orta yol bulunabilir şeklinde bakmak lazım. Bunu da süreç gösterir siz 4 ay bunu denediniz ve olmadığını gördünüz. Eğer bunlara rağmen kimse mükemmel değil yea deyip ilişkiyi devam ettirirseniz orda bir sorun olurdu.
Ben tamamen birbirini ne kadar tölere edebiliyorlar kısmına önem veriyordum. Ben çabuk parlayan bir insandım eşim bunu zamanla törpülememe yardım etti. Bundan vazgeç yoksa biter falan gibi konuşsa o an çeker giderdim herhalde Ama biz böyle şeyleri zamana bırakarak destekle halletmeye çalıştık.
Tabi bazı durumlar kırmızı çizgidir. Bir erkeğin ailesine aşırı bağımlı olması bir denge sorunudur hayat boyu devam eder. Bunları siz belirleyeceksiniz hayatınıza giren insanla da bunları konuşacaksınız bu şekilde daha rahat olursunuz

Prenses bella .!.:

O zaman baş etmeyin next yapın, sıradaki gelsin. Neden illa tek olmaya adapte olacaksınız ki, madem aile kurmak istiyosunuz enerjinizi bu yöne çevirin. Aklı başında birisiniz demek ki ana kuzusunu def etmişsiniz, bu mükemmeliyetçilik değil.
Bence sosyalleşmeden devam edin

Genişletmek için tıkla...

Çok güzel diyorsunuz da sorunum şu; sosyal çevrem sabitlendi, yeni insanlarla tanışamıyorum. Ama zaman akıp gidiyor, birikeri ile tanışacak görüneceğim bir alanım yok. İş ortamımda ilgimi çeken birisi yok, aile arkadaş çevrem de benzer. Nasıl fırsat oluşturabilirim

fromroa .!.:

Çok güzel diyorsunuz da sorunum şu; sosyal çevrem sabitlendi, yeni insanlarla tanışamıyorum. Ama zaman akıp gidiyor, birikeri ile tanışacak görüneceğim bir alanım yok. İş ortamımda ilgimi çeken birisi yok, aile arkadaş çevrem de benzer. Nasıl fırsat oluşturabilirim

Genişletmek için tıkla...

Yeni çevreler genelde kurs, düğün dernek ortamları, tek başına yapılan seyahatlerde çıkar. Kaç yaşındasınız bilmiyorum ama bence çevre değişikliği ile istediğinizi bulabilirsiniz hiçbir zaman geç değil.
Aynı rutinde devam ederek bu döngüyü kıramazsınız

fromroa .!.:

İlişkim 4 aylık bir ilişkiydi. Erkek arkadaşımın ailesi ile tanıştığımda annesinin çok baskın olduğunu, maddi olarak herşeyi yönettiğini, kendisinin evdeki tek erkek olmasına karşın çok pasif olduğunu, maddi manevi ayrışamamış olması temel sebepti. Onun dışında kültürel ve vizyon olarak aile yaşantılarımız arasında çok fark vardı, ileride bir hayat kalitesi oluşturmak istediğimizde aynı yöne bakamadığımızı fark ettim. Başka sorunlarda vardı ama en temel sebep anneci olması, maddi manevi ayrışamamış olması, vizyon farkı

Genişletmek için tıkla...

Ucuz kurtulmuşsunuz sadece bu bile insanı mutlu etmeye yeter

Yaş kaç?