Arkadaşlar Merhaba,
Önceki konularımı okuyanlar bilir.. Eşimle direkten döndük..
Kayınvalidemlerle evleri ayırdık, bu olayların üzerinden 6 ay geçti ve çok şükür toparladık..
Oğlum 5 yaşında ve evde gerçekten bir eşime sarıyor bir bana..
Sürekli onunla oynayalım istiyor. Yanlızlığı hiç sevmiyor. Eve bir arkadaşımızın bebeği gelse çıldırıyor..
Bu evde neden benden başka çocuk yok diyor bazen gülüp geçiyoruz ama bu aralar yanlızlık çektiğini farkediyorum.
İkinci çocuk konusunu eşime her açtığımda lafı ağzıma tıkayıp konuyu direk kapatıyordu dün akşam konuşmaya çalıştım onunla.
Ben daha gezicem, tatil yapıcam onu yapıcam bunu yapıcam..
Dedim çok genç yaşta evlenmedin, gezdin tozdun 27 yaşında evlendin.. Gezmek zaten doyulacak bir şey değil, insan hep değişik yerler görmek ister ama sen bencilsin..Sadece kendi hayatını düşünüyorsun.. Oğlunun gelecekte bir kardeşe, can yoldaşına ihtiyacı olacağını düşünemiyorsun..
Bana sürekli asıl sen bencilsin o çocukların okul zamanlarını düşünüyor musun hiç.. Ben bu sorumluluğun altına giremem bir tane yeter diyor..
Bende evlilik aile olmak demek.. Ben bu hayatta bir çocuğum daha olsun istiyorum..
Demek ki evlilikten beklentilerimiz farklıymış dedim.
Ben 7 yıldır çalışan bir kadınım ve bir gün olsun eşimden para istemedim hep destek çıktım..
Hep güçlü kadın olmak zorunda bırakıldım.. Çocuğum 6 aylıktı iş hayatına geri döndüm.. Ne kadınlığımı yaşayabildim ne anneliğimi.
Şimdi ikinci çocuğu kesinlikle istemeyen bir kocam var..
Bende en son, yanlış kişiden yanlış sorumluluklar bekliyorum gerçekten senden özür dilerim dedim ve döndüm arkamı yattım..
Bütün gece uyuyamadım ve çok kırgınım kızlar..