- 26 Ocak 2015
- 648
- 935
- 53
- Konu Sahibi kararsiz_86
-
- #21
sen evlilik işini uzatırsan iyi olmaz,bak bence sorumluluk almak istemıyor,arıza çıkarıyor gıbıme geldi,iş ciddiye bınınce ...
okuyunca kendi evliliğimde çok önemli sorun teşkil eden bir durumu gördüm yazmak istedim. bende aynı senin gibiyim, her sabah nefret ederek işe geliyorum, akşam olsun diye dakika sayıyorum ama işimi layıkıyla hatta daha da fazla yapıyorum. ve mutsuzluğumu işte bırakıp eve geliyor, ev işlerini yapmaya başlıyorum. hiçbir zamanda şikayetçi olmadım.eşim tam tersi, hayatında tek önemli şey işi ve mutsuz olduğu an herşeyi yıkıp bozmak istiyor. evde sürekli bir huzursuzluk. daha yeni pozisyonu yükseldi ama mutsuz, mutlu değilmiş. kim mutlu ki? kim maske takmadan gerçekten bayılarak işini yapıyor? bu beni çok bunaltıyor hatta evliliğimizdeki en önemli sorun bu diyebilirim. iyi düşün derim çünkü baştan insana önemsiz gelen konular evlilikte kocaman bir açmaza dönüşüyor.merhaba dışardan bakınca herşey normal ama benim içimde fırtınalar kopuyor. çok daraldım.
durum şu:
Ben çalışıyorum. Yaklaşık 1,5 sene evvel ilişkim başladı. Kendisi üniversiteden arkadaşımdı. Hatta ilk aşkım. O zamanlar ilişki denememiz oldu ama gençlik toyluk refleksiyle aramızda bir paylaşım olmadan adım attığımız ilişkimizi sonlandırdık. Yeniden karşılaştık ve ilk andan itibaren bu ilişki başlayacaksa evlilik olur mu diye düşünerek yaklaştık. her ikimizde 28 yaşındayız. Çok şükür ki fikirlerimiz bakış açımız paralel oldu duygularımız arttı. niyetimizi ailelerimize açtık.
Her iki aile de bizleri onayladılar . Durumumuza içleri isindi çok şükür. Farklı sehirlerdeyiz ben bir kere tanışmak için gittim ailesine bir yıl önce . o günden beri abileri ve ablasıyla ,müstakbel eltilerimle diyalog halindeyiz. Hal hatır sorma samimiyetinde. Annesi ile görüşememin sebebi kulaklarından rahatsız telefon kullanamıyor.
Sevgilim ise benim sehrime her geldiğimde bize de ziyarete geliyor muhakkak. kısacası ben ne zaman görüyorsam benim ailemlede görüşüyor. Babamı kaybettim onun vefatında ailemden ziyade tüm sülalemle tanıştı. kısacası buraya kadar herşey normal.
sorun şu ki onun ailesi bizim evlenmemizde maddi olarak destek olamayacaklarından bir adım atamıyorlar. Sevgilimde bu arada iş değiştirmek için işinden ayrıldı ve işsiz şu an . Bir adım resmiyet olması şu sartlarda mümkün değil tabiki ama ailemin beklentisi beni bunaltyor. Sevgilimin iş begenmemesi beni daha cok bunaltıyor. çünkü var olan işi manen onu mutlu etmesede madden oldukca ıyıdı. ve biz yasını basını almış ınsanlarken bekleme luksumuz oldugunu dusunmuyorum.
bende çalışıyorum ve işimden nefret ediyorum. ama calısmama fıkrını aklıma sokmuyorum tabıkı.
sevgilim dilediği gibi iş bulamazken eski işiyle aynı baska bir firmadan ıkı teklıf geldı ve reddetti deli oldum resmen.
Biz ailelerimizden destek alarak evlenmeyecegız. her ıkımızınde babası vefat ettı ve aılelerımızın ımkanları kısıtlı. buna ragmen bu rahatlıgı benı cıleden cıkarıyor.
sıze soruyorum. iş konusunda anlayıssız mı dusunuyorum. mutlu olmadıgı ıste calısmasını beklemek bencılce mı? keske herkes mutlu oldugu ısı yapsa tabıkı. bunu kendımde cok ıyı bılıyorum. işimde gercekten mutsuzum ama hayatımı devam ettırmek ıcın mutsuzlugumu ıs saatınde bırakıp hayatıma devam edıyorum bunu yapmasını beklıyorum ondan da.
bunun yanı sıra onun ıs durumuna gore belkı yasadıgı sehırde yasayabılırız evlendıgımızde ve o zaman ben orada calısabılecegım bır arkadası vasıtasıyla nazının gececegı bır yerı kafasında olusturmus sende orda calısırsın dıyor. ıste daha cok delı oluyorum. adam ben ıstıyormuyum ole bır ıste calısmayı.
sen keyfıne gore ıs begenmezken bana ne hakla orda calısırsın dıyorsun sormadan fıkrımı almadan plan yapıyorsun.
ıcımden rest cekmek gelıyor. cunku hıc ıs bulamasa nasıp dıcem sonuna kadar arkasında durcam ama ıs teklıfını cevırmesı delı edıyor benı. yıne gır o ıse kalıcı olma ama calıs orda ıstedıgın gıbı bır ıs bulana kadar. aldıgı maas gunumuz sartları ıcın kucumsencek bır rakam degıl. bızım bırıkıme ıhtıyacımız varken ıs secmesıne delı oluyorum.
sımdı ben nasıl konusmalıyım kırmadan ıncılmeden gururunu kırmadan.. hatta sevklendirmemin yolu nedir? biliyorum ki reddettiği o işi arasa işe tekrar başlayabilir.
işte eski işinden çıkarken çıkmasını o an dogru bulmamın sebebı buydu. mutsuzlugu depresyou benı yoruyordu. ama sımdı dusunuyorum kı farklı bır ıste olsa hep aynı sorun olcak. umarım sızde tez zamanda asarsınız esınız tutumunu degıstırmeye baslar.okuyunca kendi evliliğimde çok önemli sorun teşkil eden bir durumu gördüm yazmak istedim. bende aynı senin gibiyim, her sabah nefret ederek işe geliyorum, akşam olsun diye dakika sayıyorum ama işimi layıkıyla hatta daha da fazla yapıyorum. ve mutsuzluğumu işte bırakıp eve geliyor, ev işlerini yapmaya başlıyorum. hiçbir zamanda şikayetçi olmadım.eşim tam tersi, hayatında tek önemli şey işi ve mutsuz olduğu an herşeyi yıkıp bozmak istiyor. evde sürekli bir huzursuzluk. daha yeni pozisyonu yükseldi ama mutsuz, mutlu değilmiş. kim mutlu ki? kim maske takmadan gerçekten bayılarak işini yapıyor? bu beni çok bunaltıyor hatta evliliğimizdeki en önemli sorun bu diyebilirim. iyi düşün derim çünkü baştan insana önemsiz gelen konular evlilikte kocaman bir açmaza dönüşüyor.
sanırım en dogru secenek bu. evet ben sorumsuz oldugunu dusunmuyorum ama bı sıkıntı var ıste onuda cozemıyorum. belkıde aılesınden hıc destek gormeyecegı ıcın herseyı tek halletme zorunda olması ıcten ıce urkutuyor onu onu da bılemıyorum kı .sorumluluk duygusu tam oluşmamış değil bence var ama sizin ki daha fazla. bence sizde o da sevdiğiniz işi yapın mutlu olursunuz her şey daha güzel ilerler. bende sevmediğim işi yaptığım için çok iyi anlıyorum. bence acele etmeyin 3 ay kadar bekleyin yine iş bulamazsa bulup beğenmezse öyle konuşun.
evet bu bir huy ve malesef değişmiyor. benim babam da böyleydi, emekli olana kadar defalarca yer değiştirdi ama hiç memnun olmadı, bizi de mutsuz etti kendini de. bu bir hastalık sanırım, hiçbir şeyden memnun olmama.sanki mutsuzlukla besleniyorlar gibi. valla hiç değişeceği falan yok, çok bunaldım konu açsam mı diye düşünmüyor değilim hani...işte eski işinden çıkarken çıkmasını o an dogru bulmamın sebebı buydu. mutsuzlugu depresyou benı yoruyordu. ama sımdı dusunuyorum kı farklı bır ıste olsa hep aynı sorun olcak. umarım sızde tez zamanda asarsınız esınız tutumunu degıstırmeye baslar.
sanırım en dogru secenek bu. evet ben sorumsuz oldugunu dusunmuyorum ama bı sıkıntı var ıste onuda cozemıyorum. belkıde aılesınden hıc destek gormeyecegı ıcın herseyı tek halletme zorunda olması ıcten ıce urkutuyor onu onu da bılemıyorum kı .
merhaba dışardan bakınca herşey normal ama benim içimde fırtınalar kopuyor. çok daraldım.
durum şu:
Ben çalışıyorum. Yaklaşık 1,5 sene evvel ilişkim başladı. Kendisi üniversiteden arkadaşımdı. Hatta ilk aşkım. O zamanlar ilişki denememiz oldu ama gençlik toyluk refleksiyle aramızda bir paylaşım olmadan adım attığımız ilişkimizi sonlandırdık. Yeniden karşılaştık ve ilk andan itibaren bu ilişki başlayacaksa evlilik olur mu diye düşünerek yaklaştık. her ikimizde 28 yaşındayız. Çok şükür ki fikirlerimiz bakış açımız paralel oldu duygularımız arttı. niyetimizi ailelerimize açtık.
Her iki aile de bizleri onayladılar . Durumumuza içleri isindi çok şükür. Farklı sehirlerdeyiz ben bir kere tanışmak için gittim ailesine bir yıl önce . o günden beri abileri ve ablasıyla ,müstakbel eltilerimle diyalog halindeyiz. Hal hatır sorma samimiyetinde. Annesi ile görüşememin sebebi kulaklarından rahatsız telefon kullanamıyor.
Sevgilim ise benim sehrime her geldiğimde bize de ziyarete geliyor muhakkak. kısacası ben ne zaman görüyorsam benim ailemlede görüşüyor. Babamı kaybettim onun vefatında ailemden ziyade tüm sülalemle tanıştı. kısacası buraya kadar herşey normal.
sorun şu ki onun ailesi bizim evlenmemizde maddi olarak destek olamayacaklarından bir adım atamıyorlar. Sevgilimde bu arada iş değiştirmek için işinden ayrıldı ve işsiz şu an . Bir adım resmiyet olması şu sartlarda mümkün değil tabiki ama ailemin beklentisi beni bunaltyor. Sevgilimin iş begenmemesi beni daha cok bunaltıyor. çünkü var olan işi manen onu mutlu etmesede madden oldukca ıyıdı. ve biz yasını basını almış ınsanlarken bekleme luksumuz oldugunu dusunmuyorum.
bende çalışıyorum ve işimden nefret ediyorum. ama calısmama fıkrını aklıma sokmuyorum tabıkı.
sevgilim dilediği gibi iş bulamazken eski işiyle aynı baska bir firmadan ıkı teklıf geldı ve reddetti deli oldum resmen.
Biz ailelerimizden destek alarak evlenmeyecegız. her ıkımızınde babası vefat ettı ve aılelerımızın ımkanları kısıtlı. buna ragmen bu rahatlıgı benı cıleden cıkarıyor.
sıze soruyorum. iş konusunda anlayıssız mı dusunuyorum. mutlu olmadıgı ıste calısmasını beklemek bencılce mı? keske herkes mutlu oldugu ısı yapsa tabıkı. bunu kendımde cok ıyı bılıyorum. işimde gercekten mutsuzum ama hayatımı devam ettırmek ıcın mutsuzlugumu ıs saatınde bırakıp hayatıma devam edıyorum bunu yapmasını beklıyorum ondan da.
bunun yanı sıra onun ıs durumuna gore belkı yasadıgı sehırde yasayabılırız evlendıgımızde ve o zaman ben orada calısabılecegım bır arkadası vasıtasıyla nazının gececegı bır yerı kafasında olusturmus sende orda calısırsın dıyor. ıste daha cok delı oluyorum. adam ben ıstıyormuyum ole bır ıste calısmayı.
sen keyfıne gore ıs begenmezken bana ne hakla orda calısırsın dıyorsun sormadan fıkrımı almadan plan yapıyorsun.
ıcımden rest cekmek gelıyor. cunku hıc ıs bulamasa nasıp dıcem sonuna kadar arkasında durcam ama ıs teklıfını cevırmesı delı edıyor benı. yıne gır o ıse kalıcı olma ama calıs orda ıstedıgın gıbı bır ıs bulana kadar. aldıgı maas gunumuz sartları ıcın kucumsencek bır rakam degıl. bızım bırıkıme ıhtıyacımız varken ıs secmesıne delı oluyorum.
sımdı ben nasıl konusmalıyım kırmadan ıncılmeden gururunu kırmadan.. hatta sevklendirmemin yolu nedir? biliyorum ki reddettiği o işi arasa işe tekrar başlayabilir.
dün akşam böyle bir konusma yaptım ve olumlu yanıt verdi. daha öncelerde konu açıldıgında burnunun dikine bir tepki gösteriyordu. zaman boşa yitirilince hatasını fark etmiş. ve aynı yönde düşünüyoruz. memnun olmasada maddi imkanlar için başlangıc yapacak çok sükür.Babanız ve erkek arkadaşınızın babası için üzüldüm. Başınız sağolsun. Bir düzen kurup evlendikten sonra da manen mutlu olacagı işi secebilir. acele etmiyor sanırım.Siz artık yaşınızın geçtiğini , evlenmek istediğinizi en azından bir süre maddi destek için kabul etmesi gerektiğini söyleyebilirsiniz
umarım en kısa sürede işler istediğiniz düzene girer.dün akşam böyle bir konusma yaptım ve olumlu yanıt verdi. daha öncelerde konu açıldıgında burnunun dikine bir tepki gösteriyordu. zaman boşa yitirilince hatasını fark etmiş. ve aynı yönde düşünüyoruz. memnun olmasada maddi imkanlar için başlangıc yapacak çok sükür.
buraya yazıp içimi dökmem onunla daha yapıcı konusmama vesile oldu.
inş hepimizin hayatı =)umarım en kısa sürede işler istediğiniz düzene girer.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?