- 20 Ekim 2007
- 12.734
- 40
- 52
ev huzurusuzluğu çok kötü bilirm.
bende bugün burda bir konu açayım dertleşeyim diyorudm ama nerdn yazacağımı bilmiyorum.
bende ailemden uazktaym.eşimin ailesi hayatımı cehhenneme çevirid.başedemiyorum onlarla.
her şeyi acıklı bir masal gibi çevirip beni mahvediyorlar.en güel günlerimi hep ağlayarak geçridm.
hatta çocuk yapmayı bile istemiyorum çünkü onlar benim çocuğuma da daha olmadan sahip çıkıyorlar.
oğlan veridm sana oğlan isterim doğur ban ver diyor duurmadan,dün gece çıldıurıdm gece ağlayarak uyudum .eşim asker ortada çocuk yok bir şey yok,bir süre hayalini kursam onlar araya girip bir şekilde beni hmahvediyoralr.
benim evime evim dediğim bir gün olamdı,şimdi çocuğuma biel olmadan sahip çıkartmıyorlar.
çalışıyorum işyerinde güçlü ve akıllı oalrak bilinirm.oldum olası herkes bana ne kadar akıllı ve oldun olduğumu sçyuler ama ben artık bunlarla başedemiyorum dayanamıyorum.
eşimle hiç bir sorunum yok ailesi bizi mahvediyor.
kaç kere boşanalım deidm ailesi yüüznden bırkamadı.artık geri döneülmez yoldayım diyorum kendime severek ayrılmaya bile karar veridm ama olmadı.aşimi seviyorum ailesinin ksıkançlığı beni mahvediyor yedi bitirdi beni.
onlar ne konuşmaktan ne espiriden ne dertlemketen anlamıyorlar.
ya olacak şeymi oğlan verim oğlan isterim ,diyorum espiri yapıyorum
anne ben müdahale olursa dayanama diye ama kadın hala bu çocuk belli tantana ile büyüyecek diyor.olumun çocuğu diyor .
kzının çocuğunu da kızımn diyerek sahipleniyor ancak ne maddi ne manevi destek olmuyor iş karışmaya gelince kavga çıkarmaya gelince herşyi yapıyor .
anlatmakla anlatıalcak gibi değil.
çaresizim.
kıyamam sana ya inan okuyunca çok üzüldüm kayınvlidenle beraber mi oturuyorsun ???