- 29 Mayıs 2021
- 14.103
- 91.820
- 548
- 36
Ben ofke kontrolunun bir insanda zamanla gectigini babamda ve esimde gordum.babamin yillarini aldi biz buyudukte bastira bastira akillandi ama cok sukur esim evlendikten ucuncu senesinde falan duzelmeye basladi. Bana buguna kadar hic vurmadi cunku basina gelecekleri bilir. Ama etrafa vurmuslugu vardi.salak bir defa bileğini kirinca anladi basina geleni. Defalarca telefon kirmisligi maasi yatinca yeni almisligi var. Senelerdir rahatim nasil duzeldi bilmiyorum.ama sabretmekde onemli. Ben hicbir kadinin boyle adamlara sabretmesinden yana degilim.kimse cekmek zorunda degil. Bela olmayacaksa basina bosanmak bana daha kolay geliyor.tam olarak sikayetiniz ne orayida anlamadim ama erkekleri cok kontrol etmekte iyi birsey degil.dusunuyirum biri bana surekli karissa bende rahatsiz olurdum.bizimki meslek bakimindan hergun tras olmak zorunda bende hergun lavaboyu yikarim saolsn temizler ama erkek yani ne kadar olsa düşüyor ama bir kere soylenmedim.eve geldiginde genelde yemek hazir olur ev temiz olur cunku ben evdeyim calismiyorum yoruluyor istiyorumki evde huzur bulsun.karismiyorum.sizde bir sure boyle deneseniz.calissam is bolumu yapardim ama yine ustune gitmezdim heralde. Aldatma psikilojik siddet fiziksel siddet varsa kesinlikle uzatmayın bosanin derim.ama boyle ses yukselten aniden parlayan adamlarin bazilarinin dedigim gibi duzeldigini gördüm.terapistiniz daha iyi bilir konulara o hakim.hani yada karsilikli oturun konusun yeni ev aldik bak cocugumuz var sagligimiz yerinde senin benden beklentilerin neler benim senden beklentilerim sunlar diyebilirsiniz.offf evlilik cok zor ya gercekten iyi adamlar varmi bilmiyorum1 yıl kadar önce burada eşimle yaşadığımız kavga ve onu affedememe dair bir konu açmıştım. Hatta bazıları beni suçlayıp baya linçlemişti eşimi ben tahrik etmişim diye. Neyse o günden bu güne asla fiziksel bir şey (o konuda olduğu gibi bir şeyler fırlatma vs) olmamasına rağmen psikolojik şiddet, anlaşmazlık, saygısızlık aralıklarla devam etti. Aslında benim ona kinim geçmedi o olayı hala unutmuş değilim, arada laf da sokuyorum vs.
Az önce küçücük bir şeyden başlayan bir kavga benim sinir krizi geçirmemle son buldu.
Eşim olacak adam tıraş olmuş orda burda kılını vs bırakmış inanılmaz dağınık, kirli bi adam ve ben bundan bıktım. Hadi şunu al bunu götür hemen koş vs diye kızınca ben yeter be diye bağırmaya başladı. Ben de hem suçlusun hem güçlüsün bağıramazsın deyince daha da hiddetlendi. Sktir git, ruh hastası deyip gerilimi iyice yükseltti. O anda bende ipler koptu sus sakın o lafları etme derken kendimi yatağa bıraktım artık resmen sinir krizi geçirmeye başladım hala uzaktan bakıp zır deli şu hale bak diyordu. O kadar tiksindim ki ondan o an anlatamam. Çocuğu okuldan almaya gidecekti vakit vardı ama hemen çık bu evden diye evden kovdum elim ayağım boşaldı çünkü.
Son 1 yıldır özellikle benim ona kinim geçmemişken gönlümü almaya çalışacağı yerde daha çok üzerime gelip küfürler ediyor. Kavga esnasında birçok kere o.. demişliği de var ve ben artık buna katlanamıyorum. Sakinleşince her şey normal gibi yaşayamıyorum.
Çift terapisine gidiyoruz ve terapist de eşimin kendini durduramadığını, benim de onu çok kontrol ediyor olmamın onu gerdiğini, evleri ayırmamızın iyi olacağını söylüyor. Bu arada uzun süredir bekleyerek kredi çekip yeni ev almıştık ve hala da yerleşebilmiş değiliz tam olarak.
Size sormak istediğim sinirlenince kendini bu denli kontrol edemeyen bir adamın düzelme ihtimali var mıdır? Ayrılmayı ciddi olarak düşünüyorum ama her ayrılmayı düşünen gibi ben de endişeliyim. Şiddetli geçimsizliğin, saygısız bir ilişkinin örneği olduk. Aramızda hiçbir yakınlık vs kalmadı.
Bunun yanı sıra eşim normalde iyi bir baba, iyi bir insan. Dün mutfağa geçip yemek yaptı, evle ilgili vs. Bu sebeplerden de kafam karışık. Ama önceden de söylediğim gibi aşırı dağınık, evi kirletir, arabası da öyledir, sigarası bitmez, son 1 yıldır da küfrü başladı
Biraz karışık anlattım ama çok huzursuzum bu kaosun içinde. Özellikle benzer şeyleri yaşamış, yaşadıklarını kolay da unutmayan insanların tecrübelerini duymaya ihtiyacım var.
Evleri ayırmayı düşünüyoruz ama sonrasındaki belirsizlikler vs beni çok düşündürüyor.
Bu cümle çok şeyi açıklıyor aslında. Siz durumu affetmemişsiniz, belki evliliğinizin devamı adına affetmek zorunda hissettiniz, fakat belli ki olmadı. Ben sizi anlıyorum, bazı şeyler çok şahsidir, burada yüz insan size "sen de onu bunu yaptın" dese bile bazen bir şey olur o saatten sonra içiniz almaz. Her ilişkide geçmişte, kavgalar, hatalar kırgınlıklar var. Benim de eşime var mesela, fakat sonrasında biz konuşup hallettik, ben o dönem affetmiş gibi yapmadım bir şeyden kırıldıysam, hatta dedim ki "uzatacaksam uzatacağım sen karışamazsın, bugün seninle mükemmel olmak zorunda değilim, çünkü o gün o duyguları yaşamazsam (negatifliği) geride bırakamam." Buradaki temel nokta, bugün hala o yaşananlar sizin tarafınızdan "kin" olarak nitelendiriliyorsa kendinizi (muhtemelen kendinizi kandırdınız) o baskıya zorladığınız için. Buradaki kilit olay, bence o olaydan sonra siz evleri ayırmalıydınız ve sakin kafayla, ta ki siz isteyene ya da artık asla istemediğinize karar verene dek hayatınızdan uzaklaştırmanızdı. Fakat buradaki en büyük yanlışlık, genelde bir tarafın, aile büyüklerinin çevrenin zarara uğrayan kişi üzerinde kurduğu "uzatma, çok pişman, affet" baskısıdır. Diğer taraf özür diler, iki ağlar fakat bir bedel ödemez. Sanki tv kumandasında on tuşuna basıyormuşçasına kaldığı yerden devam etmesi beklenir. Bu bence açıkça manipulasyondur. Karşı taraf eğer hata yaptıysa, ya da karşılıklı hatalar olduysa, iki taraf da ta ki samimiyetle içinden gelene dek kendiyle kalmalıdır. Eşiniz devam ediyor, siz üzülmenize rağmen hala yapma dediğiniz şeyleri ısrarla yapıyorsa, ki kıllarına su tutup bir peçeteyle almak 2dk almaz, çok titiz biri olamaz, baştan aşağı değişemez belki ama en azından bir kaç ufak şey yapabilir. Çünkü ortak noktayı bulmak zorundasınız, eğer evlilik devam edecekse. Peki neden bu kadar rahat hakaret ediyor hala ve en ufak çaba yok? Çünkü en kötü sizi yine, aynı noktaya çeker. Size tavsiyem de bu öfke konusunda çift terapisinden bağımsız olarak kendisi gitmesi konusunda ciddi davranana dek bu ilişkide gelecek görmemeniz. Yakın bir çift arkadaşımda benzer sorun var, her çiftte kavga, tartışma olur, bazen sesler yükselir, fakat sürekli minik şeylerden hakaret seviyesine geliyorsa burada bir tarafın "aman sen de şöyle davranma ki sinirlenmesin" olayını çok sağlıksız ve toksik buluyorum. Karşınızdaki bir yetişkin, her saniyenizi onun tepkilerini kontrol etmeye adayamazsınız. Eşiniz profesyonel destek almalı. Sizin kırgınlığınızın üzerine siz eğilin, fakat çift terapisinde sadece buna odaklanmak yerine sorunun kökü kazılmalı. Mesela neden 2dk bir su tutmuyor kıllarına, sevmese de istediği kadar dağınık olsa da ortak alanlar da size uyum göstermeli, ruh hastası deyip çekilen adama ben asla saygı duymam. Ortak yaşam saygı gerektirir, benim de eşim evde bazı şeyleri bilmez, hatta bazen "o neden öyle olmalı , bence böyle olmalı diye diretir, tartışırız. Ama gidip de bak sen böyle böyle yaptığında ben daha çok iş yapıyorum, daha çok yoruluyorum, beraber geçirdiğimiz zamandan çalınıyor dediğimde uzatmaz, çünkü özünde "anlaşmak" olmalı ilişkinin.Aslında benim ona kinim geçmedi o olayı hala unutmuş değilim, arada laf da sokuyorum vs.
Ben de küfrediyorum ama ona karşılık veriyorum denebilir. İş çığırından çıkıyor yaniKavga sırasında siz de ona küfür, hakaret içeren cümleler kullanıyormusunuz yoksa tek taraflı mı küfür ediyor eşiniz?
Emir vermek?Şöyle anlatayım ben pislik görüp kendimi yerden yere atmadım. Orda üstüne gittim buranın hali ne hemen temizle dedim evet orda hadi çabuk çabuk diye emir verdim diye beyefendi sinirlenip bağırıp çağırmaya başladı. O da hayvan gibi yaşamasın evde. Ben sinir krizini de onun iğrenç küfürlerini ve hakaretlerini duyunca sus sus diye bağırırken geçirdim. Ben yüzde yüz haklıyım demiyorum ama bu yüzsüzce erkeklerin bağıra çağıra üste çıkmasından tiksiniyorum
Ben de tam olarak bu sorunun cevabını tecrübesi olan insanlardan duymak için açtım bu konuyu. Sanırım en az taraflardan biri alttan almalı, alttan almaya gönüllü olmalı yoksa mümkün değilBilmediğim için soruyorum, böyle yüz göz olunan durumlar atlatılabiliyor mu evliliklerde?
Temizle demişsiniz işte. Hadi çabuk çabuk demeye ne gerek var? Kimse çocuk gibi azarlanmak istemez.Şöyle anlatayım ben pislik görüp kendimi yerden yere atmadım. Orda üstüne gittim buranın hali ne hemen temizle dedim evet orda hadi çabuk çabuk diye emir verdim diye beyefendi sinirlenip bağırıp çağırmaya başladı. O da hayvan gibi yaşamasın evde. Ben sinir krizini de onun iğrenç küfürlerini ve hakaretlerini duyunca sus sus diye bağırırken geçirdim. Ben yüzde yüz haklıyım demiyorum ama bu yüzsüzce erkeklerin bağıra çağıra üste çıkmasından tiksiniyorum
Sağlam adımlar derken neyi kast ettiniz anlamadığım için soruyorum. Eşim asla haklı değil ve küfrün bence savunulacak bir tarafı yok yani ne olursa olsun emir de vermiş olsam (yılların birikimi artık) bu denli saygısızlığa göz yummuyorum. Evden taşınınca duvarlara küfreder artık!Emir vermek?
Hayvan gibi yasamasın evde?
Siz burada böyle iseniz, evde bunun daha fazlası oldugunuza eminşm.
Esiniz icin haklı da demiyorum asla, ama siz yasanamayacak psikolojide bi insansınız.
Ve bu durumu düzeltmek adına umarım saglam adımlarınız olur, kendiniz icin!.
Esiniz iyi biri ise normalde siz fazla baskı uyguluyor olabilirsiniz.Ben size o... demesini hiç hoş bulmadım.Bir senede birşeyler duzelmiyorsa boşanmayı düşünebilirsiniz.1 yıl kadar önce burada eşimle yaşadığımız kavga ve onu affedememe dair bir konu açmıştım. Hatta bazıları beni suçlayıp baya linçlemişti eşimi ben tahrik etmişim diye. Neyse o günden bu güne asla fiziksel bir şey (o konuda olduğu gibi bir şeyler fırlatma vs) olmamasına rağmen psikolojik şiddet, anlaşmazlık, saygısızlık aralıklarla devam etti. Aslında benim ona kinim geçmedi o olayı hala unutmuş değilim, arada laf da sokuyorum vs.
Az önce küçücük bir şeyden başlayan bir kavga benim sinir krizi geçirmemle son buldu.
Eşim olacak adam tıraş olmuş orda burda kılını vs bırakmış inanılmaz dağınık, kirli bi adam ve ben bundan bıktım. Hadi şunu al bunu götür hemen koş vs diye kızınca ben yeter be diye bağırmaya başladı. Ben de hem suçlusun hem güçlüsün bağıramazsın deyince daha da hiddetlendi. Sktir git, ruh hastası deyip gerilimi iyice yükseltti. O anda bende ipler koptu sus sakın o lafları etme derken kendimi yatağa bıraktım artık resmen sinir krizi geçirmeye başladım hala uzaktan bakıp zır deli şu hale bak diyordu. O kadar tiksindim ki ondan o an anlatamam. Çocuğu okuldan almaya gidecekti vakit vardı ama hemen çık bu evden diye evden kovdum elim ayağım boşaldı çünkü.
Son 1 yıldır özellikle benim ona kinim geçmemişken gönlümü almaya çalışacağı yerde daha çok üzerime gelip küfürler ediyor. Kavga esnasında birçok kere o.. demişliği de var ve ben artık buna katlanamıyorum. Sakinleşince her şey normal gibi yaşayamıyorum.
Çift terapisine gidiyoruz ve terapist de eşimin kendini durduramadığını, benim de onu çok kontrol ediyor olmamın onu gerdiğini, evleri ayırmamızın iyi olacağını söylüyor. Bu arada uzun süredir bekleyerek kredi çekip yeni ev almıştık ve hala da yerleşebilmiş değiliz tam olarak.
Size sormak istediğim sinirlenince kendini bu denli kontrol edemeyen bir adamın düzelme ihtimali var mıdır? Ayrılmayı ciddi olarak düşünüyorum ama her ayrılmayı düşünen gibi ben de endişeliyim. Şiddetli geçimsizliğin, saygısız bir ilişkinin örneği olduk. Aramızda hiçbir yakınlık vs kalmadı.
Bunun yanı sıra eşim normalde iyi bir baba, iyi bir insan. Dün mutfağa geçip yemek yaptı, evle ilgili vs. Bu sebeplerden de kafam karışık. Ama önceden de söylediğim gibi aşırı dağınık, evi kirletir, arabası da öyledir, sigarası bitmez, son 1 yıldır da küfrü başladı
Biraz karışık anlattım ama çok huzursuzum bu kaosun içinde. Özellikle benzer şeyleri yaşamış, yaşadıklarını kolay da unutmayan insanların tecrübelerini duymaya ihtiyacım var.
Evleri ayırmayı düşünüyoruz ama sonrasındaki belirsizlikler vs beni çok düşündürüyor.
Evlilikte tartışmanın bir sınırı olur, bir şey rahatsız etse bile emir verir gibi konuşamazsın, ben inatla yapmam öyle bir durumda mesela.Ben de tam olarak bu sorunun cevabını tecrübesi olan insanlardan duymak için açtım bu konuyu. Sanırım en az taraflardan biri alttan almalı, alttan almaya gönüllü olmalı yoksa mümkün değil
Size o.... dediği yerde okumayı kestim. O lafı duyup hala adamı boşamadıysanız diyecek söz yok.1 yıl kadar önce burada eşimle yaşadığımız kavga ve onu affedememe dair bir konu açmıştım. Hatta bazıları beni suçlayıp baya linçlemişti eşimi ben tahrik etmişim diye. Neyse o günden bu güne asla fiziksel bir şey (o konuda olduğu gibi bir şeyler fırlatma vs) olmamasına rağmen psikolojik şiddet, anlaşmazlık, saygısızlık aralıklarla devam etti. Aslında benim ona kinim geçmedi o olayı hala unutmuş değilim, arada laf da sokuyorum vs.
Az önce küçücük bir şeyden başlayan bir kavga benim sinir krizi geçirmemle son buldu.
Eşim olacak adam tıraş olmuş orda burda kılını vs bırakmış inanılmaz dağınık, kirli bi adam ve ben bundan bıktım. Hadi şunu al bunu götür hemen koş vs diye kızınca ben yeter be diye bağırmaya başladı. Ben de hem suçlusun hem güçlüsün bağıramazsın deyince daha da hiddetlendi. Sktir git, ruh hastası deyip gerilimi iyice yükseltti. O anda bende ipler koptu sus sakın o lafları etme derken kendimi yatağa bıraktım artık resmen sinir krizi geçirmeye başladım hala uzaktan bakıp zır deli şu hale bak diyordu. O kadar tiksindim ki ondan o an anlatamam. Çocuğu okuldan almaya gidecekti vakit vardı ama hemen çık bu evden diye evden kovdum elim ayağım boşaldı çünkü.
Son 1 yıldır özellikle benim ona kinim geçmemişken gönlümü almaya çalışacağı yerde daha çok üzerime gelip küfürler ediyor. Kavga esnasında birçok kere o.. demişliği de var ve ben artık buna katlanamıyorum. Sakinleşince her şey normal gibi yaşayamıyorum.
Çift terapisine gidiyoruz ve terapist de eşimin kendini durduramadığını, benim de onu çok kontrol ediyor olmamın onu gerdiğini, evleri ayırmamızın iyi olacağını söylüyor. Bu arada uzun süredir bekleyerek kredi çekip yeni ev almıştık ve hala da yerleşebilmiş değiliz tam olarak.
Size sormak istediğim sinirlenince kendini bu denli kontrol edemeyen bir adamın düzelme ihtimali var mıdır? Ayrılmayı ciddi olarak düşünüyorum ama her ayrılmayı düşünen gibi ben de endişeliyim. Şiddetli geçimsizliğin, saygısız bir ilişkinin örneği olduk. Aramızda hiçbir yakınlık vs kalmadı.
Bunun yanı sıra eşim normalde iyi bir baba, iyi bir insan. Dün mutfağa geçip yemek yaptı, evle ilgili vs. Bu sebeplerden de kafam karışık. Ama önceden de söylediğim gibi aşırı dağınık, evi kirletir, arabası da öyledir, sigarası bitmez, son 1 yıldır da küfrü başladı
Biraz karışık anlattım ama çok huzursuzum bu kaosun içinde. Özellikle benzer şeyleri yaşamış, yaşadıklarını kolay da unutmayan insanların tecrübelerini duymaya ihtiyacım var.
Evleri ayırmayı düşünüyoruz ama sonrasındaki belirsizlikler vs beni çok düşündürüyor.
Esiniz iyi biri ise normalde siz fazla baskı uyguluyor olabilirsiniz.Ben size o... demesini hiç hoş bulmadım.Bir senede birşeyler duzelmiyorsa boşanmayı düşünebilirsiniz.
Evet biliyorum maalesef aştık. Şu noktada terapistin önerdiği gibi evleri ayırmayı deneyeceğiz bakıyor kendisi de. Ama sonrasında insan bunları unutup, affedip hayatına devam edebilir mi? Ben yapamıyorum. Zamanında bana bunları yaptı dedi diye artık hep kibar, özenli olsun diye bekliyorum ben bu beklentide oldukça iyice kötüye gidiyorEvlilikte tartışmanın bir sınırı olur, bir şey rahatsız etse bile emir verir gibi konuşamazsın, ben inatla yapmam öyle bir durumda mesela.
Ufacık şeyde bağırıp çağıramazsin. Yapılırsa ne olur önü alınmaz artık. Ağza alınmayacak laflar,küfürler edilir.
İki tarafta birbirine özen göstermek zorunda yoksa yürümez evlilik.
Siz aşmışsınız o sınırı çoktan.
Sizin yorumunuz başta gözümden kaçmış. Tam olarak ne hissettiğimi anlamış, ifade etmişsinizBu cümle çok şeyi açıklıyor aslında. Siz durumu affetmemişsiniz, belki evliliğinizin devamı adına affetmek zorunda hissettiniz, fakat belli ki olmadı. Ben sizi anlıyorum, bazı şeyler çok şahsidir, burada yüz insan size "sen de onu bunu yaptın" dese bile bazen bir şey olur o saatten sonra içiniz almaz. Her ilişkide geçmişte, kavgalar, hatalar kırgınlıklar var. Benim de eşime var mesela, fakat sonrasında biz konuşup hallettik, ben o dönem affetmiş gibi yapmadım bir şeyden kırıldıysam, hatta dedim ki "uzatacaksam uzatacağım sen karışamazsın, bugün seninle mükemmel olmak zorunda değilim, çünkü o gün o duyguları yaşamazsam (negatifliği) geride bırakamam." Buradaki temel nokta, bugün hala o yaşananlar sizin tarafınızdan "kin" olarak nitelendiriliyorsa kendinizi (muhtemelen kendinizi kandırdınız) o baskıya zorladığınız için. Buradaki kilit olay, bence o olaydan sonra siz evleri ayırmalıydınız ve sakin kafayla, ta ki siz isteyene ya da artık asla istemediğinize karar verene dek hayatınızdan uzaklaştırmanızdı. Fakat buradaki en büyük yanlışlık, genelde bir tarafın, aile büyüklerinin çevrenin zarara uğrayan kişi üzerinde kurduğu "uzatma, çok pişman, affet" baskısıdır. Diğer taraf özür diler, iki ağlar fakat bir bedel ödemez. Sanki tv kumandasında on tuşuna basıyormuşçasına kaldığı yerden devam etmesi beklenir. Bu bence açıkça manipulasyondur. Karşı taraf eğer hata yaptıysa, ya da karşılıklı hatalar olduysa, iki taraf da ta ki samimiyetle içinden gelene dek kendiyle kalmalıdır. Eşiniz devam ediyor, siz üzülmenize rağmen hala yapma dediğiniz şeyleri ısrarla yapıyorsa, ki kıllarına su tutup bir peçeteyle almak 2dk almaz, çok titiz biri olamaz, baştan aşağı değişemez belki ama en azından bir kaç ufak şey yapabilir. Çünkü ortak noktayı bulmak zorundasınız, eğer evlilik devam edecekse. Peki neden bu kadar rahat hakaret ediyor hala ve en ufak çaba yok? Çünkü en kötü sizi yine, aynı noktaya çeker. Size tavsiyem de bu öfke konusunda çift terapisinden bağımsız olarak kendisi gitmesi konusunda ciddi davranana dek bu ilişkide gelecek görmemeniz. Yakın bir çift arkadaşımda benzer sorun var, her çiftte kavga, tartışma olur, bazen sesler yükselir, fakat sürekli minik şeylerden hakaret seviyesine geliyorsa burada bir tarafın "aman sen de şöyle davranma ki sinirlenmesin" olayını çok sağlıksız ve toksik buluyorum. Karşınızdaki bir yetişkin, her saniyenizi onun tepkilerini kontrol etmeye adayamazsınız. Eşiniz profesyonel destek almalı. Sizin kırgınlığınızın üzerine siz eğilin, fakat çift terapisinde sadece buna odaklanmak yerine sorunun kökü kazılmalı. Mesela neden 2dk bir su tutmuyor kıllarına, sevmese de istediği kadar dağınık olsa da ortak alanlar da size uyum göstermeli, ruh hastası deyip çekilen adama ben asla saygı duymam. Ortak yaşam saygı gerektirir, benim de eşim evde bazı şeyleri bilmez, hatta bazen "o neden öyle olmalı , bence böyle olmalı diye diretir, tartışırız. Ama gidip de bak sen böyle böyle yaptığında ben daha çok iş yapıyorum, daha çok yoruluyorum, beraber geçirdiğimiz zamandan çalınıyor dediğimde uzatmaz, çünkü özünde "anlaşmak" olmalı ilişkinin.
Evleri ayırmayı kesinlikle düşünüyoruz. Allahtan 1 çocuğum var sadece. Benim de ona maalesef küfürlerim, hakaretlerim oldu ama hep o başlattı hep ona karşılık verdim. Bu saygısızlık çok tüketti beni. Ve sebebi de nasıl olsa bir şey olmaz kafası. O nedenle bu kez işi ciddiye bindirip evleri ayırmayla başlayacağım. Maddi olarak yorucu bir süreç olsa da zamanla yerinde oturacaktır inşallah her şey
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?