En azından boşanmayı kabul etmiş . Siz uzun zaman susunca artık sizi ezmesinin hakkı olduğunu düşünmüştür . Çocuk yok sanırım , ucuz kurtulmussunuz.Tam olarak benim evliliğimde yaşadıklarımı hissettiklerimi yaznışsınız
Biz ben 32 o 34 yaşında iken evlendik.aynı dediğiniz gibi ailesinden önce tuttuğu beni bikaç ay sonra son sıralara atmaya başladı evli oldğ bi türlü kabullenemedi.ailesine düşkünleşti.ben işteyken ailesine giderdi(ben gştme beraber gidelim iş çıkışı dediğim halde bensiz giderdi) evde ayrı koltuklarda o oyun oynardı ben dizi izlerdim yaşlılar gibi ayrı gayrı işte.cinsellik gitgide bitti.çok konuştum çok anlattım çok tartıştım.terapist önerdim ben deli değilim sen git dedi.son aylarda .ailesi ile telfonda yada ben işe gittiğimde hbrsiz uzun görüşmeler yapıyordu.sonra biyün korona olduk ilk ben oldum bana bakmadı ateşler içinde yandım ağladım kalkamadım bile.sağolsun komşumun yolladığı yeneklerle ayakta kalabildim.son tartışmayı o çıkardı ben sussamda büyüttü (sanırım beni kendinden boşamak istiyordu) tartışma 2 gün sürdü bu boşanmak istiyorum dedi bende kabul ettim ve 2 yıllık evlilik 5 dk da bitti
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Evliliğim bir hayalkırıklığı oldu...
- Konu Sahibi Saregul
- Başlangıç Tarihi
Siz de gezin tozun.anladigim kadarıyla şu an ayrı şehirlerdesiniz. Akşam evde yemek yapmanızı bekleyen bir erkek yoksa istediğiniz gibi gezersiniz. Hatta günü birlik ya da günlük geziler oluyor onlara katılın .Yine sizin eşleriniz yanınızdabeni hiç umursamıyor gün içinde aramıyor günde bir kere o da 10 dakika konusr kaaptır telefonu sonra kendi hayatına bakıyor geziyor cafelere gidiyor stadlara gidiyor ben salak gibi onun beni aramasını beni umursamasını bekliyorm
Çoçuk Yok çok şükür.o şuan yeni sevgilisiyle. Geziyor
Bense onu değil de ona verdiğim sevgime üzülüyorum hala!
- 28 Ekim 2021
- 19
- 11
- 3
- 25
Bende aynı durumdayım 21 yaşındayım sürekli evliliğin ona göre olmadığını söylüyor ailelerimizden uzak bir şehirde yaşıyoruz ben hiç ailemden konuşmadığım halde o en ufak bir şeyde ailesini katıyor bekarken çok güzel bir hayatım vardı ve çok özlüyorum kırılır diye asla bunu dile getirmedim ama o hep özlediğini söylüyorMerhabalar burayı uzaktan takip ediyordum bir gün yazacağım aklıma gelmezdi.Ama bunaldım ve kimseye ne anlatabiliyorum ne danışabiliyorum. Tecrübeli kişilerden fikir bekliyorum. Biraz uzun olacak.
7 aylık evliyim ve eşimin işi dolayısıyla ancak şu son iki ay biraraya gelebildik.Ondan önce haftada bi iki kez yanıma gidiş geliş yapardı.Bircogu gibi evliliğim ilk günleri hatta ilk ayları çok kötüydü neden evlendim diye hep sorguladım. Eşimle çok uzun bir birlikteliğimiz vardı ama sık gorusmezdik öyle birşeyleri tüketmedik yani.
Evliliği daha çok isteyen taraf hep o oldu bende istiyordum ama o benden daha çok. Gayet saygılı seviyeli bi iliskimiz vardı sevgi dolu. Zannettim ki evlenince daha mutlu olacağım yanlış düşünmüşüm meğer. Beni o çok seven hep bekleyen adam gitti yerine her seyi zorunlulukmus gibi gören biri geldi. İlk aylar sanki 10 yıllık karı koca gibiydik ilgi sıfır kac jez konuştum kaç kez kavga ettim. Yanıma geldikten sonra bu konuda iyiye doğru bi gelişme oldu. Ailelerden uzaktayiz o konuda sıkıntı yok ama eskiden eve girmeyen adam şimdi ailesini özlüyor ve evlendiği için onlardan uzak kalıyormuş gibi davraniyor ben de ailemden uzağım ama yirtinmiyorum. Yaşımız 30 artik yetişkin insanlarız ama daha dün geçmiş yaşantısına dair özleminden söz etti benim gözlerim doldu ki bu adam evlenmek için bir iki ay bile sabredemeyen benim için can atan adam. Onu tüm kalbimle seviyor ve ailem olarak görüyorum ama o öyle değil. Bunca yılımı verdiğim insanın bu şekilde davranıyor olması çok kırıyor beni. Evet bi adaptasyon süreci var ama onun hala beni evini evliligi kabullenmeyisi çok zoruma gidiyor. Birşeyler yapalım diyorum bi yerlere gidelim zorla gidiyor yüzünde sahte bi mutlulukla. Beni herhangi birsey için zorlamıyor ama kendisi sanki herşeyi zorla yapıyor. Evlenmese daha mutlu olacakmış gibi. Dedim evlenmeseydin o zaman ben de beni evliliği anlayan biriyle olurdum herkes mutlu olurdu.
Çok şey var çok şimdi diyeceksiniz dert mi bu ama içimi karartıyor bu durum. Şimdi bu hep böyle mi sürer yoksa bi yerde o da bana dahil olur mu
- 30 Kasım 2019
- 11.956
- 38.093
- 598
Eşinizin yaşı kaç ?
Siz de çok gencmissiniz.
Bizde de o bahsettiğiniz durumdan var biraz geçmişe bekar hayatına duyulan özlem.
O bu tür şeyler söyleyince siz de söyleyin ailemi arkadaşlarımı çok özlüyorum diye niye cekiniyorsunuz ki. Siz kırılır diye korkuyorsunuz ama o sizi kırmaktan korkmuyor.
- 28 Ekim 2021
- 19
- 11
- 3
- 25
Sürekli ağlıyorum artık
Şu ana kadar yaşadığınız tüm süreçler için eşiniz klasik erkek davranışlarını sergilemiş.Merhabalar burayı uzaktan takip ediyordum bir gün yazacağım aklıma gelmezdi.Ama bunaldım ve kimseye ne anlatabiliyorum ne danışabiliyorum. Tecrübeli kişilerden fikir bekliyorum. Biraz uzun olacak.
7 aylık evliyim ve eşimin işi dolayısıyla ancak şu son iki ay biraraya gelebildik.Ondan önce haftada bi iki kez yanıma gidiş geliş yapardı.Bircogu gibi evliliğim ilk günleri hatta ilk ayları çok kötüydü neden evlendim diye hep sorguladım. Eşimle çok uzun bir birlikteliğimiz vardı ama sık gorusmezdik öyle birşeyleri tüketmedik yani.
Evliliği daha çok isteyen taraf hep o oldu bende istiyordum ama o benden daha çok. Gayet saygılı seviyeli bi iliskimiz vardı sevgi dolu. Zannettim ki evlenince daha mutlu olacağım yanlış düşünmüşüm meğer. Beni o çok seven hep bekleyen adam gitti yerine her seyi zorunlulukmus gibi gören biri geldi. İlk aylar sanki 10 yıllık karı koca gibiydik ilgi sıfır kac jez konuştum kaç kez kavga ettim. Yanıma geldikten sonra bu konuda iyiye doğru bi gelişme oldu. Ailelerden uzaktayiz o konuda sıkıntı yok ama eskiden eve girmeyen adam şimdi ailesini özlüyor ve evlendiği için onlardan uzak kalıyormuş gibi davraniyor ben de ailemden uzağım ama yirtinmiyorum. Yaşımız 30 artik yetişkin insanlarız ama daha dün geçmiş yaşantısına dair özleminden söz etti benim gözlerim doldu ki bu adam evlenmek için bir iki ay bile sabredemeyen benim için can atan adam. Onu tüm kalbimle seviyor ve ailem olarak görüyorum ama o öyle değil. Bunca yılımı verdiğim insanın bu şekilde davranıyor olması çok kırıyor beni. Evet bi adaptasyon süreci var ama onun hala beni evini evliligi kabullenmeyisi çok zoruma gidiyor. Birşeyler yapalım diyorum bi yerlere gidelim zorla gidiyor yüzünde sahte bi mutlulukla. Beni herhangi birsey için zorlamıyor ama kendisi sanki herşeyi zorla yapıyor. Evlenmese daha mutlu olacakmış gibi. Dedim evlenmeseydin o zaman ben de beni evliliği anlayan biriyle olurdum herkes mutlu olurdu.
Çok şey var çok şimdi diyeceksiniz dert mi bu ama içimi karartıyor bu durum. Şimdi bu hep böyle mi sürer yoksa bi yerde o da bana dahil olur mu
Üzgünüm ama evliliklerin büyük çoğunluğunda erkekler tıpkı burada anlattığınız gibi. Değişmeler de çok zor hatta imkansız.
Bi süre ağlıyoruz evet hayalkırıklığından dolayı bi yerden sonra da sebepsiz ağlamalar başlıyor ama sonra ağlamaz oluyoruz bilmiyorum ama bende böyle oldu. Ama tavsiyem eşinizin yanında ağlamayın o kayıtsız kalınca daha çok can yakıyor.
Şiddet ve psikolojik şiddet yoksa merak etmeyin.Adaptasyon sürecindesiniz fazla birlikte olma imkanınız olmamış...
Zamanla alışacaksınız sadece bu süreçte saygyı yitirmemeye özen gösterin.. Aileler uzaktaymış nasılsa..Tamamen birbirinizinsiniz..Bu artı.
Kasmayın kendinizi eşinizide sıkmayın istemediği konularda dayatmalarda bulunmayın..Aksi halde kavga gürültü eksik olmaz .Seviyeyi düşürürsünüz.
Biraz zaman sadece..bu arada birkaç yıl çocuk düşünmeseniz iyi olur diye düşünüyorum. İyice tanıyın keşfedin birbirinizi...sevgiler
Zamanla alışacaksınız sadece bu süreçte saygyı yitirmemeye özen gösterin.. Aileler uzaktaymış nasılsa..Tamamen birbirinizinsiniz..Bu artı.
Kasmayın kendinizi eşinizide sıkmayın istemediği konularda dayatmalarda bulunmayın..Aksi halde kavga gürültü eksik olmaz .Seviyeyi düşürürsünüz.
Biraz zaman sadece..bu arada birkaç yıl çocuk düşünmeseniz iyi olur diye düşünüyorum. İyice tanıyın keşfedin birbirinizi...sevgiler
Evlilik bu değil, evliliğin başını geçtim herhangi bir evresinde bunları yaşamak da bence normal veya ideal değil...
- 23 Haziran 2016
- 241
- 265
- 103
Evliliğimin ilk üç yılı böyle saçma mevzulara geçti bence şükredin bile 
son üç yılda oturdu ne kavgalar ne saçma hareketler ben sinir oldukça o ailesine gidiyor diye bende her ay ailemin yanına gidiyordum sonra oda bende alıştık eşim her gün iş çıkışı annesini 5 dk görüyor gör diyorum artık bende salladım yani 
bebekten sonra değişir mi bilmiyorum beni çok sevdiğini biliyorum görüyorum hissediyorum o yüzden artık bu yönlerini ben görmüyorum daha mutluyuz
son üç yılda oturdu ne kavgalar ne saçma hareketler ben sinir oldukça o ailesine gidiyor diye bende her ay ailemin yanına gidiyordum sonra oda bende alıştık eşim her gün iş çıkışı annesini 5 dk görüyor gör diyorum artık bende salladım yani bebekten sonra değişir mi bilmiyorum beni çok sevdiğini biliyorum görüyorum hissediyorum o yüzden artık bu yönlerini ben görmüyorum daha mutluyuz
- 4 Mart 2012
- 14.918
- 34.435
- 798
Alışma evresi için acele ediyorsunuz. Daha 7 aylık evlisiniz. Geçmişte ne kadar birbiriniz için ölsenizde aynı eve girmek çok başka. Aslında bazı insanlar evlenmemeli.. Ama bir şekilde yolunu şaşırıp evlenmiş oluyor. Eğer ki sevdiği kişiyle evliyse düzeni zamanla oturuyor..Merhabalar burayı uzaktan takip ediyordum bir gün yazacağım aklıma gelmezdi.Ama bunaldım ve kimseye ne anlatabiliyorum ne danışabiliyorum. Tecrübeli kişilerden fikir bekliyorum. Biraz uzun olacak.
7 aylık evliyim ve eşimin işi dolayısıyla ancak şu son iki ay biraraya gelebildik.Ondan önce haftada bi iki kez yanıma gidiş geliş yapardı.Bircogu gibi evliliğim ilk günleri hatta ilk ayları çok kötüydü neden evlendim diye hep sorguladım. Eşimle çok uzun bir birlikteliğimiz vardı ama sık gorusmezdik öyle birşeyleri tüketmedik yani.
Evliliği daha çok isteyen taraf hep o oldu bende istiyordum ama o benden daha çok. Gayet saygılı seviyeli bi iliskimiz vardı sevgi dolu. Zannettim ki evlenince daha mutlu olacağım yanlış düşünmüşüm meğer. Beni o çok seven hep bekleyen adam gitti yerine her seyi zorunlulukmus gibi gören biri geldi. İlk aylar sanki 10 yıllık karı koca gibiydik ilgi sıfır kac jez konuştum kaç kez kavga ettim. Yanıma geldikten sonra bu konuda iyiye doğru bi gelişme oldu. Ailelerden uzaktayiz o konuda sıkıntı yok ama eskiden eve girmeyen adam şimdi ailesini özlüyor ve evlendiği için onlardan uzak kalıyormuş gibi davraniyor ben de ailemden uzağım ama yirtinmiyorum. Yaşımız 30 artik yetişkin insanlarız ama daha dün geçmiş yaşantısına dair özleminden söz etti benim gözlerim doldu ki bu adam evlenmek için bir iki ay bile sabredemeyen benim için can atan adam. Onu tüm kalbimle seviyor ve ailem olarak görüyorum ama o öyle değil. Bunca yılımı verdiğim insanın bu şekilde davranıyor olması çok kırıyor beni. Evet bi adaptasyon süreci var ama onun hala beni evini evliligi kabullenmeyisi çok zoruma gidiyor. Birşeyler yapalım diyorum bi yerlere gidelim zorla gidiyor yüzünde sahte bi mutlulukla. Beni herhangi birsey için zorlamıyor ama kendisi sanki herşeyi zorla yapıyor. Evlenmese daha mutlu olacakmış gibi. Dedim evlenmeseydin o zaman ben de beni evliliği anlayan biriyle olurdum herkes mutlu olurdu.
Çok şey var çok şimdi diyeceksiniz dert mi bu ama içimi karartıyor bu durum. Şimdi bu hep böyle mi sürer yoksa bi yerde o da bana dahil olur mu
Tavsiyem çok fazla üstüne düşmeyin. Kendi uğraşinız olsun evde.. Kitap okuyun, yemek pişirin, ailenizle, arkadaşlarınizla sohpet edin.. Bırakın o sizi merak etsin, sizinle vakit geçirmek için çabalasın.
Kısacası üzüldüğünüzü belli etmeyin ve asla peşinden koşmayın.
Aileler uzakta ama cok değil yani her gün görecek kadar değil iki saatlik mesafedeler aramizda bir şehir var diyeyim. Yani uzak da değil yakın da. Eşime göre o mesafe bir günlük de olsa gitmeye değer yeter ki gitsin. Şiddet yok olsa bi dk durmam. Dayatma yapmıyorum rahatız. Ama ben ona göre nasılsa evdeyim yanındayım boş olduğu günlerde arkadaş ve aile ona daha cazip geliyor. Anlayamıyorum bu durumuŞiddet ve psikolojik şiddet yoksa merak etmeyin.Adaptasyon sürecindesiniz fazla birlikte olma imkanınız olmamış...
Zamanla alışacaksınız sadece bu süreçte saygyı yitirmemeye özen gösterin.. Aileler uzaktaymış nasılsa..Tamamen birbirinizinsiniz..Bu artı.
Kasmayın kendinizi eşinizide sıkmayın istemediği konularda dayatmalarda bulunmayın..Aksi halde kavga gürültü eksik olmaz .Seviyeyi düşürürsünüz.
Biraz zaman sadece..bu arada birkaç yıl çocuk düşünmeseniz iyi olur diye düşünüyorum. İyice tanıyın keşfedin birbirinizi...sevgiler
Artık böyle yapıyorum tavsiyeler bu yönde oldu hep. Teşekkür ederim görüşünüz için.
- 10 Şubat 2019
- 4.350
- 5.608
- 63
Ben şunu gözlemliyorum .Bazı erkekler isterse kör kütük aşık olarak evlensin yine de eşini ailesi olarak goremiyor.Boyle adamlar için anne ,baba ,kardes yeri geliyor hala ,teyze bile önde geliyor .Allah'tan uzaktaymissiniz .Yıllar geçtikçe anlıyorlar ama bu da sizi ve evliliğinizi yipratmis oluyor zaten .Kök aile ve asıl aile ayrımıni yapamayan adamlar evlenmesin yaa .Ben hep derim ailem gecmisim ,eşim gelecegim .İkisini de atmam ikisi de değerli ama eşimin yeri ayrıdır .
- 13 Mayıs 2021
- 3.498
- 5.702
- 88
Kimse değişmiyor, sen alışıyorsun.
Benim de belki sevmediği huyum vardır, o da alışıyor.
Sadede ufak törpülenme oluyor. Sevmediği şeyi yapmıyım diyorsun, o da aynı şekilde özen gösteriyor o kadar.
Alışacağını düşünüyorsan ve de anlattığın şeyler senin için çok da önemi olmayan Şeylerse evlilik yürüyor.
Benim de belki sevmediği huyum vardır, o da alışıyor.
Sadede ufak törpülenme oluyor. Sevmediği şeyi yapmıyım diyorsun, o da aynı şekilde özen gösteriyor o kadar.
Alışacağını düşünüyorsan ve de anlattığın şeyler senin için çok da önemi olmayan Şeylerse evlilik yürüyor.
Üzülüp üzülüp sonra da bu üzüntüye mi alışacağım yani
- 13 Mayıs 2021
- 3.498
- 5.702
- 88
Üzülüp üzülüp sonra da bu üzüntüye mi alışacağım yani
Hayır bunlar seni üzmeyecekse artık. Alışmaktan kastettiğim o.
Benzer Konular
