- 27 Şubat 2022
- 173
- 224
- Konu Sahibi uzgun_kisi
- #1
Herkese merhaba,
Ben 25 yaşında, 3 yıldır çalışan kendi birikimi olan bir kadınım. Yaklaşık 8 aydır devam eden güzel mutlu bir ilişkim var. Erkek arkadaşım çok ilgili değildir ve bazı ailevi problemleri var. Kendisi çok zor bir evde büyümüş, ailesi çok zor bir boşanma süreci geçirmiş, anne babası dışındaki yakın ailesinde de benzer problemler görerek büyümüş bir insan. Bunun dışında aslında birbirimizi çok iyi anlıyoruz, çok iyi anlaşıp çok güzel vakit geçiriyoruz. Kendisi 27 yaşında, o da 4-5 yıldır çalışıyor, bir nevi düzeni kurulmuş sayılabilecek biri.
Kendisine annemin onunla tanışmak istediğini, ama rahatsız olursa erken olduğunu düşünürse sorun olmayacağını söyledim. Rahatsız olurum ama olur, bakarız duruma göre dedi. Ben buna biraz içerleyip ertesi gün ona 5 yıllık planlarım içinde evlilik olduğunu, yavaş bir şekilde de olsa işlerin ciddileşmesini istediğimi söyledim. O da bana 2-3 yıl içinde kendimi evleniyor olarak görmüyorum dedi. Sonrası için de bir şey söyleyemeyeceğini, böyle bir söz veremeyeceğini şuan o kadar ilerisinin ne getireceğini bilmediğini belirtti.
Bundan sonra ağlamaya başladım, çok üzüldüm, keşke daha önce bitseydi tarzı şeyler diyip oradan ayrıldım fakat kendimi sorguladığımda asıl istediğim şeyin ondan güvence almak olduğunu fark ettim. Evlilik için acelem yok, istediğim şey onunla birlikte olmak. Ama bir noktada evlenmek istiyorum ve karşımdakinin de en azından 'bir noktada seninle bunu öngörebiliyorum', demesini bekledim. O bana öyle bir söz veremeyeceğini söyledi, ama şimdilik 1 yıl sonrası için mesela tatil planı yapıyor. Gelecek planlarının sınırı onun için bu. Biraz nedenini sormaya çalıştığımda (benle mi evlenmek istemiyor yoksa konsept olarak mı korkuyor anlamak için), etrafında hiç iyi örnek olmadığını söyledi. Tamamen karşıyım demiyorum dedi. Beni şuan sevdiğini mutlu olduğunu da ekledi (ama gelecek için yorum yapmadı).
En sonunda bu konuyu artık benim açmayacağımı, benim duruşumu bildiğini ve topun artık onda olduğunu söyledim. Kendi kafamda belli bir süre belirleyip hiçbir şey değişmezse bitiririm diye düşünüyorum. Bu olay 3 yıllık birliktelik sonunda yaşansa sanırım zaman vermek istemezdim, ama şuan sonradan 'belki de değişecekti' diyerek üzülmek istemiyorum. Şimdilik bu şekilde birkaç sene bir ilişki geçirmek bana da güzel bir fikir gibi geliyor fakat en büyük korkum şu: Evlenmek mi istemiyor, benimle bir gelecek hiç ama hiç mi görmüyor? Sorduğumda ikincisi olsa neden seninle birlikte olayım şuan dedi ama emin olamıyorum. Beni istemeyen biriyle olamam, ve günün birinde evlenmek de istiyorum.
Ne düşünüyorsunuz? Enayi miyim sizce? Bu arada değişik bir durumu daha ekleyeyim, kişiliğini anlatıyor onun bence. 3 ay sonra sevdiğimi söylediğimde benle mutlu olduğunu böyle bir şey söylemek için daha çok emin olması gerektiğini söyledi. Bu beni çok üzdü ama bu olaydan 2 ay sonra bu mevzu kapanmışken kendisi bunu bana söyledi, özel bir anda, özel bir şekilde. Yani böyle bir insan, içten içe fikri değişir mi hazır olur mu bir gün diye ummadan edemiyorum...
Ekleme: Yorum yapan herkese çok ama çok teşekkür ederim. Kendimi şimdiden o kadar iyi hissediyorum ki (henüz post atalı 37 dakika olmuş), paylaşım yapmanın birileriyle konuşmanın ne kadar değerli olabileceğini gördüm. İyi ki bu sayfaya kayıt olmuşum, iyi ki varsınız güzel insanlar
Ben 25 yaşında, 3 yıldır çalışan kendi birikimi olan bir kadınım. Yaklaşık 8 aydır devam eden güzel mutlu bir ilişkim var. Erkek arkadaşım çok ilgili değildir ve bazı ailevi problemleri var. Kendisi çok zor bir evde büyümüş, ailesi çok zor bir boşanma süreci geçirmiş, anne babası dışındaki yakın ailesinde de benzer problemler görerek büyümüş bir insan. Bunun dışında aslında birbirimizi çok iyi anlıyoruz, çok iyi anlaşıp çok güzel vakit geçiriyoruz. Kendisi 27 yaşında, o da 4-5 yıldır çalışıyor, bir nevi düzeni kurulmuş sayılabilecek biri.
Kendisine annemin onunla tanışmak istediğini, ama rahatsız olursa erken olduğunu düşünürse sorun olmayacağını söyledim. Rahatsız olurum ama olur, bakarız duruma göre dedi. Ben buna biraz içerleyip ertesi gün ona 5 yıllık planlarım içinde evlilik olduğunu, yavaş bir şekilde de olsa işlerin ciddileşmesini istediğimi söyledim. O da bana 2-3 yıl içinde kendimi evleniyor olarak görmüyorum dedi. Sonrası için de bir şey söyleyemeyeceğini, böyle bir söz veremeyeceğini şuan o kadar ilerisinin ne getireceğini bilmediğini belirtti.
Bundan sonra ağlamaya başladım, çok üzüldüm, keşke daha önce bitseydi tarzı şeyler diyip oradan ayrıldım fakat kendimi sorguladığımda asıl istediğim şeyin ondan güvence almak olduğunu fark ettim. Evlilik için acelem yok, istediğim şey onunla birlikte olmak. Ama bir noktada evlenmek istiyorum ve karşımdakinin de en azından 'bir noktada seninle bunu öngörebiliyorum', demesini bekledim. O bana öyle bir söz veremeyeceğini söyledi, ama şimdilik 1 yıl sonrası için mesela tatil planı yapıyor. Gelecek planlarının sınırı onun için bu. Biraz nedenini sormaya çalıştığımda (benle mi evlenmek istemiyor yoksa konsept olarak mı korkuyor anlamak için), etrafında hiç iyi örnek olmadığını söyledi. Tamamen karşıyım demiyorum dedi. Beni şuan sevdiğini mutlu olduğunu da ekledi (ama gelecek için yorum yapmadı).
En sonunda bu konuyu artık benim açmayacağımı, benim duruşumu bildiğini ve topun artık onda olduğunu söyledim. Kendi kafamda belli bir süre belirleyip hiçbir şey değişmezse bitiririm diye düşünüyorum. Bu olay 3 yıllık birliktelik sonunda yaşansa sanırım zaman vermek istemezdim, ama şuan sonradan 'belki de değişecekti' diyerek üzülmek istemiyorum. Şimdilik bu şekilde birkaç sene bir ilişki geçirmek bana da güzel bir fikir gibi geliyor fakat en büyük korkum şu: Evlenmek mi istemiyor, benimle bir gelecek hiç ama hiç mi görmüyor? Sorduğumda ikincisi olsa neden seninle birlikte olayım şuan dedi ama emin olamıyorum. Beni istemeyen biriyle olamam, ve günün birinde evlenmek de istiyorum.
Ne düşünüyorsunuz? Enayi miyim sizce? Bu arada değişik bir durumu daha ekleyeyim, kişiliğini anlatıyor onun bence. 3 ay sonra sevdiğimi söylediğimde benle mutlu olduğunu böyle bir şey söylemek için daha çok emin olması gerektiğini söyledi. Bu beni çok üzdü ama bu olaydan 2 ay sonra bu mevzu kapanmışken kendisi bunu bana söyledi, özel bir anda, özel bir şekilde. Yani böyle bir insan, içten içe fikri değişir mi hazır olur mu bir gün diye ummadan edemiyorum...
Ekleme: Yorum yapan herkese çok ama çok teşekkür ederim. Kendimi şimdiden o kadar iyi hissediyorum ki (henüz post atalı 37 dakika olmuş), paylaşım yapmanın birileriyle konuşmanın ne kadar değerli olabileceğini gördüm. İyi ki bu sayfaya kayıt olmuşum, iyi ki varsınız güzel insanlar
Son düzenleme:
