merhaba arkadaşlar,
bir kaç günlüğüne memlekete gittim sıkıntım geçeceği yerde daha fazla artarak döndüm. Zaten kendi sorunlarım var şimdi bir de kuzenime üzülüyorum
konu şu;
madden durumu kötü olan bir tane hasta dayım var evli ve 2 kızı var. Her zaman ben ve ailem madden çok olmasada manen hep yanlarında olduk. Yengem çok onurlu bir kadındır namusu ile asgari ücretle çalışarak ev geçindirir kadıncağız çalışır didinir ve çocukları küçüklüğünden bu yana hasta olan dayımla kalırlar mecburen çünkü evleri annemlere çok uzak tabiri caizse şehrin dışında bir bahçede tek başınalar komşuları ve insan yok.
Kuzenim 17 yaşında ve 11 yaşında ki kardeşi ile hem okuyup, hem eve, hem babaya bakmak zorundalar. (temizlik, yemek bakımından) kızımız haliyle ergen ve başında anne olmadığından insan içine çıkmadıklarından hep eksik büyüdü. Ben ve ailem uzağında olunca ne kadar destek olsakta taşıma su ile değirmen dönmedi. Onu hep dinledim, yardımcı oldum, onu anladım çam sakızı çoban armağanı eksiklerini karşılamaya çalıştım. Bir tek sorunlarını bana açtı sadece benle konuştu her sırrını biliyordum. Başında duranı olmadığından sürekli hatalara düşüyordu onu uyarıyor ve koruyordum ama tekrar yapıyordu.
Eksikliklerini ergenliğin verdiği düşünce ile başkalarında karşılıyordu aslında öyle değildi ama o öyle sanıyordu. Kendisi çok güzel bir kız ve de çok saf hatalarının içinden çekip alıyorum ben gidince bir süre sonra aynı hataya yine düşüyordu. Hoooop her şey sil baştan...
Zaman geçti ve annem beni aradı kuzenin evlenecekmiş dedi ii acıyarak okumasın için bi taraflarımı yırttığım, koruyup kolladığım çocuk evlilik kararı almış hem de kendinden 10 yaş büyük yanına bile yakışmayan bir herifle
''anne nasıl olur o daha çocuk nasıl evlenir? '' dedim annem de ''kızım kuzenini biliyorsun ipe sapa getiremedik o kadar konuştum anlatamadım, anlatamadık. Intihar etmesinden korktuk ( daha önce etti) ve dedik ki; tamam madem çok istiyorsun nişanlan ama okulun bitecek ve 18 den sonra evlenirsin.
Aslında tamamen taktik ve zaman kazanmaktı amaç eğer diretirse de yaşı gelince evlenmesiydi.
Nişanında ben yoktum geçen gittim ve onla konuştum kız da bir tuhaflık vardı köşeye çektim ve dedim ki; '' kızım, derdin ne? Hem nişan nişan dedin hem de surat beş karış. Istemiyorsan ayrıl'' (çok makbule geçer) sustu gözleri doldu. Vardı bir şeyler ve onu konuşması iin ikna ettim ve bana dedikleri karşısında eşekten düşmüşe döndüm.
''abla, hani biri ile çıkmıştım sen ayırmıştın ya'' eeeee dedim. '' işte o beni bedensel olarak kullandı bakireyim ama bana diğer her şeyi yaptı''
soluğum kesildi
öfkelenmemeye çalıştım oysa ki delirmiştim. Kim dedim söylemedi zorladım olmadı...
Peki dedim nişanlınla ne alaka? Bunu yapan o mu? ''hayır değil'' sorunun ne? Neler oluyor? Dedim
''nişanlım bunu biliyor ve beni ezikliyor'' :s:s:s:s:s
''beni bundan sonra kimse almaz ben nişanlıma mecburum''
kıza ''mecbur değilsin ben bir şeyler yapacağım'' dedim
amaaaaa nasıl? Kafam beynim darma duman, adam kim bilmiyorum bilsem bir şey yapabilir miyim? Yasal bir hakkım var mı? Bilmiyorum. Nişanlısından böyle bir sebepten ayırdığım duyulursa kuzenim için iyi olmaz. çocuk, kızı belki de tehdit edecek ayrılmaması için. Kızın hayatının mahvolacağınamı yanayım, damga yiyeceğine mi yanayım ne yapsam bilemedim siz bir akıl verin ben nasıl mücadele vereyim?
