Evlenmek istediğimi babamla nasıl konuşmalıyım?

aysegul588 .!.:

Ben daha kötü laflar işittim

Genişletmek için tıkla...

milenas .!.:

Ben sizi tanimam ama mesela size bir ornek vereyim, benim de bir agabeyim var ve okudugunda maddi durumunuz hic iyi degildi. Aramizda 6 yil vardi. Okurken anneme ve bana bize ileride cok destek olacagina dair sozler verirdi.
Okulu bitirir bitirmez bir sene icinde evlendi. Dugununu ailem eksiksiz yapti. Parani yiyelim vs lafi olmadi ama hepimiz artik bir evi var maddi destek olmasi uygub olmaz dedik.
Maddi destek olmayi birakin bizim durumumuz duzelince kendi borclarini ailem her ay odeyerek kapatti.
4 sene okudum, ben de ogretmenim, dort sene tek kurus harclik gondermedi, durumumuz harika olmamasina ragmen, icinden gelerek tek bir kurus gondermedi. Arayip sormayi geciyorum bile.
Boyle ornekler de var ve bana bu nankorluk geliyor. Bu yuzden evlendigimden beri aileme bunu yapmayi birak, normalde olamadigim destegi olmaya calisiyorum. En azindan emeklerini unutmuyorum. Hep aklimda.
Bunu hatirlayarak hanimefendiye yazmak istedim. Aile ici dinamiklerini bilemem.

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Merhabalar. 27 yaşında, çiçeği burnunda bir öğretmenim. Yaklaşık 1 senedir görüştüğüm biri var. Annem bunu biliyordu en başından beri, ancak babam daha dün öğrendi. Evlenmek istediğimi babama söylemesini rica ettim annemden ve konuyu açtı dün. Başta 'ben hazır değilim maddi olarak' dese de, sonra hayırlısı olsun demiş. Ben konuşamadım babamla, çünkü ne yazık ki fazlasıyla çekiniyorum. Sadece bu konuda da değil, birçok konuyu babamla konuşamam. Her neyse, dün konu öylece kapandı. Bir yandan benimle bu konu hakkında herhangi bir şey konuşmaması üzse de, bir yandan omuzlarımdaki yükün hafiflediğini hissediyordum, ta ki bir saat öncesine kadar. Bugün seminerlerin son günüydü ve okuldan eve geldiğimde erkek kardeşimle konuştuk. Babam bir şey dedi mi öğlen vs. diye. Direkt konuyla alakalı bir şey dememiş olsa da, "benim babam da çocuklarının kazancını yiyemedi, ben de.." dediğini, "bana bir şey soran yok zaten, ben de bir şey demeyeceğim madem öyle" diye de eklediğini öğrendim. Anlam veremedim çünkü gerçekten böyle bir durum yok, babamın her şeyden muhakkak haberi olur, bu yaşıma kadar ondan habersiz bir şey yapmadım, bir yere gitmedim. İlk cümlesi ise oldukça üzdü. Karşılık bekleyerek mi bir şeyler yaptı bunca zaman benim için, sorusu kemiriyor içimi resmen. Yaşım küçük değil, ben daha ne kadar beklemeliyim... Sırf ailemle beraber olayım diye baska şehir bile yazmadım tercih listeme, kendi memleketime atandım, onlara daha çok destek olayım diye maddi manevi. Ama şimdi babamın böyle düşünmesi beni çok yaralıyor... En mutlu zamanlarımın zehir olmasını istemiyorum, kalbimin kırılmasına da engel olamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, buraya yazmak istedim... Ben nasıl konuşmalıyım, konuyu şimdi tekrar açan ben mi olmalıyım...

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Evet, zaman zaman ben de düşünüyorum bu kadar fedakârlık yapmaya çalışıyorsun ama yapabilecek misin, kendinden bu kadar veriyorsun ama senin de bir hayatın var, senin kurmak istediğin bir yuva var, bunun için de yapmam gereken şeyler var diye konuşup duruyorum kendimle.. ama sürekli bu beklentiler hissettirilince, daha ilk maaşımı bile alamadan bitiveriyor zihinde..

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Abiniz bir aile kurmuş gelin de ailesine ben para vericem diye misyon edinse bu insanlar kendi geçimini nasıl yapsın? Aileler olarak herkes kendi ekmeğini kazanıyoken birbirinden para beklemenin gereği ne? Büyüyünce bana para verir diye düşünerek çocuk yapmak nasıl bir zihniyettir? Yastıkaltı altın koyar gibi çocuk yatırımı mı yapıyo aileniz

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Merhabalar. 27 yaşında, çiçeği burnunda bir öğretmenim. Yaklaşık 1 senedir görüştüğüm biri var. Annem bunu biliyordu en başından beri, ancak babam daha dün öğrendi. Evlenmek istediğimi babama söylemesini rica ettim annemden ve konuyu açtı dün. Başta 'ben hazır değilim maddi olarak' dese de, sonra hayırlısı olsun demiş. Ben konuşamadım babamla, çünkü ne yazık ki fazlasıyla çekiniyorum. Sadece bu konuda da değil, birçok konuyu babamla konuşamam. Her neyse, dün konu öylece kapandı. Bir yandan benimle bu konu hakkında herhangi bir şey konuşmaması üzse de, bir yandan omuzlarımdaki yükün hafiflediğini hissediyordum, ta ki bir saat öncesine kadar. Bugün seminerlerin son günüydü ve okuldan eve geldiğimde erkek kardeşimle konuştuk. Babam bir şey dedi mi öğlen vs. diye. Direkt konuyla alakalı bir şey dememiş olsa da, "benim babam da çocuklarının kazancını yiyemedi, ben de.." dediğini, "bana bir şey soran yok zaten, ben de bir şey demeyeceğim madem öyle" diye de eklediğini öğrendim. Anlam veremedim çünkü gerçekten böyle bir durum yok, babamın her şeyden muhakkak haberi olur, bu yaşıma kadar ondan habersiz bir şey yapmadım, bir yere gitmedim. İlk cümlesi ise oldukça üzdü. Karşılık bekleyerek mi bir şeyler yaptı bunca zaman benim için, sorusu kemiriyor içimi resmen. Yaşım küçük değil, ben daha ne kadar beklemeliyim... Sırf ailemle beraber olayım diye baska şehir bile yazmadım tercih listeme, kendi memleketime atandım, onlara daha çok destek olayım diye maddi manevi. Ama şimdi babamın böyle düşünmesi beni çok yaralıyor... En mutlu zamanlarımın zehir olmasını istemiyorum, kalbimin kırılmasına da engel olamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, buraya yazmak istedim... Ben nasıl konuşmalıyım, konuyu şimdi tekrar açan ben mi olmalıyım...

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Merhabalar. 27 yaşında, çiçeği burnunda bir öğretmenim. Yaklaşık 1 senedir görüştüğüm biri var. Annem bunu biliyordu en başından beri, ancak babam daha dün öğrendi. Evlenmek istediğimi babama söylemesini rica ettim annemden ve konuyu açtı dün. Başta 'ben hazır değilim maddi olarak' dese de, sonra hayırlısı olsun demiş. Ben konuşamadım babamla, çünkü ne yazık ki fazlasıyla çekiniyorum. Sadece bu konuda da değil, birçok konuyu babamla konuşamam. Her neyse, dün konu öylece kapandı. Bir yandan benimle bu konu hakkında herhangi bir şey konuşmaması üzse de, bir yandan omuzlarımdaki yükün hafiflediğini hissediyordum, ta ki bir saat öncesine kadar. Bugün seminerlerin son günüydü ve okuldan eve geldiğimde erkek kardeşimle konuştuk. Babam bir şey dedi mi öğlen vs. diye. Direkt konuyla alakalı bir şey dememiş olsa da, "benim babam da çocuklarının kazancını yiyemedi, ben de.." dediğini, "bana bir şey soran yok zaten, ben de bir şey demeyeceğim madem öyle" diye de eklediğini öğrendim. Anlam veremedim çünkü gerçekten böyle bir durum yok, babamın her şeyden muhakkak haberi olur, bu yaşıma kadar ondan habersiz bir şey yapmadım, bir yere gitmedim. İlk cümlesi ise oldukça üzdü. Karşılık bekleyerek mi bir şeyler yaptı bunca zaman benim için, sorusu kemiriyor içimi resmen. Yaşım küçük değil, ben daha ne kadar beklemeliyim... Sırf ailemle beraber olayım diye baska şehir bile yazmadım tercih listeme, kendi memleketime atandım, onlara daha çok destek olayım diye maddi manevi. Ama şimdi babamın böyle düşünmesi beni çok yaralıyor... En mutlu zamanlarımın zehir olmasını istemiyorum, kalbimin kırılmasına da engel olamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, buraya yazmak istedim... Ben nasıl konuşmalıyım, konuyu şimdi tekrar açan ben mi olmalıyım...

Genişletmek için tıkla...

milenas .!.:

Okudugunuzu anlama sikintiniz mi var sizin? Kim kimden para almis, kim kimden beklentiye girmis? Bu ne saygisizliktir altin yatirimi vs.? Gayet acik bir sekilde ailem hicbir sey beklemedi, aksine her seyini o durumdayken ailem yapti demisim, kendi kendinize saldirmadan once dikkatli okuyun yazilanlari. Para para diye kuduran sizsiniz. Aile baska bir mefhum. Bana da cevap vermeyin boyle algisizlik gormedim.

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Merhabalar. 27 yaşında, çiçeği burnunda bir öğretmenim. Yaklaşık 1 senedir görüştüğüm biri var. Annem bunu biliyordu en başından beri, ancak babam daha dün öğrendi. Evlenmek istediğimi babama söylemesini rica ettim annemden ve konuyu açtı dün. Başta 'ben hazır değilim maddi olarak' dese de, sonra hayırlısı olsun demiş. Ben konuşamadım babamla, çünkü ne yazık ki fazlasıyla çekiniyorum. Sadece bu konuda da değil, birçok konuyu babamla konuşamam. Her neyse, dün konu öylece kapandı. Bir yandan benimle bu konu hakkında herhangi bir şey konuşmaması üzse de, bir yandan omuzlarımdaki yükün hafiflediğini hissediyordum, ta ki bir saat öncesine kadar. Bugün seminerlerin son günüydü ve okuldan eve geldiğimde erkek kardeşimle konuştuk. Babam bir şey dedi mi öğlen vs. diye. Direkt konuyla alakalı bir şey dememiş olsa da, "benim babam da çocuklarının kazancını yiyemedi, ben de.." dediğini, "bana bir şey soran yok zaten, ben de bir şey demeyeceğim madem öyle" diye de eklediğini öğrendim. Anlam veremedim çünkü gerçekten böyle bir durum yok, babamın her şeyden muhakkak haberi olur, bu yaşıma kadar ondan habersiz bir şey yapmadım, bir yere gitmedim. İlk cümlesi ise oldukça üzdü. Karşılık bekleyerek mi bir şeyler yaptı bunca zaman benim için, sorusu kemiriyor içimi resmen. Yaşım küçük değil, ben daha ne kadar beklemeliyim... Sırf ailemle beraber olayım diye baska şehir bile yazmadım tercih listeme, kendi memleketime atandım, onlara daha çok destek olayım diye maddi manevi. Ama şimdi babamın böyle düşünmesi beni çok yaralıyor... En mutlu zamanlarımın zehir olmasını istemiyorum, kalbimin kırılmasına da engel olamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, buraya yazmak istedim... Ben nasıl konuşmalıyım, konuyu şimdi tekrar açan ben mi olmalıyım...

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Siz yazdıklarınızı unuttunuz sanırım. Abiniz hiç para vermiyor diye bunu nankörlük olarak görmüşsünüz biz ondan beklemiyoruz ama yine de yardım etse iyi olurdu yazmışsınız şaka mısınız yaaaaa. Para diye kuduran bir birey olsaydım sizin gibi para verse iyi olurdu diye birilerinden para beklemezdim hayatım:)

Genişletmek için tıkla...

milenas .!.:

Kimseden para beklemiyorum. Nankorluk kismini genel gorusum olarak yazdim, abim ozelinde degil. Okurken ailesine vaatler verdi, meslegini eline aldigi an ise ailesine soz verdigi maddi destek yerine manevi destekte dahi bulunmadi. Buna ragmen benim ailem evlatlarina her seyi yapti, para istemek de nereden cikti?
Merak etmeyin sizin gibi bir gelinimiz de yok cok sukur. Maddi olarak o zamanlar zordu ve abimi zorluklarla okutan aileme karsi hicbir sorumluluk almadan gorunce bu durumu ben icerledim. Benim nankorluk olarak gordugum ise bu davranis yani genel olarak herkes icin boyle dusunuyorum.
Bizde aile basta gelir ve ucun besin, paranin lafi olmaz. Kimse hicbir seyin pesine dusmuyor gayet mutluyuz. Senin konuna bile yorum yapmadim bir daha bana cevap verme. Tanimadigin etmedigin insanlar hakkinda genel yargilarda bulunma.

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Ne yazdıysanız ona yanıt verdim. Zorunuza gitmesi benim sorunum değil. İyi günler

Genişletmek için tıkla...

minikkkkus .!.:

Oooo ben neler duydum neler işittim 24 yaşındayım 25 e yeni girdim aynı şeyleri banada babam dedi evlenirken hiç kazancını yiyemeden gidiyor hiç faydasını göremeden gidiyor nişanlandım bana mont almadı ben çalışmıyordum mont senin neyine çalışmıyosun ki dedi

Genişletmek için tıkla...

Vignette .!.:

Ben işe başladığımda eşimle sevgiliydik. İş bulma sürecimde, işe adapte olma sürecimde hep yanımda oldu. İlk iş tecrübemdi ve alışma sürecim çok zorluydu. İşe girdikten 8 ay sonra kadar evlilik teklifi aldım ve evlenmeye karar verdim. O zamana kadar eve direkt olarak para vermedim ama taşınma sürecinde öğrenci kredisiyle biriktirdiğim tüm paramı anneme vermiştim. Annem de aynı sizin babanız gibi bir düşünceye kapıldı hatta teyzemler bile bunu dile getirdi. Annen kızının parasını yiyemedi vs diye ama ben kendi çeyizimi kendim aldım. Nişanlığımı, kınalığımı, damatlığı kendi paramla aldım. Kendi kendime gelin oldum ama böyle bir düşünceleri hep vardı.
Evleneli 3 ay oldu bazen zaman zaman eşyalarıma bakıyorum da biraz daha bekleyip anneme de alabilirdim, annemle tatile gidebilirdik vs diye düşünüyorum. Ama kısmet bu işler ilerde durumumuz daha iyi olduğunda elbette destek oluruz.
Bu arada bu süreçte eşimde evden para almadan kendi maaşıyla aldı üzerine düşen çoğu şeyi. Buna karşılık kayınvalidem gurur duymak yerine 8 aydır çalışıyor 8 lirasını bile yemedim demişti.

Genişletmek için tıkla...

munteha123 .!.:

Merhabalar. 27 yaşında, çiçeği burnunda bir öğretmenim. Yaklaşık 1 senedir görüştüğüm biri var. Annem bunu biliyordu en başından beri, ancak babam daha dün öğrendi. Evlenmek istediğimi babama söylemesini rica ettim annemden ve konuyu açtı dün. Başta 'ben hazır değilim maddi olarak' dese de, sonra hayırlısı olsun demiş. Ben konuşamadım babamla, çünkü ne yazık ki fazlasıyla çekiniyorum. Sadece bu konuda da değil, birçok konuyu babamla konuşamam. Her neyse, dün konu öylece kapandı. Bir yandan benimle bu konu hakkında herhangi bir şey konuşmaması üzse de, bir yandan omuzlarımdaki yükün hafiflediğini hissediyordum, ta ki bir saat öncesine kadar. Bugün seminerlerin son günüydü ve okuldan eve geldiğimde erkek kardeşimle konuştuk. Babam bir şey dedi mi öğlen vs. diye. Direkt konuyla alakalı bir şey dememiş olsa da, "benim babam da çocuklarının kazancını yiyemedi, ben de.." dediğini, "bana bir şey soran yok zaten, ben de bir şey demeyeceğim madem öyle" diye de eklediğini öğrendim. Anlam veremedim çünkü gerçekten böyle bir durum yok, babamın her şeyden muhakkak haberi olur, bu yaşıma kadar ondan habersiz bir şey yapmadım, bir yere gitmedim. İlk cümlesi ise oldukça üzdü. Karşılık bekleyerek mi bir şeyler yaptı bunca zaman benim için, sorusu kemiriyor içimi resmen. Yaşım küçük değil, ben daha ne kadar beklemeliyim... Sırf ailemle beraber olayım diye baska şehir bile yazmadım tercih listeme, kendi memleketime atandım, onlara daha çok destek olayım diye maddi manevi. Ama şimdi babamın böyle düşünmesi beni çok yaralıyor... En mutlu zamanlarımın zehir olmasını istemiyorum, kalbimin kırılmasına da engel olamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, buraya yazmak istedim... Ben nasıl konuşmalıyım, konuyu şimdi tekrar açan ben mi olmalıyım...

Genişletmek için tıkla...