Okuyacak olan içten duasını esirgemeyecek olan herkese çok teşekkür ediyorum. Nereden başlayayım ne söyleyeyim gerçekten bilmiyorum. Şunu biliyorum ki içimde dağlar kadar yük var neyin var deseler saatlerce oturup ağlayacağım kadar yorgunluğum var. Ben Evleneli 4 sene oldu. İlk bir yıl çocuk düşünmedim. Sonradan istemeye başladık Bir yılın sonunda hamile olduğumu öğrendim ve gerçekten artık dünyalar benimdi. Sürekli karnımı okşuyordum daha 1 aylık bile değildim alışverişler yapmıştım. İçim içime sığmıyordu. Derken bebeğimin kalp atışı oluşmamıştı. Ve aniden doktor beni kürtaja aldı. Kürtajım narkozsuz oldu. O anı bir saniye bile unutamıyorum. Çatala yattığım an bebeğimi çekiştirdiği anı asla unutamıyorum. Tramva idi benim için ve bu anları tam 3 kez yaşadım. 3 tane bebek kaybettim. Sonuncusunda iğne kullandım ve kalp atışı aldım dünyalar benimdi fakat 9. Haftada kalbi durdu. Şimdi doktor doktor geziyorum ne test ne tahlil varsa kendime bir eşime de yaptırıyorum. Fakat birçok doktor beni yönlendirmiyor ve birçoğu da bu konudan anlamıyor. Anlamadıklarını da kendileri belli ediyorlar zaten. Çok yoruldum gecelerce araştirmalar yapıyorum. Gecelerce ağlayarak yatıyorum. Sürekli dalıp dalıp gidiyorum. Eşime bakıyorum üzülüyorum. Psikolojim hiç iyi değil sürekli düşünme halindeyim. Benim sorunum ne olacak diye ben düşünmesem düşünecek kimse yok diye beni yönlendirecek hiç kimse yok diye. Gerçekten kendimi çok çaresiz hissediyorum ama ümidim her zaman var. Bunu okuyan kardeşlerim ne olur bana dua edin çok ihtiyacım var. Bir gün bu yazıyı bebeğimi kucağıma aldıktan sonra bütün ddrtlerimi unutup okumak istiyorum. Yemin ederim hiç ama hiç iyi değilim çok zormuş çok Rabbim isteyen herkesin kucağını doldursun. Kokusuna hasret kaldığım yavrucagim gel artık
