Son 1 aydır kendimi tükenmiş mi desem, 1. sıraya düşmenin sabırsızlığı mı desem çok garip hissediyorum. Sürekli bu topicdeyim. Neredeyse 2464 sayfanın hepsini okudum gözlerim yanıyor. Herkes bu duyguyu yaşamış, herkes bu stresli süreçten geçmiş, duygularımız tamamen aynı buradaki herkesle. Keşke biraz daha aktif olsa burası. Benim yaşadıklarımı herkes yaşamış yalnız değilim diyorum hep. Son süreçte de herkesin bu stresi doğum sancısıymış meğerse. İnşallah benim de öyledir. Hatta bir kaç üye gördüm benim gibi her an telefon çalacakmış gibi bekleyen ve bekledikleri zamanlarda telefonları çalan. Ay görür müyüm o günleri, lütfen göreyim :)