Canım benim de babamla çok problemlerim oldu, ne yapsam yaranamadım. Eve kapatması, hakareti vs. hiç bir şeyini görmedim ama bir kere sırtımı sıvazlayıp halimi hatırımı sormadı(onun için olmayan bir kişiyim), ben de hep çok özendim başkalarına. Yüzüme bile bakmaz hiç bir nedeni de yok, ben onun her zaman gönlünü hoş etmeye çalışırım. Şimdi evliyim başka bir ülkedeyim annemle konuşuruz neredeyse her gün Skype yoluyla ancak babam kenarda oturmasına rağmen bir kere gelip selam vermedi ben bir şeyler deyince de beş karış suratla yarım ağız laf söyler. Bana kırgın falan da değil yani beni adam yerine koymuyor. Küçükken lisedeyken bile ağlar dururdum hep özenirdim babasından bahsedenlere, tanıdığım erkeklerde de hep baba figürü aradım. Şimdi ne oldu o orada ben burada, bir şeyin değişeceği yok. Artık ben de akışına bıraktım, görmüyorum da. Sen de kendi yolunu çiz, hakkında hayırlısı olsun, en azından annen var.