Evet gün geçmiyor ki saçma sapan hayatıma yeni bir saçmalık eklenmesin. Biraz uzun olabilir.. Üşenmeyip okuyanlara çok teşekkür ederim..
Annemle yaşıyorum yaşım küçük değil 28. Şimdi buraya çok büyük bir şey yapmış olmam ve onu anlatmam gerekiyor biliyorum ama evden kovulma sebebim ‘terbiyesiz olmam, ev işlerine yardım etmemem ve eve yeterince para vermemem’ bu sebeplerden kovuldum.
Çalışmıyorum. Aylık belli bi miktar gelirim var çok olmasa da.. krediye vs kesiliyor bana 600 falan kalıyor yani bi 7 ay daha bu şekilde devam etmek zorunda kredim. Bu para içinden eve yardım etmeye çalışıyorum elimden geldiğince. Arada bi market alışverişi yaparım. Anneme arttırıp para veririm vs. Çalışmamamın sebebi çeyiz parası olayı. Sigortalı bi işte çalışırsam maaşım kesiliyor ve devletin bana evlenirken vereceği 40bin lirayı alamıyorum. Babam yok. Annemin bana düğün yapacak parası yok. Yani kendisi öyle söylüyor evlilik paranla yaparsın kendin diye. Yada sigortalı bi işe gir biriktirirsin diyor. 40bin lirayı zaten asgari ücret alarak 4 ayda biriktiririm hemen.. değil mi.. çok kolay.. Ev kira değil bu arada annemin evi.
Temizlik konusunda da 2 kişi yaşıyoruz zaten. Annem evi süpürürken ben lavabo ovarım tuvaleti temizlerim. Bunları anlatıyorum çünkü gerçekten ben de merak ediyorum evden kovulmak için yeterli sebep mi diye..
Evden kovulduğum sabah, çayı koymak için masadan sinirli kalktığım için terbiyesiz oldum kovulmamın nedeni bu. Sabah süpürgeyi çalıştırmıştı annem ben de afyonum patlamadığı için sesten rahatsız oldum sinirle kalktım çayı koymaya bişey demeden. Sonra bana tembel dedi.. ahlaksız dedi.. beyin özürlü insanlardan farkın yok dedi. Kaç yaşında kıza kahvaltı hazırlıyorum dedi.. ben de çayımı aldım hazırlama o zaman bir daha yemeyeceğim diyip odama gittim kapıyı kapattım. Söylenmeye devam etti, hakaretlere daha doğrusu. Dayanamayıp odamın kapısını açıp sus artık ruh hastası mısın diye bağırdım. Sonra odama geldi ve evden kovdu işte. Eşyalarını topla S***** G** (Defol) bu evden dedi.. hayatta hiçbir şeyi başaramadın dedi. Ölüme bile gelme seni bu evde istemiyorum dedi. Çeyizlerini de vermiyorum git naparsan yap dedi. Tabi ipler koptu ben ona bağırıyorum o bana.
Evden kovunca nereye gideceğimi de söylüyor.. teyzeme gidecekmişim yada ananeme. Teyzemin kocası çoluğu çocuğu var nasıl giderim ne kadar kalırım.. ananeme gitsem zaten aileden herkes haftanın 3 günü orda. Evden kovuldum geldim mi diyeceğim ki dedem vs var düzenleri var koltukta yatabilirim dolap vs yok. Ev küçük yani. Yaşlı başlı insanlar.
Aramın bozuk olduğu bi nişanlım var belki bileniniz vardır onu arayayım diye düşündüm. Bana ‘sen onun kapatmasısın zaten’ dedi. Kapatma.. bu cümlenin ağırlığı büyük mü yoksa ben mi abartıyorum? Hakaretlerin arasından en çok bu zoruma gitti.
Anneme 500 lira borcum vardı 300ünü vermiştim 200 kalmıştı denkleştiremedim sonra veririm dedim. Cüzdanıma da nakit para ayırmıştım taksi lazım olur hastane işi olur bişi olur nakit dursun diye 215 TL param vardı. Onu da almış bana sormadan. 15tl var toplam bütçemde:)
Ve zoruma giden başka birşey daha.. kedim var. Beni evden kovunca 1 saat içinde birini bulmuş kedimi sahiplendirmek için. Ben ona 1 buçuk yıldır bakıyorum can bu. Kedimi almaya geliyorlardı vermedim kedimi de götürcem vicdansızsın dedim. Benim kedime bakamazmış.
Böyle anlatıyorum ama ben şok içindeyim hala. Ve normal mi bu yaşananlar yoksa değil mi onu bile düşünemiyorum ruh gibiyim.
Siz bunlara karşılık bir daha bu eve döner miydiniz? Yoksa anne kız arasında olur böyle şeyler mi derdiniz? Gerçekten merak ediyorum çünkü algılayamıyorum doğru yanlış kavramım kayboldu.
