Evdeki Cehennem moralimi, özgüvenimi Mahvetti !!

canimaciyor .!.:

evet moralim sıfır. halbuki geçen hafta ne kadar mutluydum, bana teşekkür belgesi vermişlerdi övmüşlerdi beni.

ama annem bana MAL diye lakap taktı. ayrıca kavga sırasında fziksel görünüşüme bile laf etti. burnun gargamel gibi eğik,suratın gelişimini tamamlamamış dedi. özgüvenim sarsılı nasıl toparlanicam ben tekrar

Genişletmek için tıkla...

Nede olsa senin kızınım biyerde sana benzemisim deseydin tövbe tövbe nasıl anne bu

canimaciyor .!.:

Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.

Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.

Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Babaniz yok mu sizin??yani 1 buyuk boyle olsa digeri benim cocugumla boyle konusamazsin demez mi??

Cok sasirdim acikcasi annen pisikologa ihtiyaci var bece
Ewini ayir kendi yaklarin ustunde dur derim ben kusura bakmada bu kadini bilen sana korkar yaklasmay kotu demiyorumda bu annenin karakteri boyle

Bu ne yaaaa bende annem babamla samimiyim kanka modunaa ama bu sekilde o.... f..... lafi asla gecmez seviye yerlerde isim eve 1 saatti ayri ev tuttum evim bahceli diye 3 kisi yasadik annemlerin evini bos birakip evet bizde tartistik ama bu boyutta degil ailen asiri problem imkanin varsa sehir degistir

canimaciyor .!.:

Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.

Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.

Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bir an once cık ablacım. Bende kız annesiyim kızlarımda okuyor calısıyor biz arkadas gibiyiz. Yani bir anne olarak annenin hasta oldugunu dusunuyorum. Ve senide hasta edicek. 31 yasındasın iyiyi kotuyu aıra bilecek olgunluktasın. 1 odan olsun huzurun olsun. Cık kurtar kendini

canimaciyor .!.:

annem küçük çocukken çok ezilmiş, dedem kızlar okumaz diye ilkokul 3'te okuldan almış. evlenip gidince de kaynana zulmü, görümce mobbingi yaşamış, yıllarca ezilmiş. kardeşleri de ezmiş, mirastan vermemişler vs. çok içine atmış. bu kötü hastalık annemi bulunca doktorlar "moralinyüksek tut, içine atma, sinir edene cevabını ver" diyorlar annem de artık içime atmicam diyor.

mesela bi akraba vardı benmle uğraşırdı devamlı annem susardı. annem hasta olduktan sonra akraba gene benle uğraşmış, bana kız kurusu oldu kızın evde kaldı demiş. annem cevabını vermiş. o akraba anneme küstü konupşmuyor artık. bunun gibi olaylar oldu yani

Genişletmek için tıkla...

Annenin yasadiklari anneme cok benziyor.küçükken değer gormediklerinden anne olunca ne yapacağını bilmiyorlar.benim annemde bana hakaret eder,onun gözünde beceriksizin tekiyim 33 yasindayim evliyim.evine gittigimde bir işin ucundan tutmaya calissam yapazsin der,beceremezsin salaksin körsun,diye aşağılar.geçen gun cay dolducaktim eşime dediki o dolduramaz simdi sen doldur.cok zoruma gidiyor bazen ama bazen de anlamaya çalışıyorum.ozguvenimi yerle bir eder ona göre bu güne kadar hic bise basaramadim.çünkü salagim:)ama beni cok sevdigini biliyorum nasil sevgi anlayislari varsa biraz değişik:)bence psikolejileri bozuk cok dedim gidelim doktora diye sen git deli sensin keske benim gibi olsaydin tirnagim bile olamazsin der.:)ben kendi haline biraktim ama gerçekten cok üzülüyorum onun icinde benim icinde....

hayal114 .!.:

Annenin yasadiklari anneme cok benziyor.küçükken değer gormediklerinden anne olunca ne yapacağını bilmiyorlar.benim annemde bana hakaret eder,onun gözünde beceriksizin tekiyim 33 yasindayim evliyim.evine gittigimde bir işin ucundan tutmaya calissam yapazsin der,beceremezsin salaksin körsun,diye aşağılar.geçen gun cay dolducaktim eşime dediki o dolduramaz simdi sen doldur.cok zoruma gidiyor bazen ama bazen de anlamaya çalışıyorum.ozguvenimi yerle bir eder ona göre bu güne kadar hic bise basaramadim.çünkü salagim:)ama beni cok sevdigini biliyorum nasil sevgi anlayislari varsa biraz değişik:)bence psikolejileri bozuk cok dedim gidelim doktora diye sen git deli sensin keske benim gibi olsaydin tirnagim bile olamazsin der.:)ben kendi haline biraktim ama gerçekten cok üzülüyorum onun icinde benim icinde....

Genişletmek için tıkla...

Klasik... Bazen melek gibi olur neşe saçar bir bakarsın 2 güne kalmaz o kadın gitti başkası geldi sanki..... Manik Depresif olabilirler. Tabii psikolog değilim teşhis koymak istemem ancak çok ilginç iniş çıkışları oluyor. Benim annem de eşimin yanında beni aşağılar şeyler söylüyor bazen ama zaten eşim beni görüyor :)))) Eşim de annemi biliyor, durumun farkında olduğu için de söylediklerine güler geçer her zaman. Gayet zeki olduğumu düşünür. Eğitimli biriyim. Eğitim derken okuduğum okulları fln kasdetmiyorum aslında. Kendimi gerçekten iyi eğittim şu hayatta. Birçok olayda çok farklı açılardan bakabilmeyi, düşünüp sorgulamayı, peşin hükümlü olmamayı, kimseyi küçümsememeyi, kısaca birçok şeyi öğrettim kendime bu hayatta ve kendimi çok iyi eğittim. Belki de kötü şeyler yaşatırken bu anlamda daha iyi bir birey olmama sebep olan unsur yine annem. :) Her zaman söylerim yaşayacağım 1 hayat ve bu zamana kadar çok üzüntülerim oldu annemden dolayı ancak farkına varıpta kendime döndüğüm andan itibaren çok şeyi, öncelikle zihniyetimi değiştirerek arındım ve bundan sonra üzüntülere saplanarak yaşayamam diyorum her zaman kendime.

Konu sahibi kac kardeşsiniz. ?

balpamuk .!.:

Klasik... Bazen melek gibi olur neşe saçar bir bakarsın 2 güne kalmaz o kadın gitti başkası geldi sanki..... Manik Depresif olabilirler. Tabii psikolog değilim teşhis koymak istemem ancak çok ilginç iniş çıkışları oluyor. Benim annem de eşimin yanında beni aşağılar şeyler söylüyor bazen ama zaten eşim beni görüyor :)))) Eşim de annemi biliyor, durumun farkında olduğu için de söylediklerine güler geçer her zaman. Gayet zeki olduğumu düşünür. Eğitimli biriyim. Eğitim derken okuduğum okulları fln kasdetmiyorum aslında. Kendimi gerçekten iyi eğittim şu hayatta. Birçok olayda çok farklı açılardan bakabilmeyi, düşünüp sorgulamayı, peşin hükümlü olmamayı, kimseyi küçümsememeyi, kısaca birçok şeyi öğrettim kendime bu hayatta ve kendimi çok iyi eğittim. Belki de kötü şeyler yaşatırken bu anlamda daha iyi bir birey olmama sebep olan unsur yine annem. :) Her zaman söylerim yaşayacağım 1 hayat ve bu zamana kadar çok üzüntülerim oldu annemden dolayı ancak farkına varıpta kendime döndüğüm andan itibaren çok şeyi, öncelikle zihniyetimi değiştirerek arındım ve bundan sonra üzüntülere saplanarak yaşayamam diyorum her zaman kendime.

Genişletmek için tıkla...

Benim annem yasadigi bir saglik probleminden sebeb cok erken menepoza girdi,hormonların psikolejik olarak cok etkisi olduğunu düşünüyorum.Anneme bakip çocuklarıma onun gibi davranmamaya çalışıyorum bizim evde hakaret içeren söz hic kullanilmaz esimde bu konuda cok hassasdir.Ama annemin evine gidince üzülüyorum gercekten üzülüyorum keske bir çaresi olsa....
Kucukken uzerime cok titrerdi.sokaga birakmazdi biri kacirir diye genc kiz olunca arkadasin annesi gibi tecavüze ugrucami düşünürdü.evlenince beni alanin iki gune geri getircegini:)simdi de torunlarina bakamadigimi düşünüyor.Ama annem iste seviyorum cok seviyorum:)keske bu durumu düzeltebilsek..bir çaresini bilen varsa söylese...:)

Konu sahibi ne iş yapiyorsunuz. ?

Anneniz hasta mi zira birakin anneyi normal bir insan gibi davranmiyor kim olsa berbat hisseder sizi anliyorum Allah yardimciniz olsun. Simdi butun bunlara kulaginizi tikayin kendinizi motive edin ve hemen ev arayis isini hizlandirin. Kurtulun bir an once bu cehennemden

hayal114 .!.:

Benim annem yasadigi bir saglik probleminden sebeb cok erken menepoza girdi,hormonların psikolejik olarak cok etkisi olduğunu düşünüyorum.Anneme bakip çocuklarıma onun gibi davranmamaya çalışıyorum bizim evde hakaret içeren söz hic kullanilmaz esimde bu konuda cok hassasdir.Ama annemin evine gidince üzülüyorum gercekten üzülüyorum keske bir çaresi olsa....
Kucukken uzerime cok titrerdi.sokaga birakmazdi biri kacirir diye genc kiz olunca arkadasin annesi gibi tecavüze ugrucami düşünürdü.evlenince beni alanin iki gune geri getircegini:)simdi de torunlarina bakamadigimi düşünüyor.Ama annem iste seviyorum cok seviyorum:)keske bu durumu düzeltebilsek..bir çaresini bilen varsa söylese...:)

Genişletmek için tıkla...

Keşke... şimdi dışarıdan bakınca annem aslında iyi, kötü değil ama deli diyorum ancak eşi benzeri olmayan bir delilik şekli bu :))) Şimdi gülüyorum da yanındayken hayat gerçekten cehennemdi. Onun için bu arkadaşı da çok iyi anlıyorum şu anda. Hiç kolay değil. Bize de geçmiş olsun diyelim. :)) Bu arada ben de çok hassasım çocuğumu yetiştirme konusunda dile ve üsluba çok dikkat ediyorum. Eh işte yaşayan bilir. :) Neyseki ders alan türdeniz. Benim birçok arkadaşım yaşadıklarım karşısında, “senin yerinde başkası olsaydı çok kötü yollara da sapabilirdi ancak bu kadar kötü şey yaşayıpta bu kadar temiz kalabilir bir insan” derler hep. Çok kırılma ve delirme noktasından döndüm ama çok şükür... :)) çok şükür ki akılcı davranmayı başarabildim her zaman. Görüyorum ki siz de öylesiniz. :)

balpamuk .!.:

Keşke... şimdi dışarıdan bakınca annem aslında iyi, kötü değil ama deli diyorum ancak eşi benzeri olmayan bir delilik şekli bu :))) Şimdi gülüyorum da yanındayken hayat gerçekten cehennemdi. Onun için bu arkadaşı da çok iyi anlıyorum şu anda. Hiç kolay değil. Bize de geçmiş olsun diyelim. :)) Bu arada ben de çok hassasım çocuğumu yetiştirme konusunda dile ve üsluba çok dikkat ediyorum. Eh işte yaşayan bilir. :) Neyseki ders alan türdeniz. Benim birçok arkadaşım yaşadıklarım karşısında, “senin yerinde başkası olsaydı çok kötü yollara da sapabilirdi ancak bu kadar kötü şey yaşayıpta bu kadar temiz kalabilir bir insan” derler hep. Çok kırılma ve delirme noktasından döndüm ama çok şükür... :)) çok şükür ki akılcı davranmayı başarabildim her zaman. Görüyorum ki siz de öylesiniz. :)

Genişletmek için tıkla...

Cok şükür! annemin bir arkadasi bana derki annenin sözünü dinleseydin gerçekten salak olurdun:)takmamak en iyi yol bana gore,evine gidince ben beceriksiz oldugumdan yemegim cayim herseyim önüme geliyor.ne yapayım bu da boyle diyorum.

Bence onu ruh sağlığı yerinde olmayan bir birey olarak kabul edin ve kendinizi kurtarmaya bakın. Size sevgisiyle ilgili değildir ya da belki hatta sevginin nolduğunu sorgulayacak durumda değildir. Siz ayrı eve çıkın hayatınızı kurun, bir psikologdan da yardım alın.

balpamuk .!.:

Sana yardımcı olmayı çok isterim. İnan yazdıklarını okuduğumda, keşke karşılıklı konuşabilsek diye düşündüm. Bu durumun ne kadar zor olduğunu bilenlerden biriyim. Söylediklerini de yaşadım. Hep bir anne travması oldu hayatımda. Çok yol denedim. Zaman zaman söylediğin gibi kendimi bir yerden atma hissine de kapıldığım çok oldu. Özgüvenim çok zedelenmişti. Özellikle ikili ilişkilerde aynen söylediğin gibi garip bir psikolojiye giriyordum ki öyle fazla erkek arkadaşım da olmadı. Ancak annemle olan bu durum eğitimime belki de içinden çıkılmaz durumda hissettiğim için olumlu yansıdı. Kariyer anlamında insanların yıllarca çalışıp ulaşamayacağı bir çok üst düzey noktaya erken yaşta eriştim ancak hiçbiri anneme yetmedi ve annemi asla düzeltmedi.

Evlendim, 3 yaşında çocuğum var. Evlenirken de çok zorladı. Evlenme aşamasında sürekli ağlar mı bir insan? Çok ağladım çünkü ağlattı. Sürekli zorladı, haketmediğim laflar duydum hep bir aşağı çekme çabası vardı sanki...Nasıl evlendim, birçok şeyi hatırlamıyor gibiyim. Bilinçaltıma ittim.

Normalde bütün arkadaşlarım annemi çok sever. Gerçektende kimseyle problemi yoktur arkadaşlarıma melek gibidir. Ancak bana gelince deliriyor ve arkadaşlarımla çok iyiyken sırf ben iyiyim diye bazen onlara da laf edip sen safaın, salaksın dediği çok olmuştur. :)) Sanki maksat sürekli bir damarıma basıp içimi acıtmak... Ben çok düşündüm bu durumun sebebini. Kesinlikle annem de ailesi tarafından okutulmadığı ve ona sunulan kısıtlı hayatı yaşamak zorunda bırakıldığı için, ben onun yaşayamadığı hayatı yaşadığım için, bilinç altında bana öfke duyuyor.

Yahu hamileydim evlendikten 1,5 sene sonra hamile kaldım. yanımda herkese çok erken oldu ama neyse.. falan derdi hamile halimle bile deli ederdi.

İnan bana evlendikten sonra uzun süre o özgüvensizliği üzerimden atamadım ama çok mücadele ettim. Kesinlikle arama mesafe koydum ve telefonla konuşmamızda bile bazen en ufak üzerime negatiflik salacak birşey hissettiğimde, “buna devam edecek misin?” diyip yüzüne kapatıyorum. Artık en ufak negatifliğini çemberime alamam. Asla..... yıllarca çekmişim artık asla izin vermiyorum. Uzaklaşmanın en iyi taafı, onun kuralları altında onun negatif sözlerini dinleyerek yaşamamak....

Sana özellikle şu anda içinde bulunduğun durum için kendi yaşadıklarımdan edindiğim tecrübe ile önereceğim şey; kesinlikle psikoloğa git. Aslında ağır travmatik vaka olan kişi annen. Ancak şu var ki, ben ne zaman anneme (olumlu bir dille en olumlu zamanda bile söylesem) “Anne, psikoloğa gitmen lazım.” desem annem, “Senin zaten tek amacın beni tımarhaneye kapatmak, psikoloğa sen gideceksin...vs” diye zıvanadan çıkıp ağza alınmayacak hakaretler ederdi. Dolayısıyla biliyorum, anneni asla düzeltemeyeceksin. Bunun için kendin destek almalısın. Çünkü psikolog insana, içinde bulunduğun durumda göremediklerini gördürme, sorgulatma ve kendine döndürme imkanı sağlıyor. Önce kendi iç temizliğini yapmalısın ki sağlıklı yaklaşabilesin herşeye! Biliyorum, çok zor. Ama inan bana ben anneme söylemeden psikoloğa gitmeye başladığımda evdeki ortamım ve olan biten değişmemişti ancak benim kendime bakışım, olaylara, kişilere bakışım, kafa yapım çok değişmişti. Bir defa o pencerenin dışına çıkmayı öğrendim.

Şu anda kurtuldum mu tamamen? Zaman zaman bilinçaltım tekrar esiyor olayları ve hemen başka birşey düşünmeye çalışıyorum bilinçaltıma itiyorum ancak zamanında yüzleştim de kendimle. Çok alakasız zamanlarda birden su yüzüne çıkıp ağladığımda oldu. Asla anneme benzer davranışlara sahip olmamama rağmen anneme benzeme korkum oluyor bazen... Ancak hepsini yenmek için önce bildiğin ve inandığın bazı şeyleri sıfırlamaya, bir bebekmiş gibi, dünyayı yeni tanıyormuş gibi sıfırdan anlamlandırmaya ihtiyacın var. Sahip olduğun kirli bilgileri ve olumsuz örnek olayları referans almadan devam etmen için önce kendine bir adım atmalısın. Sonra da ortamını değiştirebiliyorsan mutlaka değiştir. Ancak ben annemle yaşadığım dönemde ortam değişikliğine gitseydim annem beni yine rahat bırakmazdı buna eminim de. Ekonomik olarak kendine yetebileceksen geri dönmeyeceksen (çünkü geri dönersen daha ağır hakaretlere maruz kalacağını bil) mutlaka uzaklaş. Ama bunu sağlayamayacaksan bile annenin lafları bir kulağından girecek öbür kulağından çıkacak. İsterse o... desin f.... desin. He öyleyim de geç. Önce mantaliteni değiştirip kirli olaylardan arındır kendini. Zihnindeki bu kötü kelimelerin kodunu, karşılığını değiştir, umursamamayı öğret kendine. Annen bile olsa kimsenin sana birşey demesiyle kötü olmayacaksın ki öyle de değilsin. Hani bir söz var ya “milyonlarca sperm arasından sıyrılıp yarışı kazanıp gelensin sen!” :))))) İnsanın kendinden daha değerli birşey yok şu hayatta. Yaradılış itibari ile sahip olduğumuz 1 can ve 1 hayat. Daime ileriye ve iyiye odaklan. Bu cehennemin içinden çıktığında bir çok şey silinecek hafızandan biliyor musun? Acıyla, üzüntüyle çok zorlanmaktan oluyor belki de bilmiyorum ama “ ben nasıl çıktım, nasıl dayandım, nasıl yaşadım o cehennemde?” diye düşğnsem de birçok detayı hatırlayamıyorum bazen.
Bir an önce sıyrılmanı ve önce kendi içine dönerek temizlenmeni diliyorum. Ve lütfen beni haberdar et durumundan. Lütfen vakit kaybetmeden, kendine yakın bulduğun, enerjinin, elektiriğinin tutacağı bir psikologdan randevu al.
Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

Ya süpersiniz o kadar guzel yazmissiniz ki

Kiz yazik sana kuzumm kiyamam bu ne stresli bi yer

canimaciyor .!.:

Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.

Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.

Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bunlaro okurken ne kadar üzüldüm bir bilsen.
Şunu bilmeni isterim, senin hiçbir suçun yok. Bir anne çoçuğna bu şekilde mal diye hitap ederse, o...pu diye hitap ederse sorun başlı başına o annede. Sadece şunu yapabilirsin, benim annemin psikolojik sorunları var, onu olduğu gibi kabul etmeliğim diyeceksin ama asla ve asla üzerine alınmayacaksın. Yani alışman gereken nokta şu ki, maalesef hiçbir zaman şevkatlı bir annen olmayacak. Ama sende güzel olan şey, sen bütün bunların farkındasın. Bak normali bunun olmadığı, işyerinde farklı bir şekilde davranıldığını ve asıl bunun doğru olduğunu görüyorsun. Bazı insanlar çünkü ailedeki davranışları doğru olarak kabul edip aynısını sergilerler. Sen zeki bir bayansın. Benim ailem böyle yapacak bir şey Yok ama benim hayatım farklı olacak diyeceksin. Demelisin. Seni bukadar mahvetmeye izin vermeyeceksin. Sen değerlisin, annenin davranışları seni değersiz yapmaz, senin kaliteni değiştirmez. Herkes ne yaparsa kendine yapar. Sende kendine bir hayat kur. Kesinlikle ayrı bir eve çık. Git 2 kedinide al. Tüm hayallerini gerçekleştir ama sakin artık seni bukadar ezmesine izin verme. Tartışma annenle
, o seviyeye inme. Aynı küfürler etme, ağzın alışmasın o pis laflara. Ve kesinlikle ortamdan uzaklaş...

Merhaba,

Oncelikle sana seni cok cok cok iyi anladigimi soylemek icin yaziyorum, onceki konularini da biliyorum. Seni cok iyi anliyorum ve de basarilarindan dolayi tebrik ediyorum. Cunku ben de ailemden cok cektim, cok asagilandim, cok dayaklar yedim ve bunlar hep bana basarisizlik olarak geri dondu. Cunku ailemde asagilandikca ve daya yedikce ozguvenim dusuyordu, bu sosyal hayatima ve derslerime yansiyordu. Lisede cok caliskan bir ogrenciydim, en buyuk hayalim o evden kurtulmakti, ve istanbula 10 saat uzaklikta bir yere universiteye gittim. Tatillere geldigimde babamdan ve erkek kardesimden daya yiyip, agzim gozum mor bir sekilde donerdim univ.e. Sizde siddet var mi bilmiyorum ama ben hayatim boyunca annemden, babamdan, erkek kardesimden daya yedim, hayatim hep agiz goz patlak, kollar bacaklar morarik ve surekli "dustum", "dolaba carptim" yalanlariyla gecti, cevremde beni anlayacak bir tane bile insan yoktu. Dayak yememi gerektirecek herhangi ozel bir neden de yoktu, evin icinde armudun sapi, uzumun copu derken agzim gozum dagiliyordu.

Universiteyi bitirdim, atanamadim, eve dondum ve dershanede is buldum, eve yatmadan yatmaya geliyordum. Aynen sizin gibi disarda matematik ogretmeni "newyorker hanim", "hocahanim", "n.yorker hocam" idim, eve gelince o..., kah.e, mal, okuz, dayak vs vs. Hic unutmam bir defasinda mudur yardimcimiz yasli bir hoca bana "hanim kizim" dedi ve hemen "ozurdilerim hocahanim, agzimdan kacirdim" dedi. Adamcagiz "hanim kizim" i saygisizlik saniyor, ah ahhh ben evde ne dayaklar, ne hakaretler yiyordum bir bilse.

Dur sana sadece hic unutamadigim birkac dayagi anlatayim da size ne kadar yakinim gorun ve de siz de beni anlayin. Zira inanin esim dahil kimseler ama kimseler nasil boyle bir ailem oldugunu anlamiyor. Univ. mezunu, bir yillik ogrt. idim. O zamanlar simdiki esimle o zaman henuz yeni tanisiyoruz, sevgili/nisanli vs degiliz, bir gun bir sinavdan ciktim ve esim beni almaya geldi, o aralar cani cok sikkin, morali bozuk, bana da yeni yeni aciliyor, beni aldi eminonune goturdu. Orada balik ekmek yedik, kafede cay ictik vs. babam ariyor, esim beni birakmiyor, illa yaninda istiyor, babam ariyor, disardayim, geliyorum vs vs gecistiriyorum, sonra agir agir mesajlar yaziyor, sarjim da bitti konusamadim. O gun de esime yuz kez yalvardim, babam kizar dedim, gidelim dedim, ya iste ayarla babani, soyle de, boyle de, biraz naz niyaz yap, gonlunu al vs vs diyor ve beni birakmiyor. O gun eminonunden bogazi ve rengarenk isiklariyla kopruyu seyrederken esim bana donup, gozlerimin icine baka baka "seni seviyorum gulum" dedi, "seni cok seviyorum gulum" dedi :) "oh be" dedi sonra. yillardir soylemek istedigi seymis, bir turlu soyleyemiyormus ve o gun bogazi seyrederken sonunda cesareti gelmisti, "bundan sonra artik hep soylerim" dedi :) Neyse artik iyice gec oldu eve gitmem lazim, tramvay/metro/otobus vs derken nefes nefese eve zor yetistim. Saat aksam 11. Evin kapisini anahtarimla korka korka actim, bir baktim karsimda babam, elinde de kemer. Sonra nerdesin, ne oldu bile demeden kemerle bir giristi bana abooovvvvv sabah saat 3 ve 4 sulariydi artik daha yeni birakti. Yemin ederim ki 11 den 3 e, 4 e kadar kemerle dovdu dovdu dovdu... Yorulup birakiyordu sonra tekrar tekrar basliyordu. Annem ayirmaya calisiyordu, annemi eliyle itiyordu, yine dovuyordu, kac defa annem ayirmaya calisti calisti olmadi, annemi gordum dayak yerken bir ara, yuzu gozu bembeyaz olmustu. Ben zaten konusamiyordum da, sesim nefesim kesilmisti, sadece dayak yiyordum. 23 yasindayim, ogretmenim, "hoca hanim"im, ve kemerle saatlerce dayak yiyordum. Bu arada kufurler de cabasi, yedigim kufurun haddi hesabi zaten yok. Neyse iste oyle saatlerce dayak yedim, aylarca konusmadim vs ama ayni evde mecbur yasiyordum, dershaneden de istifa etmistim, tek umidim esim idi, evlenecegiz diye bekliyordum, onun da okuldan mezun olmasi, is bulmasi, is bulunca parasizligi vs yuzunden iki yil daha kaldim o evde. Son bir yil nisanli olarak kaldim, babamdan degil ama bu sefer de erkek kardesimden cok dayak yedim nisanliyken. Yine birgun annem, babam evde yok, o zaman eve gec gittim, o zamanlar nisanliyim tabi, nisanlimla bulustum. (o dayaktan sonra asla gec kalmam ama o gun annem babam yoktu diye gec gittim), erkek kardesim de hic evde durmaz normalde, her gece arkadas ortamindan gece 3-4 gibi eve gelir, o gun evdeydi hayret. Kapiyi bir actim karsimda kardesim. Nerdesin sen diye bu sefer de bu daldi bana. Ya oyle bir yumruk atti ki, inanin rocky filmlerindeki gibi agzim dagildi, dudagim patladi, agzimdan kanlar etrafa sacildi. Bir temiz dayak da o gun yemistim. Baya baya dayak yedim ama o yil. Bir gun dayanamadim karakola gittim, erkek kardesimi sikayet ettim, sonra darp raporu aldim, adliyede dava actim. Tabi tr de kadin oluyor bile yaptirimi yok, kaldi ki benimki darp idi sadece, hicbir yaptirimi olmadi yillarca, dava kapandi gitti sonra.

Evlendim. Karsima ilk cikan kisiyle evlendim. Esimi severek evlendim. Evlenip ABD ye geldim. Nisanliyken bir yigin kavga/tartisma da esimle yasadim, evliligimin ilk yili cok kotu gecti, sonra cok sukur zamanla evlilik oturdu. Yalniz soyle bir fark yasadim, esim ne dovuyor, ne sovuyor. Masallah diyeyim, adamda kufur ve dayak yok. Ne kadar kavga edersek edelim dayak yok. Kufur bile yok. Hakaret yok. Sorunlarini konusarak, tartisarak cozen birisi. Ben ilk senelerde cok bagirip cagiriyordum, yillarca esim bu huyumdan sikayet etti. Sonra tabi bende de bu ozellik azaldi ve bitti. Annem, babam atilip satilmiyor. Hala ve hala aynilar. Mubarek hac gorevini yaparken bile kavga/dovus yapan kisiler, mubarek topraklarda kufurler savurmus babam, annem anlatiyor, orada bile ayniydi diyerek. (sanki kendisi cok farkli da) Bir aylik tr tatilimi bile agzimdan burnumdan getirirler. Son tr tatilimde ucaga aglaya aglaya bindim annemin havaalaninda vedalasirken soylediklerinden dolayi. Kaynanam ki el anasi, dayanamamis, niye oyle dedin newyorkera tam gidecegi vakit, yazik kiz aglaya aglaya gitti demis, annem de ona "sen karisma" demis, bir de onu kirmis. Kaynanam anlatiyor, senin aglaya aglaya ucaga binmene ben cok uzuldum, annen cok ayip etti diyor. Dusunun beni aglatan "annem", koruyan "kaynanam" hani su forumda hakkinda neler neler atilip tutulup kisi.

Bugun ben de anneyim, 2,5 yasinda kizim var ve 9 aylik oglana hamileyim. En buyuk aile modeli olarak kendime kendi ailemi ornek aliyorum ve "nasil anne olunmaz", "nasil baba olunmaz", "nasil aile olunmaz" diye dusunup tersini uyguluyorum. Ailemle de mumkun mertebe az konusuyorum, gorusuyorum, en tr ye de 2,5 sene once gittim. Asiri derecede buyuk mesafe koydum arama, esimle mutluyum cok sukur, onlarla degilim artik Allah ima binlerce kez sukurler olsun. Sana en buyuk tavsiyem evlenmendir, bu konuda da asiri secici olmamani oneririm, zira bundan cok daha kotu bir esinin olmasi zor ihtimal. En azindan egitimli ve kulturluyse daha kotusu olamaz. Oyle psikolog ile vs coremezsin sorunlarini, mutlaka uzaklas o evden, mutlaka mesafeni koy, gor bak nasil duzelecek hersey. Allah yardimcin olsun.

Taşının gerekiyorsa kuru ekmek yiyin ama anneniz olacak kadının size bu lafları etmesine izin vermeyin.
Berbat birşey yani asla kabul edilemez.
Evinizi bulun ve çıkın o evden.
Kendiniz olabileceğiniz,hakaret işitmeyeceğiniz bir hayat kurun. Kendi ayaklarınızin üzerinde durunca inanın özgüveninizde yerine gelir

o anneni Allah bildiği gibi yapsın kaç kaç kaç kurtul o evden cok cahilller cahiller deveyi pire yapar.

Bence uygun ev bulana kadar 1-2 hafta daha sabret.. ama ne olursa olsun o ayrı eve çıkman lazımmm