• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evdeki Cehennem moralimi, özgüvenimi Mahvetti !!

Açıkçası anneniz nasıl bu hale gelmiş onu merak ettim bir de onu konuşturabilseydik keşke

yukarıda bahsetmiştim, annem çok ezilmiş. dedem okuyan kızlar or..u oluyor diye düşündüğü için ilkokulu bitirmeden okuldan almış. kız diye okuldan almış. erkek evlatlar değerliymiş. erkek kardeşleri devamlı şiddet uygulamış. genç yaşta kocaya verilmiş. koca evinde de kaynana,görümceler ve eltiler ezmiş zaten çok gençmiş kocaya gittiğinde. ciddi kompleksleri var.

ben ilk yurtdışına çıktığımda vazgeçirmeye çalıştı, uçak düşer ölürsün diye korkutmaya çalıştı. daha 20 yaşındaydım. her uçak düşüyor mu dedim. ben öyle deyince "sen SAFsın salaksın, yurtdışında erkekler sana tecavüz ederler" dedi. yurtdışına gitmeyeyim diye beni sindirmeye ve korkutmaya çalıştı. ben gittim döndüm sağ salim. sonra herkese aylarca benim yurtdışına çıkmamla hava attı. ama başta korkutmaya çalışmıştı mesela. aşağılık kompleksi olduğunu düşüüyorum üzerimden hava basabilmek için yalan atıyor, zamanında kendisni ezen akrabalara hava atmak istiyor maaşım 3 binse 6 bin diyor örneğin bunun gibi. eminim bekarlığımı da akrabalara hava basamadığı için kafasına takıyordur. 30 yaşına gelip de hala bekar olan kimse yok akrabalarımız arasında. akrabalar benim bekarlığımı sorguladıkça hırslanıyor.
 
Acil psikolog önce annene lazım :S
Üzüldüm gerçekten..
En çok sana sonra bir annenin bu halde oluşuna..

abim annemle ittifak halinde mesela. abime göre annem ne derse haklı ve o hasta kadın ona laf edilmemeli. en yakın müttfeikler.

bugün telefonda kavga ettiğimizi duymuş,bacaklarını kırarım hasta kadına öl demeye utanmıyor musun dedi abim. böyle bir ortama ben devamlı kendimi suçluyorum,aslında için için kendimi suçlamaya ve ezmeye alıştım.
 
abim annemle ittifak halinde mesela. abime göre annem ne derse haklı ve o hasta kadın ona laf edilmemeli. en yakın müttfeikler.

bugün telefonda kavga ettiğimizi duymuş,bacaklarını kırarım hasta kadına öl demeye utanmıyor musun dedi abim. böyle bir ortama ben devamlı kendimi suçluyorum,aslında için için kendimi suçlamaya ve ezmeye alıştım.

Anneniz ne kadar haksız olursa olsun öl diyecek kadar kendinizi kaybetmeyin.
Ölüm acı bir gerçek bir gün kapınızı çalarsa vicdanınız susmaz..
Evden çıkın bir kaç gün arkadaşınızda kalın falan mesela.
Kaçın ama siz ona benzemeyin.
 
canım Annen cahil ve hasta bir kadın.

dediklerini dinleme diyecegim su durumda koyması cok normal sana . beddualarını tutacak diye birsey yok bir kere annemde bana beddua etmişti kolun kırılsın diye sükür bisey olmadı yıllar gecti ozmanda oda haksızdı.

bir an önce cık evden ayarlada .
 
yukarıda bahsetmiştim, annem çok ezilmiş. dedem okuyan kızlar or..u oluyor diye düşündüğü için ilkokulu bitirmeden okuldan almış. kız diye okuldan almış. erkek evlatlar değerliymiş. erkek kardeşleri devamlı şiddet uygulamış. genç yaşta kocaya verilmiş. koca evinde de kaynana,görümceler ve eltiler ezmiş zaten çok gençmiş kocaya gittiğinde. ciddi kompleksleri var.

ben ilk yurtdışına çıktığımda vazgeçirmeye çalıştı, uçak düşer ölürsün, orda tecavüz ederler falan dedi. korkutmaya çalıştı. ben gittim döndüm sağ salim. sonra herkese aylarca benim yurtdışına çıkmamla hava attı. ama başta korkutmaya çalışmıştı mesela. aşağılık kompleksi olduğunu düşüüyorum üzerimden hava basabilmek için yalan atıyor,zamanına kendisni ezen akrabalara hava atmak istiyor maaşım 3 binse 6 bin diyor örneğin bunun gibi.
Satır aralarınızı okuyorum da siz de düşman gibisiniz anneniz için, yani aşağılık kompleksinden tutun ezikliğine vb. yani kendinii çok yukarılarda onu baya aşağılık olarak görüyorsunuz ya da farkında değilsiniz. Zor bir hayatı olduğunu kendiniz söylüyorsunuz bunu bile bile ne kadar acımasızsınız. Ben bu durumun tek taraflı olmadığını sizin davranışlarınızdan da kaynaklandığını düşünüyorum. Eski insanların çoğu okumamış zaten okutmamışlar ama bu onları ezik ve kompleksli yapmaz. Tabi siz saygısızlık yapmıyorsanız. Aksine pek çok konuda bizden daha bilgili ve tecrübeli olabiliyorlar. Ben de okudum annem okumadı diye buralara yazıp insanların hakaret etmesine mahal verip bir de arkasından ben de ezik vb şeyler mi söylemeliyim tartışmalarımızdan sonra? İnsanın değeri okuması vb şeylerle ölçülmez hele bu anne baba ise. Beni korkutmaya çalıştı diye tabir ediyorsunuz yani kötü niyet art niyet olduğunu ima ediyorsunuz. Ama söylediği yalan da değil duyduğu haberlerden aşırı korumacı bir tavır haline de gelmiş olabilir. Bunca ezilen ve kötü bir hayat süren annenize kendine gelmesi için siz ne yaptınız? Hangi kursa ya da psikoloğa yönlendirdiniz ne zaman dertleştiniz? Herkes annenize sallamış zaten hakaret etmiş, sizi rahatsız etti mi bilmiyorum ama benim bakış açım biraz farklı.
 
Anneniz ne kadar haksız olursa olsun öl diyecek kadar kendinizi kaybetmeyin.
Ölüm acı bir gerçek bir gün kapınızı çalarsa vicdanınız susmaz..
Evden çıkın bir kaç gün arkadaşınızda kalın falan mesela.
Kaçın ama siz ona benzemeyin.

evet işte o nedenle ağzımdan çıkan laflar nedeniyle vicdan azabı duyuyorum ve kötü bir ruh hali içine girdiğimde hemen atamıyorum üstümden etkisi günler sürüyor. yarın işe gidince biraz kafam dağılır diye umuyorum

keşke demeseydim evet ama öfke kontrol problemim var bu yaşa gelene kadar ben de çok zorluk çektim beni MAL diye beni SAF diye aşağılıyor kendisi yetiştirdi madem öyle gözü açık yetştirseydi beni
 
Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.

Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.

Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Eğer ayrı eve çıkma ihtimalin varsa bu şekilde uğraşmak yerine direk cik yani düşünme bile çünkü bu yaşadıkların psikolojini etkilediği için bir yuva kurmak istemeyeceksin muhtemelen yada sınırlı bir ruh haline bürüneceksin her ufak seyde kendine bunu yapma . Yinede senin kufur etmen yanlis ama sinirlenmissin baya damarina basilmis . Eger sana bu imkan veriliyorsa o evden ayril dedigim gibi katlanılır yani yok
 
Satır aralarınızı okuyorum da siz de düşman gibisiniz anneniz için, yani aşağılık kompleksinden tutun ezikliğine vb. yani kendinii çok yukarılarda onu baya aşağılık olarak görüyorsunuz ya da farkında değilsiniz. Zor bir hayatı olduğunu kendiniz söylüyorsunuz bunu bile bile ne kadar acımasızsınız. Ben bu durumun tek taraflı olmadığını sizin davranışlarınızdan da kaynaklandığını düşünüyorum. Eski insanların çoğu okumamış zaten okutmamışlar ama bu onları ezik ve kompleksli yapmaz. Tabi siz saygısızlık yapmıyorsanız. Aksine pek çok konuda bizden daha bilgili ve tecrübeli olabiliyorlar. Ben de okudum annem okumadı diye buralara yazıp insanların hakaret etmesine mahal verip bir de arkasından ben de ezik vb şeyler mi söylemeliyim tartışmalarımızdan sonra? İnsanın değeri okuması vb şeylerle ölçülmez hele bu anne baba ise. Beni korkutmaya çalıştı diye tabir ediyorsunuz yani kötü niyet art niyet olduğunu ima ediyorsunuz. Ama söylediği yalan da değil duyduğu haberlerden aşırı korumacı bir tavır haline de gelmiş olabilir. Bunca ezilen ve kötü bir hayat süren annenize kendine gelmesi için siz ne yaptınız? Hangi kursa ya da psikoloğa yönlendirdiniz ne zaman dertleştiniz? Herkes annenize sallamış zaten hakaret etmiş, sizi rahatsız etti mi bilmiyorum ama benim bakış açım biraz farklı.

siz beni çok yanlış anlamışsınız. ben hakaret ettirmek için değil dertleşmek için açtım çünkü çok kötüydüm kendimi biryerlerden falan atmak istiyordum paylaşmak istiyordum. ki anneme ettiğim hakaret ve küfürlerden çok azap duyduğumu söyledim. annem korumacı olabilirmiş, peki her korumacı anne böyle mi yapıyor ? annem küçüklükten beri ne zaman birşey yapmak istesem biryere gitmek istesem -bu okul pikniği de olabiliyordu- hep aynı şeyi söyledi: SENİ KAÇIRIRLAR SANA TECAVÜZ EERLER. ERKEKLER Sana tecavüz edecekler. sanki ben dünya güzeliyim de herkesin derdi ben olmuşum. Bir annenin en birinci görevi çocuğuna özgüven vermek mi yoksa kendisine bağımlı olmasına yoıl açmak mı ?
 
Anne baba olabilmek icin ehliyet verilmeli, belli maddi ve manevi guce erismemis insanlar anne baba olmasin. Yazik sizin gunahiniz ne simdi, sevgi dolu bir ailede de buyuyebilirdiniz, tamamen sizden bagimsiz bir durum... Bence bir an once o evi terk edin bu ev bakma islerini ne kadar uzatirsan o kadar kararsizlik yasarsin zaten. Bir goz odan olsun aksam kafan rahat sessiz bir sekilde dinlenecek bir yuvan olsun yeter.
 
Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.

Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.

Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Şoka girdim okuduklarımdan sonra Allah yardımcınız olsun ayrı eve ciksanda annen yani herzaman hayatında olacak keşke pskolojik bi destek almaya ikna edebilsen belli ki onun yaşadığı bir tramva var umarım herşey yoluna girer...
 
tabiki herne olursa olsun bir insana hakaret edılmesı kabul edılır degıl en sevmedıgım seydır ama konu aılen oldugu ıcın sen yınede burdakılerın ayrı ev tut dıyenlerın gazına gelme.. tutmada demıyorum ayrı ev tut aılenle baglantını kopar fılan cok zor gıbı cunku bır ınsanın ne zaman bırıne ıhtıyacı olacagı hıc bellı olmaz. arkadasın deıl dostunda deıl aılen sonucta he yaptıkları cok agır orasıda baska bır mesele. benım aılemden ben ole bsey gormedım ama hep benı sevmedıklerını dısladdıklarını dusunuordum bazen sakaylada anneme babaama kardeslerıme soyluordum .33 yasındayım yenı farkına vardım aıle gıbısı yok,he ben onları dıslamadım oyle bır saorun yokta ben oyle dusunuordum onlarda yok dıordu. 5 6 ay once bazı olaylar olunca dedım ınsanın aılesı gıbı yok sen ayrı eve gıtsende aılenle bagını koparma herne olursa olsun
 
Annenizin belliki psikolojik sorunlari var öz evlada bunu normal anne diyemez rez vakitte ayri eve cikin kirada olsa tek oda bilemiyorum cok zor babaniz ne diyor buna onlar nasil davraniyor
 
Sana yardımcı olmayı çok isterim. İnan yazdıklarını okuduğumda, keşke karşılıklı konuşabilsek diye düşündüm. Bu durumun ne kadar zor olduğunu bilenlerden biriyim. Söylediklerini de yaşadım. Hep bir anne travması oldu hayatımda. Çok yol denedim. Zaman zaman söylediğin gibi kendimi bir yerden atma hissine de kapıldığım çok oldu. Özgüvenim çok zedelenmişti. Özellikle ikili ilişkilerde aynen söylediğin gibi garip bir psikolojiye giriyordum ki öyle fazla erkek arkadaşım da olmadı. Ancak annemle olan bu durum eğitimime belki de içinden çıkılmaz durumda hissettiğim için olumlu yansıdı. Kariyer anlamında insanların yıllarca çalışıp ulaşamayacağı bir çok üst düzey noktaya erken yaşta eriştim ancak hiçbiri anneme yetmedi ve annemi asla düzeltmedi.

Evlendim, 3 yaşında çocuğum var. Evlenirken de çok zorladı. Evlenme aşamasında sürekli ağlar mı bir insan? Çok ağladım çünkü ağlattı. Sürekli zorladı, haketmediğim laflar duydum hep bir aşağı çekme çabası vardı sanki...Nasıl evlendim, birçok şeyi hatırlamıyor gibiyim. Bilinçaltıma ittim.

Normalde bütün arkadaşlarım annemi çok sever. Gerçektende kimseyle problemi yoktur arkadaşlarıma melek gibidir. Ancak bana gelince deliriyor ve arkadaşlarımla çok iyiyken sırf ben iyiyim diye bazen onlara da laf edip sen safaın, salaksın dediği çok olmuştur. :)) Sanki maksat sürekli bir damarıma basıp içimi acıtmak... Ben çok düşündüm bu durumun sebebini. Kesinlikle annem de ailesi tarafından okutulmadığı ve ona sunulan kısıtlı hayatı yaşamak zorunda bırakıldığı için, ben onun yaşayamadığı hayatı yaşadığım için, bilinç altında bana öfke duyuyor.

Yahu hamileydim evlendikten 1,5 sene sonra hamile kaldım. yanımda herkese çok erken oldu ama neyse.. falan derdi hamile halimle bile deli ederdi.

İnan bana evlendikten sonra uzun süre o özgüvensizliği üzerimden atamadım ama çok mücadele ettim. Kesinlikle arama mesafe koydum ve telefonla konuşmamızda bile bazen en ufak üzerime negatiflik salacak birşey hissettiğimde, “buna devam edecek misin?” diyip yüzüne kapatıyorum. Artık en ufak negatifliğini çemberime alamam. Asla..... yıllarca çekmişim artık asla izin vermiyorum. Uzaklaşmanın en iyi taafı, onun kuralları altında onun negatif sözlerini dinleyerek yaşamamak....

Sana özellikle şu anda içinde bulunduğun durum için kendi yaşadıklarımdan edindiğim tecrübe ile önereceğim şey; kesinlikle psikoloğa git. Aslında ağır travmatik vaka olan kişi annen. Ancak şu var ki, ben ne zaman anneme (olumlu bir dille en olumlu zamanda bile söylesem) “Anne, psikoloğa gitmen lazım.” desem annem, “Senin zaten tek amacın beni tımarhaneye kapatmak, psikoloğa sen gideceksin...vs” diye zıvanadan çıkıp ağza alınmayacak hakaretler ederdi. Dolayısıyla biliyorum, anneni asla düzeltemeyeceksin. Bunun için kendin destek almalısın. Çünkü psikolog insana, içinde bulunduğun durumda göremediklerini gördürme, sorgulatma ve kendine döndürme imkanı sağlıyor. Önce kendi iç temizliğini yapmalısın ki sağlıklı yaklaşabilesin herşeye! Biliyorum, çok zor. Ama inan bana ben anneme söylemeden psikoloğa gitmeye başladığımda evdeki ortamım ve olan biten değişmemişti ancak benim kendime bakışım, olaylara, kişilere bakışım, kafa yapım çok değişmişti. Bir defa o pencerenin dışına çıkmayı öğrendim.

Şu anda kurtuldum mu tamamen? Zaman zaman bilinçaltım tekrar esiyor olayları ve hemen başka birşey düşünmeye çalışıyorum bilinçaltıma itiyorum ancak zamanında yüzleştim de kendimle. Çok alakasız zamanlarda birden su yüzüne çıkıp ağladığımda oldu. Asla anneme benzer davranışlara sahip olmamama rağmen anneme benzeme korkum oluyor bazen... Ancak hepsini yenmek için önce bildiğin ve inandığın bazı şeyleri sıfırlamaya, bir bebekmiş gibi, dünyayı yeni tanıyormuş gibi sıfırdan anlamlandırmaya ihtiyacın var. Sahip olduğun kirli bilgileri ve olumsuz örnek olayları referans almadan devam etmen için önce kendine bir adım atmalısın. Sonra da ortamını değiştirebiliyorsan mutlaka değiştir. Ancak ben annemle yaşadığım dönemde ortam değişikliğine gitseydim annem beni yine rahat bırakmazdı buna eminim de. Ekonomik olarak kendine yetebileceksen geri dönmeyeceksen (çünkü geri dönersen daha ağır hakaretlere maruz kalacağını bil) mutlaka uzaklaş. Ama bunu sağlayamayacaksan bile annenin lafları bir kulağından girecek öbür kulağından çıkacak. İsterse o... desin f.... desin. He öyleyim de geç. Önce mantaliteni değiştirip kirli olaylardan arındır kendini. Zihnindeki bu kötü kelimelerin kodunu, karşılığını değiştir, umursamamayı öğret kendine. Annen bile olsa kimsenin sana birşey demesiyle kötü olmayacaksın ki öyle de değilsin. Hani bir söz var ya “milyonlarca sperm arasından sıyrılıp yarışı kazanıp gelensin sen!” :))))) İnsanın kendinden daha değerli birşey yok şu hayatta. Yaradılış itibari ile sahip olduğumuz 1 can ve 1 hayat. Daime ileriye ve iyiye odaklan. Bu cehennemin içinden çıktığında bir çok şey silinecek hafızandan biliyor musun? Acıyla, üzüntüyle çok zorlanmaktan oluyor belki de bilmiyorum ama “ ben nasıl çıktım, nasıl dayandım, nasıl yaşadım o cehennemde?” diye düşğnsem de birçok detayı hatırlayamıyorum bazen.
Bir an önce sıyrılmanı ve önce kendi içine dönerek temizlenmeni diliyorum. Ve lütfen beni haberdar et durumundan. Lütfen vakit kaybetmeden, kendine yakın bulduğun, enerjinin, elektiriğinin tutacağı bir psikologdan randevu al.
Sevgiler.
 
Iyyy hemen o evden kurtul. Eşyalı bi ev tut işin gücün var madem hemen kaç. Kafayı yemeden iyi dayanmissin. Annen saygıyı haketmiyor normalde saygılı olmalısın derdim ama kesinlikle saygıyı haketmiyor . Ev bulana kadar ne derse he de gec ev bulur bulmaz arkana bile bakma.
 
Back
X