- 16 Nisan 2017
- 1.785
- 1.532
- 133
- Konu Sahibi canimaciyor
-
- #101
İşiniz Zor o zaman.Allah kolaylik versin
İşiniz Zor o zaman.Allah kolaylik versin2 yıl önce hastalığa yakalanınca hastalık için gitmişti birkaç defa. Benim lafımla gideceğini hiç sanmıyorum ben ne önersem ciddiye almaz, öyle bir huyu var.
Biliyormusun benim annem de boyleydi...
Ben bi yere cikip da gidemiyordum...resit bile degildim...sonra evlendim ,ara ara boyle devam ediyordu...sonra basina biseyler geldi...gecen laf arasinda ozur diledi hemde durup dururken...cunku su an oyle bir konumda ki ....halimden anladi...gecen gunleri unutuldu mu?unutuldu...hatta su an senin konunla epey eskilere gittim ama keske yasanmasaydi keske onu boyle hatirlamasaydim...
Bence evden git...hayatina bak
Olan sadece ruhuna oluyor
Sen onun cop kutusu degilsin
Sana agirini soyliyim...hamileyken bana insallah masada kalirsin dedi :) sirf dogum gunune gitmedim diye :)))Anneniz size de beddualar ediyor muydu((
onu demesem de ilişkime çok burnunu soktu.mesela kavga ettik sözlümle diyelim, yüzüm asık, beni didik didik ederdi öğrenene kadar. anne çık odamdan konuşmak istemiyorum derdim gitmez anlatacaksın diye bağırırdı. ben de sinirden çığlık atar kriz geçirirdim kaç defa.
nette sözlümle konuşurduk bazen,sözlüm bir şaka yapar ben anlardım. annem kapıdan dinlerdi hep. sözlümün şakasını ciddiye alır "sana bunu dedi" diye 100 bin defa söylerdi en sonunda ben öfkeden bağırır sinir krizi geçirirdim.
Sormaya çekiniyorum ama babanız nerede veya babanız vefat ettiyse anneniz kaç senedir yalnız.
Antidepresan kullanıyor mu ?
Çünkü kendi bozuk psikolojisi yüzünden sizinde ruh halinizi bozmuş. Gerçekten işiniz çok zor.
Soru sordukça daha fazla üzüyorum galiba sizi. Yorumlarınızı okurken gözlerim doldu. Hayatınız çok zor. Bu kadar çektiğiniz üzüntü sitresten sonra inş rabbim karşınızı bu yaşadığınız tranvaları unutturacak birini çıkartır ve siz çocuğunuza çok iyi bir anne olabilirsiniz. Ayrıca evinizi hemen ayırın beklemeyin.babam yaşıyor ve gayet kendi havasında. annem ölümcül hasta olduğunda annemin bakımı falan gerekiyordu babam uğraşmak istemedi abimle dövüş etmişlerdi o yüzden. Ev ararken erkek olsun diye çağırdım gelmedi. İlgsiz, alakaız, her anlamda cimri bir baba. Sadece sperm vermiş ve doyurup okula göndermiş, o kadar. Para gidecek diye küçükken hastaneye bile götürmek istemediği zihnime kazınmış.
Ayni benim ailem. :) ben bir cozumunu bulamadim 22 yasindayim. Eger bulan varsa cozumunu buralardayim ben de. :)Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Soru sordukça daha fazla üzüyorum galiba sizi. Yorumlarınızı okurken gözlerim doldu. Hayatınız çok zor. Bu kadar çektiğiniz üzüntü sitresten sonra inş rabbim karşınızı bu yaşadığınız tranvaları unutturacak birini çıkartır ve siz çocuğunuza çok iyi bir anne olabilirsiniz. Ayrıca evinizi hemen ayırın beklemeyin.
Tedaviye başlama imkanınız varsa destek görün bu sorunu aşacağınıza inanıyorum. Kendinize itiraf edebiliyorsanız yene de bilirsiniz sorunlarınızı.Teşekkür ederim.Umarım öyle olur, gerçi bu yaşadığım özgüvensizlik gönül işlerini de etkiliyor. Bir erkek ilgi gösterse "neden ben, kesin dalga geçicek" diye düşünüyorum otomatik olarak. Sonuçta annem bile bana MAL diyor, saf diyor. Bir erkek beni sevemez gibi geliyor, sadece saf olarak görür gibi geliyor, bilinçaltımda kendimi bir erkeğin aşkına layık görmüyorum
İşyerindeki performansın nedeniyle teşekkür almışsın. Annenin dırdırları seni daha güçlü yapmış. Bana öyle özgüvensiz gelmedin. aşarılı bir çalışma hayatın var. Annenin, ayrı eve çıkacaksın diye yaptığı aşağılayıcı yorumlar sayesinde, ev diye rezidans kedi diye kaplan alırsın. Annen seni iyi gaza getiriyor.Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Annenin davranışı sayesinde daha temkinli olacaksın ve bodoslama bir ilişkiye atlamayacaksın. Şimdiki zamanda öyle olmak gerekli. Temkinli yaklaşmak seni tehlikelerden korur. Bu kötü bir durum değil.Teşekkür ederim.Umarım öyle olur, gerçi bu yaşadığım özgüvensizlik gönül işlerini de etkiliyor. Bir erkek ilgi gösterse "neden ben, kesin dalga geçicek" diye düşünüyorum otomatik olarak. Sonuçta annem bile bana MAL diyor, saf diyor. Bir erkek beni sevemez gibi geliyor, sadece saf olarak görür gibi geliyor, bilinçaltımda kendimi bir erkeğin aşkına layık görmüyorum
Cnm kendi ayaklarin üzerinde durabilecek isen 1+0 ev tut kur düzenini.Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
içinde tuttukça daha çok hasta olursun ne zaman canın sıkılsa birileriyle konuş buraya at direk cevap verirler zaten şu sıralar ciddi hastalıkların oluşmasının başında psikolojik sorunlar geliyor acilen bir psikoloğa başvurun yoksa ilerde Allah korusun ciddi rahatsızlıklar çıkar. Bir de tahminen siz söz attıktan sonra çevrenize bakmadınız bence bir kendinize gelin bir bakım yapın rahatlayın saten sonrası çorap söküğü gibi gelir hayata olumlu bakmaya çalışın ne kadar zor olsadakorkuyorum çok çok korkuyorum.zaten zor bir hayatım var. sağlık problemim var. özgüven problemim var. işyerinde tutunmaya çalışıyorum. annem ben anneyim herşeyi derim sen beni üzme diyor ama öfkemi tutamıyorum öfke kontrolü yapamıyorum patlıyorum ben zaten ayakta durmaya uğraşırken bunlar beni yıkıyor.
Bazen konuları okuduktan sonra kanım donuyor ve şükrediyorum.
Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?