Evde yalnızken çok korkuyorum

esoux

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2008
208
1
96
İstanbul
Selamkızlar ,

ben evde yalnız kalıp kendimle vakit geçirmeyi özgürce davranabilemyi çok seviyorum.Fakat o kdar çok paranoyağım ki..herşeyden korkuyorm!!! hafif bi rüzgar uğultusu minicik bi çıtırtı..aklınıza gelebilcek herşey..
telefon çalsa açamıyorum biri evde olup olmadığımı yokluyor sanırım eve gelip bana zarar vericekler falan diye düşünceler geçiyor aklımdan..sonradan komik buluyorum ama o an nasıl bir tedirginlik anlatamam

zil çalsa heleki..kalp krizi geçirmektenkorkuyorum..
evde yalnız kaldıımda kenidmi odama kitliyorum..
bilmiiyorum içimde sürekli evde gezinirken biriyle burun buruna gelcekmişim gbi bir korku var :gitme::1ninca::1ninca::1ninca::1ninca:

napabilirim sizce bu iğrenç paranoyayo yenmek için :1no2:
 
yazdıklarında kendimi buldum aynı korkuyu tedirginliği bende yaşıyorumm.ve bu duruma çok sinir oluyorum. bazen kendimle, korkumla inatlaşıyorum üstüne gidiyorum ama başedemiyorum.
sürekli dualar okuyorum yada elimde sopa vs. geziyorum evde. inş geçicek bi gün ama sabır.:d
 
Arkadaşlar birincisi bu tarz korkuları yaratabilecek filmleri izlemeyin, sohbetlere girmeyin, okumayın. ıkincisi korkunun üstüne gidin yani kendinizi odaya kapatmayın mutfakta biri olduğunu düşünüyorsanız gidin bakın mutfağa birinin olmadığını görün ve bu görüntüyü beyninize kazıyın. Ha bu demek değilki tabi öyle cahil cesareti sergileyin orada burada. Hepimiz evimizin kapısını kilitliyoruz, önlemlerimizi alıyoruz ama böyle kusura bakmayın saçma diyeceğim korkularla kendinize eziyet etmeyin. Öcü falan yok bunlar hep çocukluktan beyine yerleşen saçmalıklar. Uzmanlar boşuna çocukluğa bu kadar önem vermiyorlar. Tüm davranışlarımızın büyük bir kısmı çocuklukla ilişkili. O yüzden bas bas bağırıyoruz yeri geldiği zaman tv izlemetmeyin çocuklarınıza, susturmak için, 2 lokma yemek fazla yesin diye korkular salmayın içlerine. Çünkü sonunda her şeyden korkan hiç bir şeye ses çıkarmayan ya da en iyisi nereden neyin geldiğine bakmadan her şeyi kabul eden bireyler çıkıyor ortaya. Kusura bakmayın sizin sorununuzdan yola çıkarak fazlaca bir şeyler söyledim ama çevremde çok görüyorum bunun gibi bir takım olayları. Sizlerde hiçbir şekilde başa çıkamıyorsanız bu korkularınızla lütfen bir uzmana görünün. Çözülmesi kolay bir sorun terapiyle. Sevgirle...
 
Çocukluğuma indirdiniz beni
Çocukken apartmandan arkadaşım vardı şimdi istanbulda kulakları çinlasın ama epey küçüğüz ve feci yaramazıs
Bizim kömürlük merakımız vardı korka korka girerdik sırf milletin attığı eski eşyaları kurcalamak için sonra kömürlüğü fetedince çatı hevesimiz başladı derken yan apartmanın kömürlüğü dadandık
Sanırım o günlerden hatıra kalan öyle kolay kolay korkmuyorum değil evde apartmanda hatta sitede bile yanlız kalabilirim.

Sizin korkularınızda eminin böyle ufak egzersizlerle geçebilcek şeyler. Hadi kızlar kömürlüğe :))
 
amarıkan gerilim-korku filmleri yüzünden
bunları izleye izleye bilinçaltımıza yerleşiyo
bende evde yanlızken banyo yapamam
 
benim korkum insandışı varlıklardan kaynaklanmıyor.. genelde korktuğum bir kişi olarak oluyor.. bu durumdan nefret ediyorum gerçekten :sinifsinif:
 
esoux .!.:
benim korkum insandışı varlıklardan kaynaklanmıyor.. genelde korktuğum bir kişi olarak oluyor.. bu durumdan nefret ediyorum gerçekten :sinifsinif:
Genişletmek için tıkla...

Belki biraz abartılı bi boyuttasın ama insanlardan korkmak en azından mantıklı.
 
bende çok korkardım.
aslında hala daha korkarım
ama evlenince eşimde gece işe gitmek zorunda kalınca alışmaya başladım denilebilir
evin her yerini kontrol ederim kapıları camları kaparım dış kapıyı kilitler sürgüsünü çekerim kendimi de oturma odasına kapatırım eşim gelinceye kadar yani sabaha kadar tv internet filan takılırım can sıkıntısından başka birşey yok çok şükür şimdi bebekte gelince korkmak aklıma bile gelmez herhalde.
 
aslında bu korkuların çözümü şu


bir zamanlar bende aygaz kapalımı diye defalrca gider gelirdim...sonra dış kapıyı kapattımmı diye defalrca iter çekerdim....


sonra bir gün şöyle dedim...duygumu bırak duyguyu sök at beynimle yürü....

yani şu: eğer o kapıyı çektiysem kapanmıştır

eğer aygaza elimi tutup elim yanmıyorsa kapanmıştır koku yoksa gaz kaçırmamıştır


ben beynime bunları yükledimmm.....

ve inanın şuan çooooooooooook rahatımm sonsuz derecede rahatımmmmm kapaıyı çekip arabama atlayıp geziyorum........
 
bende de aygaz açık mı kapalımı diye bakma hastalığı var hastalık mı onuda bilmiyorum ama takıntı oldu.böylede devam ediyor:bbo:
 
ay ben de korkuyorum.korkanlar benim yazımı okumasın.siz de korkarsınız.evde yalnız kalıyorum.ben ama insandan değil.çünkü kapılarımı kilitleyip, açık camları kapıyorum.o konudan emin oluyorum.allaha emanet ediyorum evimi.o konudan korkum yok.ama bende insan dışı varlık korkusu var.evde birilerinin varlığını hissediyorum.gece dolaştıklarını falan hissediyorum.aklıma daha önce anlatılmış hikayeler vs geliyor çok rahatsız edici boyutta oluyor gece özellikle.karanlıktan nefret ediyorum.bir varlığı görme ihtimalim bile beni korkutuyor.bi yerde otururken arkamdan biri beni izliyor sanıyorum.ayyyy ufff ya kurtulamıyorum bundan....senağlama
 
aynı korku yu bazen bende yaşıyorum ilk evlendiğimde bu dha çok vardı gece lavaboy abile eşimi kaldırıdımmafoldumben lavaboda hemen odamızın yanındaydıkaydirigubbakcemile3 evde tekken yine oluyo sanki evde biri dolaşıyo gibi oluyo biri gelip gibi koşuyomm durmadannn kaydirigubbakcemile3 bu bi hastalık galiba kızlar yaaa
 
bende cok korkuyodumda gecti geceleri uyurken gözlerimi kapatamıyodum evde tek otururken yerimden kıpırdamazdım sanki odadan cıktıgım anda başıma kötü bi iş gelcek gibi ama nasıl olduysa gecti :1rolleyes:
 
arkadaşlar böyle şeyler bu konuyu çok düşününce ve korkunca daha çok oluyor inanın...
ucunu bir bırakırsanız bu korkunun sonu gelmez...
aklınıza getirmemeye çalışın başka şeylerle meşgul, olun dualar okuyun )
 
aynı şekilde cok korkuyorum yanlızlıkdan geceden kaybetmekden cıldırıyorum heran her saniye eşimikaybetecem diye düşünüyorum onu hep ölü olarak evin içinde hayal ediyorum hep canaze oluyor ve ben hep ağlıyorum bunları düşünmek isdemedikce gendimi içine buluyorum ve sonra sinirlerimbozuluyor en küçük şeylerde sinirkirizleri geciriyorm gendimi caresiz ve kimsesiz kalacak gibi görüyorum yarınım yok gibi yaşıyorum ben neden böyleoldummmmmmmmmmmmmmm sağlıklı olmak isdiyorum akıl hasdası olmak isdemiyorum eşimin ölmesi beni tımar haneye koyacağını biliyorumbiz 4 yıllık evliyiz onu cok seviyorummmmmm
 
ben çok yalnız kaldım... korksam da yalnız kalmak zorundaydım ve alıştım... bu biraz size de bağlı...
durumu kabullenirseniz bu korkuyla yaşamak yerine ondan kurtulmayı seçeceksiniz...

bazılarınız korkuları normal ama bazılarınızın hiç normal değil arkadaşlar...

bence uzman bir yardım alın ; çünkü sizi huzursuz ediyor ve yaşamınızdan çalıyor bu korkular...

birini kaybedicem diye sürekli acı çekmek ne demek... bu fikir aklınıza geldiği anda kovmanız gerek... elbette hepimiz sevdiğimiz insanı kaybetmekten korkarız ama bu durum aklımıza geldiğinde cenazesini düşünmek yerine "Allah korusun" deyip başka şeyler düşünmek olur...

geceleri yatmadan önce mutlaka dua okuyun... Ayetel kürsi okuyun...
 
Ben de geceleri insan dışı varlıklardan korkuyorum yalnız uyuduğumda. Bir çıtlama, bir ışık, bir hareketlenme çok korkutuyor beni. Bazen inanıyorum bile. Çok kötü valla, ayetel kürsi okumadan uyuyamıyorum yalnız kaldığımda.
 
Ben de zil çaldığında, apartmana girerken ya da bir pencere açtığımda sürekli tetikteyimdir. Bunun dışında evde tek başıma olmakla bir sorunum yok, tabi karanlıkta kalmadığım sürece. eyvahedigeldismile
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…