Akşam özel dersim için hazırlık yapıyordum o arada salondan bağırtılar geliyordu. Babamla erkek kardeşim kavga etmiş. Erkek kardeşim üniversiteden birkaç gün önce yeni geldi eve, küçük kardeşimi gezdirmiyormuş sanırım başlangıç sebebi bu. Sonra tartışmaları büyümüş hakaretler, babamın kardeşimi evden kovması kardeşimin bağırmaları vs sonrasında sesler kesilince bende içeri gittim. Babam bu kez bana bağırmaya başladı h. oğlu h. hep kendinizi düşünün bu evde çek git evimden vs diye bana bağırdı. Ağzımı bile açmamıştım sadece dersi açıp konu anlatacağım için seslerin sebebini öğrenmeye ve sessiz olmalarını söylemeye gitmiştim. Evde bana karşı saygı zaten yok da hiçbir şey yapmadığım halde yine onur kırıcı birçok söz işittim. Böyle değildi ailem ben üniversite bitince bir sene evde durdum diye sürekli evden kovmalar küfür etmeler ağızlarında sakız oldu. Sonra atansam kendiler gelmek isteyecek en iyi evlatları ilan edileceğim. Bana saygıları yok anladım ama ders açmışken karşı tarafa sesleri gidecek ve bundan da mı utanç duymuyorlar. Gerçekten gözyaşlarımı içime akıtarak zorla odaklanarak dersi anlattım. Kendimi çok kötü hissediyorum bu evde kendime bir yer bulamadığım için hiçbir desteğim olmadığı için. Ben bu aile ortamında çalışıp 90 alamam ki. Ben bu evden çekip gidebilmek istiyorum bunun tek yolu evlilik mi? Aile saygı göstermiyorsa karşı taraf bana saygı duyacak mı. Yaşamakta zorlanıyorum gerçekten o kadar bunalıma sürükleniyorum ki ne tavsiye ediyorsunuz bana. Henüz 23 yaşındayım ama bu tarz basit sorunlardan dolayı ben çöktüm ama kimse görmüyor sığıntı gibi hissetmekten yoruldum