Bir aksam eve geldim, psikolojik danismanimda akil aldim onun dediklerini uygulamaya calisiyorum aklimca iste. Onun dedigi suydu; annesinin etkisinde fazla kaliyor, onun konustuklari kendi dusuncesi degil, annesinin dusunceleriyle hareket ettigi icin ona gore seninle konusuyor. Bu yuzden herhangi bir konuda fikrini soracagin zaman, ilk zaman dinle sozu bittigi zaman; Simdide senin fikrini ogrenmek istiyorum diye tekrar sor diye benzer seyler anlatti, tamam dedim,
Aksam konusmak istedigimi soyledim, tamam dedi ama konusurken bile yuzume bakmiyor. sabirli sabirli kelimelerimi teker teker ve her birine dikkat ederek konusurken ansizin kulagima bir tokat atti, o an sadece cinlamalardan baska birsey duymadim. Odama gectim aglamaya, oda evden ayrildi cikti. Ben gece endiselenip doktoru aradim, olayi anlattim ve ic kanamasi olabilir disardan goremezsin ancak gelip bakmam lazim, cikamazmisin dedi.
Telefonu kapattim, kapiyi actim ki, oda yukari geliyormus. Yalvardim, beraber gidelim, basim cok agriyor, doktorla konustum dedim ama kapiyi kitledi ve bir yere birakmadi beni, sabaha kadarda bas agrisi ve donmeleriyle uyumusum. Simdi o gece gercekten bir tehlike basima gelseydi, kimin umrunda olacaktim.
Kizmayin bana, zaten bir ordu arkamda biz bu adama kefiliz deseler, artik inancim kalmadi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?