- 15 Mayıs 2012
- 3.095
- 2.708
- 83
- 34
- Konu Sahibi pelinyaman28
-
- #1
Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım. Fikirlerinize ihtiyacım var ne olur bana bir yol gösterin.
2 senedir devam eden çok güzel bir ilişkim var. Artık evlenmeyi düşünüyoruz ancak şöyle bir sıkıntımız var. Erkek arkadaşımda ben de annelerimizle yaşıyoruz babalar sizlere ömür ikimizinde birer tane kardeşi var onlarda yurt dışındalar
Erkek arkadaşım babası öldükten sonra annesinin eli ayağı olmuş hiç kıyamıyor.
Evlenince annesiyle aynı evde yaşamak istiyor. Kaynana da gelinde melek gibi insanlar olsalar bile ev ev üstünde olmayacağını biliyorum ben ama erkek arkadaşım duygusal yaklaşıyor. Annem yalnız kalamaz bu konuda onu üzemem diyor ama benim anneminde yalnız kalacağını düşünmüyor.
En son dün konuştum ben kimsenin gönlünü kırmak istemiyorum dedim. Senin annenle kalsak benimkinin gönlü kırılcak benimkiyle kalsak senin annenin. En güzeli biz kendi yuvamızı kuralım onlarda istedikleri zaman istedsikleri kadar kalsınlar dedim.
Düşünüp cevap vericek bana. Ben nişan filan olmadan aileler dahil olmadan bu tarz konuları aramızda halletmek istiyorum. Erkek arkadaşımı çok seviyorum ve her konuda anlaşabniliyoruz farklı düşünsek bile ortak bir payda bulabiliyoruz. Böyle bir konudan dolayı ne onu ne de aileleri üzmek istemiyorum. Siz olsanız ne yapardınız.
Teşekkürler şimdiden cevaplar için.
Yapılacak en mantıklı şeyi yapmışsın canım. Bunları şimdiden konuşman çok mantıklı. Düşünücek annesiyle konuşucak bu meseleyi. Bakalım sana ne dicek ben de merak ettim açıkçası.
Evleriniz yakın mı. anneler nerede oturuyor yani? erkek arkadaşının annesine yakın bir yerde eve çıksanız. Senin annen de civarda bir yere taşınsa.. Ya da tam tersi. Mesela hangisi kirada oturuyosa onun taşınması daha kolay olur. Ya da siz hangi muhitte oturmak isterseniz ona göre karar verilir. İkinizin de anneleri bırakmanız dogru değil bu durumda. Bir elinizin üstlerinde olması gerekir.
Aynı evde oturmak gerçekten çok zor. İlerde anneler yaşlanınca olur da. Genç yaşta bu sorumlulugu alma.
Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım. Fikirlerinize ihtiyacım var ne olur bana bir yol gösterin.
2 senedir devam eden çok güzel bir ilişkim var. Artık evlenmeyi düşünüyoruz ancak şöyle bir sıkıntımız var. Erkek arkadaşımda ben de annelerimizle yaşıyoruz babalar sizlere ömür ikimizinde birer tane kardeşi var onlarda yurt dışındalar
Erkek arkadaşım babası öldükten sonra annesinin eli ayağı olmuş hiç kıyamıyor.
Evlenince annesiyle aynı evde yaşamak istiyor. Kaynana da gelinde melek gibi insanlar olsalar bile ev ev üstünde olmayacağını biliyorum ben ama erkek arkadaşım duygusal yaklaşıyor. Annem yalnız kalamaz bu konuda onu üzemem diyor ama benim anneminde yalnız kalacağını düşünmüyor.
En son dün konuştum ben kimsenin gönlünü kırmak istemiyorum dedim. Senin annenle kalsak benimkinin gönlü kırılcak benimkiyle kalsak senin annenin. En güzeli biz kendi yuvamızı kuralım onlarda istedikleri zaman istedsikleri kadar kalsınlar dedim.
Düşünüp cevap vericek bana. Ben nişan filan olmadan aileler dahil olmadan bu tarz konuları aramızda halletmek istiyorum. Erkek arkadaşımı çok seviyorum ve her konuda anlaşabniliyoruz farklı düşünsek bile ortak bir payda bulabiliyoruz. Böyle bir konudan dolayı ne onu ne de aileleri üzmek istemiyorum. Siz olsanız ne yapardınız.
Teşekkürler şimdiden cevaplar için.
Canım ben de 4 yıllık evliyim ve eşimle 8 yıl önce tanıştık. Bizim de çok güzel bir ilişkimiz var. Eşim tek çocuk ve kayınpederim biz çıkarken vefat etti. Kayınvalidem hep birlikte yaşama yönünde davranıyordu, daha hiç karar bile alınmamışken üstelik. Sonra ona ilk aşamada ayrı yaşayacağımızı söyledik, resmen bize kin güttü bu konuşmadan sonra. İlk 1,5 yıl ayrı yaşadık, evimiz çok yakındı ama inan hiç te kolay olmadı. Herşeyi sorun etti, eşim işten geldiğinde ilk onun evine giderdi, eşim evde yoksa o mutlaka bizdeydi, daha bir sürü saçma sapan sorun yaşadık. Sonra yanımıza aldık kendisini. İlk zamanlara göre şimdi daha iyi ama bu sefer de biz bozulduk. Hiç özgür olmuyorsun, evine arkadaşların gelmek istemiyor gelseler bile rahat rahat konuşamıyorsun, ailen yanına misafir gibi geliyor, rahat giysilerle dolaşamıyor, sürekli birinin evindeymişsin gibi davranıyorsun, evin senin olmuyor, benim bi oğlum var 3 aylık, çocuğun olunca da ister istemez karışıyor ve sen rahatsız oluyorsun. Bu anlattıklarım kötülüğünden değil, kötü olduğu için değil ama evlenince eşine kendin yemekler yapmak kadınlık yapmak istersin. Malesef kayınvalide ile bu olmuyor. En basiti eşin işten gelince kapıyı açınca sarılıp öper ya o bile sorun haline geliyor. Ne yazık ki benim bu kaderi değiştirecek bir alternatifim yok(. Umarım sen de bunları yaşamazsın, küçük problemler zamanla çığ gibi büyüyor ve ilişkiyi zedeliyor çünkü. Bazen oğlumu da alıp çekip gitmek istiyorum, eşimi delicesine severken bile gözüm kararıyor bazen. Sana tavsiyem ayrı yaşayın ama bunu sakın sen söyleme, onun bunu anlamasını sağlayın. Sonuç ta o da bir birey ve onun da kendine göre bi hayatı var, o da rahatsız oluyor zaten, bunu ona kalbini kırmadan anlatabilmeniz en iyi çözüm olacaktır.
Hayirlisi olsun insaAllah. Bence de sen simdilik atabilecegin en dogru adimi atmissin. Simdi mustakbel nisanlinin tepkisini bekle bakalim. Onun cevabina gore sende hareket edersin.
Durumunuz cok zor acikcasi ama olgun davranisaniz eminim orta yolu bulursunuz - ki bu bence senin onerdigin yol.
direkt soruya cevap yazıyorum, ev ev üstüne olmaz.
ne kadar melek de olsa karşınızdaki insanlar çok muhabbet tez ayrılık getirir.
altlı üstlü olsun ama kapım ayrı olsun
bende aynen böyle düşünüyorum ama kalp kırmadan bunu kayınvalideye nasıl izah ederim bunu bilmiyorum.
güzellikle halledersiniz inşallah biraz sıkıntılı bir durum
Canım ben de 4 yıllık evliyim ve eşimle 8 yıl önce tanıştık. Bizim de çok güzel bir ilişkimiz var. Eşim tek çocuk ve kayınpederim biz çıkarken vefat etti. Kayınvalidem hep birlikte yaşama yönünde davranıyordu, daha hiç karar bile alınmamışken üstelik. Sonra ona ilk aşamada ayrı yaşayacağımızı söyledik, resmen bize kin güttü bu konuşmadan sonra. İlk 1,5 yıl ayrı yaşadık, evimiz çok yakındı ama inan hiç te kolay olmadı. Herşeyi sorun etti, eşim işten geldiğinde ilk onun evine giderdi, eşim evde yoksa o mutlaka bizdeydi, daha bir sürü saçma sapan sorun yaşadık. Sonra yanımıza aldık kendisini. İlk zamanlara göre şimdi daha iyi ama bu sefer de biz bozulduk. Hiç özgür olmuyorsun, evine arkadaşların gelmek istemiyor gelseler bile rahat rahat konuşamıyorsun, ailen yanına misafir gibi geliyor, rahat giysilerle dolaşamıyor, sürekli birinin evindeymişsin gibi davranıyorsun, evin senin olmuyor, benim bi oğlum var 3 aylık, çocuğun olunca da ister istemez karışıyor ve sen rahatsız oluyorsun. Bu anlattıklarım kötülüğünden değil, kötü olduğu için değil ama evlenince eşine kendin yemekler yapmak kadınlık yapmak istersin. Malesef kayınvalide ile bu olmuyor. En basiti eşin işten gelince kapıyı açınca sarılıp öper ya o bile sorun haline geliyor. Ne yazık ki benim bu kaderi değiştirecek bir alternatifim yok(. Umarım sen de bunları yaşamazsın, küçük problemler zamanla çığ gibi büyüyor ve ilişkiyi zedeliyor çünkü. Bazen oğlumu da alıp çekip gitmek istiyorum, eşimi delicesine severken bile gözüm kararıyor bazen. Sana tavsiyem ayrı yaşayın ama bunu sakın sen söyleme, onun bunu anlamasını sağlayın. Sonuç ta o da bir birey ve onun da kendine göre bi hayatı var, o da rahatsız oluyor zaten, bunu ona kalbini kırmadan anlatabilmeniz en iyi çözüm olacaktır.
fazlasıyla katılıyorum güzel özetlemişsin.birlikte yaşayanların düşünceleri hemen hemen aynı. Aile olamamak, hala çocuk kalan kocalar kaynananın elinde bilinçsiz yetişen çocuklar ve mutsuz gelinler... bu konuyu halletmeden adım atmamanı öneririrm yoksa çok üzülürsün.
Henüz bir cevap vermedi erkek arkadaşım bu konuyla ilgili bende üstüne gidip birşey sormadım bir kaç gün daha beklim diyorum ne dersinizi kızlar?
Canım insanların birbirini kırmak istememesi çok doğal ve güzel bişey.Fazlasıyla merhametli biriyim bu yüzden de çok çektim diğer arkadaşlar gibi orta yolu bulun vs. demicem.Çünkü tek taraflı fedakarlık olmaz.Ben ayrı olmama rağmen yakın olduğum için çok sorun yaşıyorum.Net tavrını koy.Tabi ki aileler önemli.Onlarsız bir başlangıç olmaz ama sınırlarını koru herkese karşı.Neden hep fedakarlığı kız annesi ya da ailesi yapıyor.Onlarınki aile de bizimki değil mi?Herkes annesine kıymet veriyor ona bakarsan en kıymetli benim annem:))) Yaşını bilmiyorum tahminen ablanım bir abla tavsiyesi sınırlarını en baştan koy ve hiç değiştirme.Merkez sensin ve herkes senin müsade edeceğin şekilde ya da mesafede hayatına eşlik eder.
Yakın mesafeden bile ne sıkıntılar yaşanıyor.İnsanlar zannediyor ki senin özel bir hayatın yok,işin gücün yok vs vs ve sadece onları mutlu etmek üzerine bir evlilik yapıyorsun.Bencilce hem de çok bencilde.Umarım herşey gönlünce olur.
28 yaşındayım önerilerinizi ciddiye alıcam.annem benim içinde çok değerli en kıymetlim annemle ilgili düşüncelerimi forumdaki yazımdan ulaşabilirsiniz. Bencil olmadan orta yolu bulurum inşallah. Kimse kırılmaz
çok merak ettim sonuç ne?
malesef canım biz ayrıldık Ortayolu bulamadık.
Sende mi bu durumdasın?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?