Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. 3-4 yıl öncesine flashback oldum yazdıklarınızı okuyunca. Benim evliliğim bitti kötü bir gerekçeyle, şu an böyle bir sorunum kalmadı ama o günleri hatırlayınca kötü hissettim. Çocuklarım daha da küçüktü o zamanlar. Sürekli çocuklarla yalnızdım akşamları. Doğum izninde tam depresyondu, adam hiçbir akşam evde değildi, ardından işe döndüm bu sefer de kısırdöngüm zorlaştı. iş çıkışı yemek yap, sofra hazırla,ben daha sofrayı toplamadan hemen atardı kendini dışarı. Evin hiçbir işine çocuk bakımına yardım etmezdi, bizimle zaman geçirmezdi.
İnsan hayatı paylaşmak için evleniyor, sürekli evde yalnız oturup tek başına çocuk büyütmek için değil. İnşallah eşiniz yaptığının size ne hissettirdiğinin farkına varır ve vazgeçer bir an önce.