Kızlar hayat vallahi çok garip ben 30 yasında bekarım bi türlü birinin yakasından tutupta ciddi bi adım atamadım. En sonunda tam oldu bu sefer aşığım tamda aradıgım adamı buldum diyordum (2013) asker uzun boylu, renkli gözlü, şiirler okuyan hoşmu hoş bir adam ve biz başladık ilişkimiz 8 9 ay kadar sürdü psikolojisi bozuktu genelde hep hafta sonları evinde görüşürdük bir gün bile elimden tutup sinemaya götürmedi beni ama benim için sorun değildi onunla yanyana olmak yetiyordu mekanın önemi yoktu ki seviyordum..
Her gittiğimde birikmiş bulaşıklarını yıkar ona yardım ederdim, evıne giderken evden yemek yapıp götürürdüm çok emek verdim ve fazlasını yaptım şuan çok salakmışım diyorum ama neyse o ayrı konu.
Gel gelelim ben evlenme hayalleri kurarken bir yaz günü ortadan kayboldu ne telimi açıyor, ne msjlarıma geri dönüyordu zaten son 1 ay bir gariplik vardı soğuktuk, hiç böyle yapmamıştı tam anlamıyla çıldırmak üzereydim her gün ağlıyordum aramızdaki mesafe git gide soğuyordu ve sonuç ayrıldık.
boşa gitti tüm emeklerim ve hayallerim.
