Eski sevgilimi unutamiyorum

Böyle şeyleri yazmağı saçma buluyorum. Ama kiç kimseye itiraf edemiyorum içimi dokmek isterken kırtlağımda düğümleniyor kelimeler.Kimseyle bunları konuşmazken kendime bile itiraf etmek istemezken. Unutamıyorum evet .Nefreti ve aşkı bir arada yaşıyorum.Onunda unutamadığını biliyorum benden ne kadar nefret ettiğnide ve ne karar çok sevdiginide biliyorum . Ama biz bir birimizi öldürduk ((( Aşkımızı bitirmeye gücümüz yetmedi ,bir birimizi manevi piskoloji olarak bitirdik . Eski sevgilimden bir birimizi severek ayrıldık .Aileler istemedi . Olmayacağını bile bile yıllarca surdurduk ilişkimizi . Bitmeyen kavgalar sonsuz kere ayrılıklar ve geri dönmeler.Sanki beraber acı çekmek ayrılmaktan daha kolaydı. Delilik sayılacak kadar çok sevdik ve bir birimize bir o kadarda çok acı çektirdik. Farklı insanlarla nişanlandık . Her kesin -anne babaların ailelerin mutlulugu için konuşup uzaklaşmaya karar verdik. Hem bir birimizin canını çok yakiyorduk artık . Bir birimize ait olamayacağımız düşüncesi ile duygularımıza karşı gelmeye çalışıyorduk . Olmuyordu tabiikide... mutlaka aramızda bir duygu bağı olması gerekirdi hep.Aşk degilse nefret nefret degilse tutku . Uzaklaşmak kararımız uzun surmedi.Nişanlı olmamıza ragmen yine bir araya gelmeye çalıştık . Olmadı. Bir birimizin kalbini çok kıryorduk. İçimizdeki aşkı bi illet sanıyorduk . Kıskançılıklar .bi çılğınca sevmeler bi nefret dolu kavgalar . Ve tamamen ayrıldık . Ayrı ayrı yollardan gittik . Unutmaya çalıştık . Unuttum diye o kadar yalan söğledim ki kendime kendi yalanıma kendim inanmaya başladım. Abisinin eşi arkadaşımdı.Gecenlerde karşılaştığmızda onu anlatmaya başladı.Çok kötü toparlayamıyoruz dedi .Kalbimin içinde bir sızı hiss ettim .Bir tarafımı kaybetmiş gibi ...Ama ölmek var dönmek yok işte.Bitti .Bitmesi lazım .Kendimi şu an hayatımda olan insanı sevdiğime inandırmaya çalışıyorum.Ama yalnız kalırken kendi kendima hala o beynimin içinden bana bakıyor . Hiç bir şey hiss etmeyen duguları uyuşuk varlığımda tek duygu içimdeki O . İster nefret ister sevgi fark etmez .Sahip oldugum tek dugu ona...Bir gün bu sevgiden kurtulmayı o kadar çok isiyorum ki ...Hayatımdakı insana haksızlık etmek istemiyorum .

senı cok ıyı anlıyorum gercekten zor ama suan sen yenı bir ılıskıye hazır degılsın o ınsana haksızlık etme ayrıl ondan kendın de farkındasın nıtekım.Tek hatan kendıne bu surecte zaman tanımaman.

sorunlarının cevabını kendinde yazmışsın ?

Ayrılma nişanlından. Ona sıkı sıkı tutun tabi seni herseye ragmen gercekten seviyorsa. Çivi çiviyi söker. Eger ayrılırsan duramayıp yine görüşmeye başlayacaksın ve o kısır döngü devam edecek. Cok büyük sabıra ihtiyacın var, belki senelerini alacak ama karşındakinin sevgisiyle yaran bi nebze hafifleyecek. Tekrar soyluyorum nişanlın seni koşulsuz,karşılıksız dahi seviyorsa.

eskiyi unutmadan yeni bir ilişkiye başlaman hataydı.hem kendini hem o kişi yıpratmış oldun.fark et bunu

Bu ne ask, ne sevgi, ne tutku bu bambaska birsey.