merhabalar,
benim kendime bile söz geçiremediğim bir olay geldi başıma ;
üniversiteye gitiğimde tanışmıştım. onunla oda üniversite gitmiş fakat okulunu yarı yolda bırakmış ve gelmişti. onunla tanışmamız bir arkadaş vasıtasıyla olmuştu. biribirimizi ilk gördüğümüzde hoşlanmıştık fakat biribirimizi tanıştıracak birileri gerekiyor ve o fırsatta olmuştu.bir cafeye gittik ve okey oynuyorduk onun telefonu çaldı ve efendim cnm diye açtı. ben orada bitmiştim zaten başka birisi var hayatında diye...masadan kalktı dışarıya çıktı. benim moralim sıfırlandı, arkadaşlara kalkalım mı diye sordum yürüyerek eve giderken o da geldi. sonradan öğrendim en yakın arkadaşıymış bir aradada benide tanıştırdı. herşey çok güzeldi o kadar güzeldi kii mutluluktan havalara uçuyordum. ailesiyele tanıştım derken nişanlandık güzel bi organizyonla mutluluğum kat va kat artmıştı. nişanlıydık artık anneme söz vermişti nişanlım okuluna devam edeceğine dair o okuluna gitti bende okumaya gittim, herşey çok güzeldi birbirimizi çok özlemiştik ilk öpüşmemiz çok güzeldi ayaklarım yerden kesilmişti. o gece hiç uyumadık biribirimze bakmaktan aşıktım ölesiye kalbim bir kelebek gibi uçuyordu. neyse zaman o kadar çabuk geçmiştiki bizim nişanlalı 2 yıl olmuştu ben ona iyice alışmıştım. 15 tatilde geldiğinde onun olmuştum. onunla yapmış olduğum ve yaşamış olduğum şeylerden hiç utanmamıştım. artık onundum oda beni çok seviyor bende onu çok seviyordum. okulum bitmişti. onunla görüşebilmek için alttan des bırakmıştım. ailemin haberi yokken okuduğu yere bile gitim sanki kendi üniversiteme gidiyormuş gibi yapıp gitmiştim. hiç korkmadan başıma ne gelir derdine düşmeden gitim çok vakit geçirdim. her buluşmamızda fırsat buldukça beraber oluyorduk hiç birinden pişman değilim. birgün ailemle tartışmıştım ailem ne zaman düğün alacak attık yeter 3,5 yıl oldu evlenin artık diye baskı yapmaya başlamıştı. onun ailesinde hiç ses yok annem ayrıl dedi burada bitsin bu olay dedi bende olmaz seviyorum ne olursun birşey söyleme dedim. olaylar sarpasardı ve ben aileme onunla birlikte olduğumu açıklamak zorunda kaldım.o anı düşünemiyorum. kavgalar başladı annem babama söyle ilk defa babamdan bu kadar dayak yemiştim o kadar küfür hiç duymadığım ağıza alınmayan laflar ve derken herşey bitti annem nişanlıma bir sürü kötü laflar söylemiş. babamda aşktan sevgiden anlamaz kendisi öyle bir duygu yaşamadığı için bilmez ben artık ben değildim nişanlım beni bir kere bile aramamış sormamıştı nasılsın diye uzun zamandan sonra işe başladım derken günlerden birgün mailime mesaj gelmiş. baktım eski nişanlımdı. bana nasılsın diye soruyordu... maile cevap yazdım derken mailleşmelrimiz başlamıştı. ailem beni başka birisi ile zorla nişanladı ve ben hiç mutlu değildim ailemin umrunda bile değildim. kaçıp gitmek istiyordum eski nişanlıma gel beni alıp git dediğimde olmaz demişti. ailemin nişanlamış olduğu adamdan bir şekilde ayrıldım. ama onun bana hayır diye cevabı her seferinde kalbimi yakıyordu. ölecektim artık nefes alamıyordum. yıllar geçti gelmedi gözüm hep yolda onun telefon numarası hafızama yazılmış bir türlü silinmiyordu. her aradığım kapalıydı. artık ümidim kesilmişti. şirketim değişmiş başka bir yerde çalışırken başka biriyle tanışmıştım.onun zamanla arkadaş olduk başımdan geçenin hepsini ona anlattım çok üzülmüştü. ilk defa rahatladımı hissetmiştim. o kadar doluydum ki nefes almak benim için çok zordu. zamanla ona alışmıştım arkadaşlığımız hoşlanmaya dönüşmüştü. bir gün çalışırken güvenlikten aradılar ve seninle görüşmek isteyen biri var diye bir baktım. ooo eski nişanlım ne diyeceğimi ne söyleyeceğimi bilmiyordum kötü durumda olduğu belliydi. konuşmak istediğini söyledi ve konuştuk bende onca şeyden sonra guruma yenik düşürek başka birisi var hayatımda dedim ve herşeyi orada bitirdim. o gitti ben öylece kalakaldım yerimden kalkamadım. derken zaman geçmiş arayan soran olmadı. bende artık ümidimi kestim hiç neden nasıl niçin gibi sorular sormadan başlamadan biti gitti. yeni tanıştığım adam onu sevdiğimi biliyordu ben üzülmeyeyim diye benimle evlendi. güzel günler geçirdim onunla fakat hep içimde o vardı kalbimin bir köşesinde hep unutmak istedim olmadı beceremedim başka birin severken başka bir insanla olmak ve ona çaktırmamak ne kadar zor bilseniz anlatamam artık yoruldum. bir kızım oldu doğumdan sonra bana birşey oldu yürüyemedim ama hep eşim yanımdaydı. birgün merdivenden düştüm ve o benim hayatımı maf etti 2 gün yogun bakımda kaldım. o arada ölümle adeta savaştım karşıma o çıktı eski nişanlım bana hakkını helal etmediğini ve sorular soruyordu. yoğun bakımdan çıkınca bir türlü atamadım o yaşadıklarımı ve o günden beri de sürekli onu aradım bulamadım. sonra bir gün arkadaşım bilinmeyen numraları aramamı söyledi ve bende başladım aramaya 7-8 kişi ile görüştüm. onlar değildi. dün bir numara daha buldum ve aradım. burada da beyinden hasar gördüğüm için bazı bölümler silinmiş fakat onun olduğu bölüm silinmemiş ilk başta hatırlayamadım. sonra tekrar o numara beni aradı ve açtım sensin demi dedi kim diye cevap verdim. ben senin eski nişanlınım dedi ben öyle kaldım kötü bir olay geçtiğini ve helallik istediğimi söyledim ve hakkım helal olsun dedi ve kapattı daha söyleceklerim bitmemişti. öylece kaldım, onu özlediğimi,onsuz yapamadığımı söyleyemedim. bütün gün ve bütün gece bekledim. dün eve gidince o kadar yorgundum ki saat 21:30 yattım. olmadı yani gene beceremek konuşmayı ne yapacağım nasıl unutacağım.. yardım edin lütfen delireceğim artık..