Öncelikle bu tarz durumlara istediğiniz kadar anlayış göstermeye çalışın, gösterilmiyor. Lütfen onu bi geçin bence. Yaranızı deşmek gibi algılamayın lütfen ama ortada bir aldatılma var, yuvanın yıkılması durumu var, çocuğunuzun üvey annesi olacak şahıs belki özünde çok iyi biridir falandır filandır ama ortada, onun ikinci bir kadın olduğu gerçeği var. O yüzden, tamam anlayış göstermeye çalışanları, o açıdan bakmayı deneyen insanları da anlamaya çalışıyorum ama bilemiyorum, ben o tarafta değilim maalesef.
Evli değilim, çocuklu değilim. Ama annem ve babam 5-6 yıl önce falan ayrıldılar. Babamdan hiçbir zaman mahrum kalmadım, hatta boşanmalarını izleyen ilk 1,5-2 yıl babamla olan ilişkimiz her zamankinden daha iyiydi. Haftada bir görüşürdük, çıkar gezerdik, ne istersek alırdı falan filan. Daha sonra evlenmeye karar verdi ikinci kez ve evlendi. Çocuk yaşta olmadığım için benden onay bile istemişliği var. Bakın ortada aldatma yok, ikinci kadın falan yok, ikinci eşten olan bir çocuk falan da yok, adam boşandıktan 2-3 sene sonra evleniyor, ne var yani bunda? Öyle değil işte. Evlenince birşeyler değişiyor. En iyi baba bile değişebilir maalesef. Evlendi, başka bir ilçeye taşındı. Bizim iki otobüsle gidebileceğimiz uzaklıktaydı. Kadının iki tane ergen oğlu vardı önceki evliliğinden, hep birlikte yaşamaya başladılar. Derken bizimle daha az buluşmaya başladı, her hafta değil de 2-3 haftada bir buluşur olduk. Cumartesi günleri işten geç çıkıyordu, pazar günleri de eşinin ailesine ziyarete gidiyorlardı, pazar gününü orada geçiriyorlardı, bizimle az buluşmasının sebebi buydu yani. O taşındıktan sonra dışarıda, ortak bir noktada buluşmaya başladık, o da bir otobüsle gelecek ben de, ikimiz için de yol 15-20 dk sürüyor falan. Buna rağmen eşi babamı baltalamaya başladı, sen kızlarının ayağına gidiyorsun, büyük olan sensin, onlar sana gelsin falan... İstiyor ki onların evine falan gidelim. Tamam, evlenmek herkesin hakkı ama ben küçük çocuk değildim, beni istediği yere götüremezdi ve ikna edemezdi sonuç olarak. Sağolsun babam hiçbir konuda bizi zorlamadı, baskı yapmadı, taraf tutmadı. Ortada taraflık birşey yoktu zaten. Bayramdan bayrama giderdik onların "evine". Onun dışında görüşmelerimiz hep dışarıda gerçekleşti dediğim gibi. Bazen babam gelip onlarda kalmamızı istiyordu, ben en başından reddettim zaten ama kardeşimin iki kez falan kalmışlığı var. Babamın bu konuda ısrarcı olmuşluğu var, ben sizin için oda ayarladım evde, oğlanlar var diye mi kalmak istemiyorsun, ben onları evden yollarım siz kalacağınız zaman falan diyordu ama ben sebep belirtmiyordum, sadece kalmayacağımı söylüyordum. Bişey deyip babamı da kırmak istemiyordum ama ne işim vardı yani o evde? Bir keresinde babamın facebookta eşi, eşinin iki ya da üç akrabası falan, eşinin iki oğlu ve babam; aynı karede oldukları bir fotoğraf paylaşmıştı ve altına "ailem" yazmıştı. Halbu ki benim ailem değildi onlar, ne işim var o evde?
Maddi anlamda destek kısmına gelirsek, annem zaten babamdan nafaka talep etmemişti, babam sıradan bir işçi zaten, parası hep azdır. Ödeyecek durumu yok falan filan. Evlenince bize verdiği harçlık, masraflarımızı karşılama durumu falan ciddi şekilde azaldı. O esnada ben üniversite için başka bir şehre gittim falan, masraflarım hepten arttı. Neyse, uzatmayayım daha fazla; geçen sene benim dizüstü bilgisayarım bozuldu mesela, zaten eski bişeydi. Yeni bir bilgisayar ihtiyacım oldu, güya babam alacaktı. O kadın babama o bilgisayarı aldırtmadı biliyor musunuz? Kavgalar etmişler, almayacaksın demiş, zaten babamda alacak durum bile bırakmamış meğerse; kendine bir dünya şey aldırmış borçla, senetle falan. Gitti bilgisayarı annem aldı en sonunda. Bu esnada babamın evliliği ciddi anlamda çıkmaza girdi, daha burada anlatsam çok uzayacak türden başka sorunlar da vardı falan, ayrıldılar. Biz tekrar babamla eski sıklığımızda görüşmeye başladık, bizimle artık iki saat oturup "biz akşam x ablanla bilmem nereye gitmeye söz verdik" ya da "x ablanın bilmem nesi çay içmeye çağırdı" bahaneleriyle kalkıp buluşmayı sonlandırmıyor, bir ev tuttu kendine, yalnız yaşıyor. Bir sürü de borç ödemeye çalışıyor, kadından kurtulduğu için şükrettiğini söylüyor.
Kusura bakmayın çok uzun yazdım ama birşeyler muhakkak değişiyor. Konuyu gördüm, söylemek istediklerimi söyledim. Kaldı ki siz yine daha iyi yaklaşıyorsunuz olaya, ben olsam çocuğumu göstermezdim o adama. Yanlış, evet ama daha çok küçük, kadının da ona işlemeye çalıştığı ortada. Kim ne derse desin hoş birşey değil, baba anneyi aldattığı kadınla evlenecek, çocuk onlarla gezecek tozacak, onlarda kalacak falan, yani kadın muhatap olmak zorunda mı? Sadece baba-kız görüşemiyorlar mı? Ben pek muhatap olmazdım ama tabi kimse bana babanın eşiyle muhatap ol ya da olma demedi, kendi kararımdı ve yaşım küçük değildi tabi. Biz hep birlikte birşeyler yapmazdık mesela, dediğim gibi bayramda seyranda sadece bayram kutlamak için görüşürdüm.
2. kadın psikolojisi bu nitekim normal bir insan aldatılmış birini fesatlıkla suçlamaz, sizin bir kuyruk acınız olduğu belli. Daha çok okuyun çalışın kazanın ki ilerde lazım olacak çünkü.
karmakarisik56 sen şu konunu aktif edip bi açıklama yapmayacak mısın? sayfalarca yazıldı tek kelime etmedin.
