Merhaba arkadaslar,
kimseye anlatamadigim derdimi sizinle paylasiyorum.
2013te kendi istegimle nisanlandim. cok asiktik cok seviyorduk birbirimizi.
2014te dugunumuz oldu.
Ama ne yazikki dugunden 3 ay once duygularim birden azalmaya basladi.
yaptigi hareketlere davranislara sinir oluyordum. Ona karsi gicik olmaya basladim.
Ayrilmak istedim, herkes engel oldu. Dugun stresi dediler, evlenince gecer dediler. Dinledim ve evlendim.
Evlenince hic birsey degismedi. Duygularim gittikce azaliyordu. Elimi tutmak istedigi anda elimi geri cekiyordum. Ayri koltukta otururdum yanina oturmazdim. Ama evin icinde yapilmasi gerekenleri yapiyordum.
Yemegini yapiyordum. Sabah ise gidecegi zamanda kalkardim yemegini hazirlayip gonderirdim.
Ise gittigi zaman kalkmasam icimde burukluk kaliyodu. Karisik duygular icindeydim.
3 ay gectikten sonra ayrilmak icin elimden geleni yapardim. Saygisizca davraniyordum. Istemedigi seyleri yapiyordum. Beni cok sevdigini biliyordum o yuzden ayrilalim diyemedim. Yaptigim kotuluklerden sonra onun 'ayrilalim' demesini bekliyordum. Hic bir zaman demedi... Sonunda ben konusmaya basladim, boyle olmuyor dedim. boguluyorum bu evde, istemiyorum seni artik dedim. Ama beni dinlemek istemedi. Herkes davranislarimdan dolayi kiziyordu bana, cok degistin cok agresifsin diyorlardi. Esyalarimi alip cok gidip geldim annemle babamin evine. Ama her seferinde ordayken, esimi ozleyip donuyordum. Ve her esime dondugumde, annemle babamin yanina gitmek istiyordum. Deli gibiydim.
Seni bi hocaya goturelim dediler, okusun rahatlarsin. Gittik bir hocaya, bana birinin buyu (muska) yaptigini soylediler dugun bir kac ay once. Inanamadim. Ama anlattiklarida dogruydu. Ve herkes bunun farkindaydi. Bunu duyduktan sonra bizi kimse ayiramaz diye esimle biraz daha denemek istedim. Ne yaptiysam olmadi. Dokunmaya calisiyordumn ona, olmuyordu. Aglamaya basliyordum. Esimede uzuluyordum. Sucsuz gunahsiz, ve cok seviyordu beni. Ona daha fazla bu aciyi yasatamazdim. 1 bucuk sene sonra kesin ayrilmaya karar verdim. Cok zorlandim. Arkadasca oturup konustuk ve ayrildik. Oda aileside rahatsizligimin farkindaydi aslinda. ellerinden geleni yaptilar onlarda bizim ayrilmamamiz icin. Ben cok zorladim ve ayrildik..
Ama onu cok ozluyorum. Son 3 aydir surekli aklimda. Onu dusundukce Asik oldugum adami dusunuyorum.
Evliyken bunlari hissetmiyordum. Yeni yeni hissetmeye basliyorum tekrar onu dusununce. Yeni tanistigimiz gunlerdeki gibi. Ask dolu, heyecan dolu gunlerimizi dusunuyorum. Onu dusununce sinir olmuyorum artik.
Ozluyorum, agliyorum, seviyorum. Hala nufusumda soy adini tasiyorum degistirmeye kiyamiyorum. istemiyorum. Her zaman ona ayit kalacam. Tekrar bir araya gelemesekte.
Arkadaslar ben buyulere vs inanmazdim.. Taki kendi basima gelene kadar. kimin yaptigini biliyorum, ve kendi ellerimle kabul ettigimide hatirlyorum. Herseyin suan farkindayim.
Buyunun etkisi gitti gibi, 3 aydir dusunuyorum film gibi hersey gozumun onunden geciyo.
Canim cok yaniyor. Ne yapacagimi bilmiyorum. Keske tekrar barisa bilsek. Yine onun olabilsem.
Nisanliyken hevesle bana aldigi elbiseyle karsilastim bugun. Ona sarilip agladim.
Bu cok aci birsey, Allahim kotuluk yapanlarin cezasini versin.