neye nerden başlasam ki bilmiorum .. o kadar çok dolu ki içim bunu anlatabilicek bi kelime yok sanki ne desem az kalıyo .. 24 yaşındayım bi şirkette çalışıorum ön muhasebesini tutuyorum ..ilk okul mezunuydum okula göndermemişlerdi beni açık öğretimde okumaya karar verdim orta okul bitti şimdi lisedeyim ..resim kursuna gidiorum ve bi yandan ve güzel sanatlara hazırlanıorum bi hedefim var kendimce çabalıorum ama bişiler eksik ben hiç mutlu deilim hele huzurlu hiç deilim.. sanki biri öldü çok yakınımı kaybettim herşey anlamını yitirdi ve hayat dondu ben bi damla gözyaşı bile dökemiorum o kocaman ve tarifsiz acı içime oturdu ..öyle kötü hissediorum kendimi işte ama neden kaynaklandıgını bilmiorum ..işe gelmek istemiorum eve kapanıp insanlardan uzak kalmak ve yemeden içmeden günlerce uyumak istiyorum belki uyandıgımda daha başka görürüm diye..oysaki ne görmek istediğimi bile bilmiorum.. hep üzgünüm hep mutsuz..etrafımda çok kişi var kimseyi begenmiorum hiç bişi hissetmiorum acaba benim duygularım mı öldü kendimi anlamıorum..sağlıklı düşünemiorum. artık dışarı çıkıp gezmek bile hoşuma gitmio ..oysaki ben her fırsatta ark larımla ufak kaçamaklar yapardım dopdoluydum neşeliydim ama son zmanlarda hiç gülmediğimi fark ettim .. hayat ,yaşamak ,nefes almak hiç bişi ifade etmio sanki..düşünüorum ne kadar nankörüm diorum bi işim var sevdigim ugraşlarım var bi hedefim var ailem sağ .. bide kimsesiz olanları düşünüorum yada yaşamak için çaba sarfedenleri bir gün daha yaşamak için hayatta kalmak için savaşanları yine üzülüorum ..peki sorun nerde o zman neden huzurum yok mutlu deilim.. ben çok nankörüm sanırım hiç bişiden mutlu olmayı bilmeyen bi insan olup çıktım ne için yaşıorum ki diorum ne için .. kafam öle doluki beynimdeki düşünler sıraya girmiş sanki, boşaltılmayı bekleyen bi yıgın çekmece var kafam da hepsi barıo sanki ben nolucam diye neyi düşünüceimi şaşırdım.. bi resim yarışmasına katılmak istiyordum ama onda bile şevkimi kıranlar oldu .aslında ben inatçı bi kızım inadına dört elle sarılmam gerekirdi bu durumda ama ben kalemi elimden bıraktım 1 haftadır çizmiorum hiç bişi,herşeyden sogudum .. farkında olmadan söylenen basit bi söz bile etkilio yapacaım şeyde şevkimi kırıo ..mecburen çalışıorum mecburen kursa gidiorum eve gidiorum insanlarla konuşuorum yemek yiyorum vs vs.. hepsini mecburen yapıorum gibi hissediorum ..aslında ben böyle deildim ..yaşamak nefes almak amaçlarım için çaba sarfetmek insanlara yardım etmek ve daha bir sürü şey bunları yapmak öle mutlu ederdi ki ama neden böyle oldu peki ..pireyi deve yapıorum benden daha büyük sıkıntı içinde olanlar var ve ben bu halime şükrediceim yerde bide dert yanıorum .. geceleri uyuyamıorum uykuya dalana kadar kafamda sayfalarca yazılar yazıorum ..psikologa gitmeyi bile düşünüorum ..umarım bu durum çabuk gecer böyle olmak istemiorum .. sadece anlatıp rahatlamak istedim.. senağlama