yapılanları unutamamak!!!!

üniversiteyi kazanınca başladı herşey kimin dost kimin düşman olduğunu o günlerde anladım. bunlar çok acı verdi bana. çok üzüldüm. o güne kadar olsa da olur olmasa da olur tarzında davranan abim bana nedenini o zmanlar anlamadığım bi şeklide kötü davranoyordu. haftasonlrı eve geldiğimde annemler bana ilgi gösteriordu ve bu yüzden o her seferind ama her gelişimde mutlaka kavga çıkıyordu. üstüme yürüyüp vurmayla sonlanırdı hep. annem de bizi ayırmaya çalışrıdı. ben de tabiki karşılık vermio değildim. ama gücüm yeter mi ki. o kaadar salak sebeplerden kavga çıkarıordu ki. mesela annem ben gelince farklı yemekler yapardı benm sevdiğim. bunları çekemiordu kanımca. oysa abiydi ve kardeşi eve gelince aile sıcaklığı göstemesi gerekmez miydi:? ya da ben öle bekledim hep. olmadı, her gelişimde o evden bir an önce uzaklaşmak için gün sayıyordum. ama yine de o günlerden sonra sinirim yatşınca yani ona karşı hiç kin beslemedm. evden ayrlrken ona da gidip hoşçakal diordum o suratıma bakmazken. bana hep defol git bu evden diordu. onun tarağını kullanmışım bi seferinde yine bağırdı çağırdı ortalık savaş alanına döndü. ya da tv kumandası ile ilgili sorun yaratırdı. güya ben ünv kazanınca havalanmşım. herşeyi ben bilirim tavrındaymşm. allah bilio ya hiç öle düşünmemiştim. kimseyi küçümseyck tavırda değildm okuldan evde huzur bekleyerk geliordum. okula alışmaya, ailemden uzak yaşamayı öğrenmeye, kendi başımın çaresine bakmaya çalışıordum. o yüzden haftsaonlrı güzel bi ortam arıordum. her haftsaonu da gitmiordum zaten. havalanmayı, küçümsemeyi düşünmedim hiç ama sürekli haklı olduğunu kanıtlmk için annemlere öle derdi. bazen babam da katılrdı havalı olduğuma.bilmiorum çok hatırlamıorum ama hiç öle düşünmedim onları. dşündüğüm tek şey abimin beni çekemio olmasıydı. üzülüyordum buna. çünkü çekememek karşındakinin iyi olmasını istememekti bana göre. yani kötülüğümü istiordu demek ki. böyle geçti 4 sene. ve daha birçok şey oldu tabi ama uzun oldu zaten.mezun olduktan sonra aynı evde yaşadık bi sene çalışmıordu ben de çalışmıordum henüz. ben yine herşeyi unutup onun iş bulmasında elimden geleni yapmaya çalıştım. çok bişey değildi ama içimden gelerk yapmam yeterliydi bence üstelik tüm olaylara karşı. biraz iyiydi, düzeldi aramız bende istiordum bunu. sonra o çalışmaya gitti. bu kez o şehir dışında bir yerde çalşıyordu. arada gelip gidiyordu. bi gün bu kez annem ona uzaktan geldiiği için hazırlıklar yapıordu.. yemekler vb. ben de yardım ediordum annemlre ama bu arada aklıma da eski günler gelmio değildi. ses çıkarmadım ama. o gün yine abim anneme hazırladığı yemeklrn vb. hepsini ona (bana yani)verme tarzında bi laf söledi. yani annem bana vermeyeymş hepsini. yemek için ne hallere giriyordu. oysa yemek filan benm için önemlid değildi. çok düşkün değildim zaten ki ailemde herkes bilir. o günlrde yine bi kavga oldu. bi konuda anlaşamadım basit bişy yine. fikirlerimi söleyince rahatsız olurdu hep. bu kez artık karar verdim tekrar konuşmak istemiordum. barışmıcam dedm kendime. ve artık gerekmedikçe konuşmuoruz. bir abi olarak ona güvenemicemi bilirordum. şimdi ben de çalışıorum ve iyi olalım istiyor o. ama ben artık affedemyrm, yaşananlar aklıma gelior hep, hayatıma hiç bi şekilde karışsın istemyrm, uzak dursun istriom, o olgunlşmş gibi. ödün vermemi beklio ve yaptıklarının çok da kötü şeyler olmadığını, affedilmicek bişy omadığını yani. affetmek Allah' a mahsustur biliorum ama unutamıyorum hiçbişeyi. ve de onunla oturup konuşamıoruz yani frekansalr uymuyo, ortak dilimiz yok onunla ona da söledm. bütün bunlrdn sonra yapılanları unutamadığımı, içimde hep bunlrı bana hatırlatan birisi olduğunu anladım. ve bazen çok bunaltıo beni. unutsam belki rahatlıcm. kin değil aslında,çünkü o uzakta odluğunda düşünmyrm hiç sadece bayrmlrda filan yüzyüze gelince soğuk davranorum, içinden öle gelio ne yapabilirm. bu annem ve babamı da üzüyor. onu da üzüyrmş. ben onun iyi niyetine inanamıyorum. iyi davranıosa altında bişşi arar oldum. beni gerçktn düşündğnü, sevdiğini düşünmyrm. bişey daha var daha geçenlerde annemlerle tartışmış hem de teyzmlrn filan önünde. bana değil kzınıza para döktnz okuttnz die. oysa kendi de okudu. 4 sene değil ama okudu sonuçta ve uzattı yani baya. benden belki de fazla para döküldü ona. ne bilim bir abi kardeşine yapılanları hazmedemz mi bu kadar. bunu hesabı tutuldu hep. bazen babam da sölerdi, hatta ilk senemde oturup benim gidelrmi çıkarmşlr amcamla. her neyse. ben mi yanlış düşünürum, davranorum bilemiorum. dürüst davranorum aslında. sadece onu değil bana bi hata yapan insanları affedemyrm, unutamıorm olanalrı, eskisi gibi davranamıorum onlara. ya siliyorm ya da ölesine davranıorum idareten yani. nasıl geçer bu durum herşeyi unutabilmek yani, mümkün mü? bilen var mı?

Kelimeleri neden olduğu gibi yazmıyorsunuz?