kızım 4 aylık olana kadar inanılmaz kolit sancıları çekerdi.ne gece durur ne de gündüz....sürekli ya eşimin kucağında ya da benim kucağımda hafif zıplar pozisyonda dolaştırılıp sırtına ritmik olarak hafif hafif vurulurdu...birgün eşim artık eczaneye gidip bitkisel bişeyler bakınacağını söyleyip çıkmıştı evden.kızım zıvanadan çıkmış bağırıyo ciyak ciyak.artık suratımda uykusuzluk,stres ve çaresizlik nasıl bi ifade bıraktıysa,o zamanlarda 7 yaşında olan oğlum yanıma gelip:'anne,kardeşim seni neden bu kadar üzüyo?'demişti.zoraki tebessüm ederek onun da bunu istemediğini,ama pırtlama sesi duyulana kadar onun susmayacağını anlatmıştım.oğlum da bana yardımcı olma isteği ile:'anne,madem o pırtlayamıyo o zaman ben yapiim de o sussun...'diip zart diye salıverdi.
ben hem bu kadarlık bir veledin nası böylesine bi ses çıkarabildiğine hem de mantığına şok oldum...çıkan sesten kızım bile irkilip anlık olarak susmuştu....