Esimle 5 yil once universitede tanistik. Birbirimizi cok sevdigimiz icin evlilik karari aldik ve suan 7 aylik evliyiz. Ben calisiyorum ve esimin de kendi dukkani var. Hem calisip hemde evle ilgilenmek beni cok yoruyor. Malesef esim ne temizlikden ne yemekden anlamayan bir insan. Sorun anlamamasi degil yardim etmeyede yanasmamasi. Beni en cok uzen gecen aksam misafirlige gittigimiz yerde arkadasim hasta diye esi tum yemekleri yapmis. Ve esim ben yapmam dogru bulmuyorum seklinde sozler soyledi. Bu beni uzdu ve ona orda sert bi sekilde çıkıştım. Dun aksam da cok kotu bi sekilde tartistik hem ben hem o birbirimizi cok uzduk. Bardak firlattim. O bana bagirdi. Elimi sıktı büktü. Bunu beklemiyodum. Cok uzuldum. Esime bosanalim dedim. Bu onu daha cok sinirlendirdi ve beni itti. Bi sekilde konusmaya calisiyoruz ama sonu hep tartismayla bitiyor. Normalde oda bende sabirli insanlariz ama birbirimize karsi artik sabrimiz tukenmis gibi. Ben esimi seviyorum onu kaybetmek istemiyorum ama hersey o kadar ust uste geldi ki bi suru olay birikti galiba suan patliyoruz. Ben her cumleyi dikkatle dinliyen ve alingan biriyim. cabuk sinirleniyorum bunu nasil duzeltebilirim bilmiyorum. Kayinvalidemin davranislari ailemden uzak olmam esimin yogun calismasi beni cok yipratti. Oyle ki cogu zaman ben cocuk istemiyorum cunku boyle ortamda cocukla ilgilenemem diyorum.