- 1 Aralık 2011
- 3.221
- 3.866
- 36
Ben istiyorum da tek başıma istemekten çok yoruldum...
Ben istiyorum da tek başıma istemekten çok yoruldum...Ah Ceren ah biliyorsun ki sizin evliliğin ömrü bitmiş tükenmiş…
Evliliği kurtarmak isteyen ne bir karı ne bir koca var…
Maalesef sende kurtarmak için kurtarmak istiyorsun bu evliliği önünü göremediğin için korkuyorsun be CeroşBen istiyorum da tek başıma istemekten çok yoruldum...
Aklınız onda gibi düşünmüyorum sizi yanlışa surukleyecegini düşünüyorum . Tüm tuşlara basmak yerine bırakın bu sınavdan nasıl geçeceksiniz . Çünkü sizde yanlış davranmaya müsaitsiniz. Onun zor gunlerinde yaninda olmuşsunuz. Şimdi sıra ondaEski konumda aklım eski erkek arkadasimdaymis gibi algılandı muhtemelen sizde öyle algiladiniz ama alakası yok. Evet yaşadığım şeyler çok mutsuz edici ama hep eşimle bu kadar kötü olmaya dayanamadigim için aklıma gelen tüm tuşlara basıyorum.
Ohoo bu kadar mı gözden çıkartmış sizi? Bu ne cesaret? Bu koşullarda bence sizin boşanmayı istemeniz gerek.hiç mi değer vermiyor bu nedir?Şipşak iş yapan insanlardan olmamami kabul etmiyor. Pişman belli. Konuyu daha da zorlarsam evet ben böyle katlanamiyorum,kadın kadın tutamam ya sen duzeltirsin kendini yada bitsin deme potansiyeli çok büyük. Bense işin o bitsin kısmında takılıp kalıyorum...
Sizin de pişman olmanız lazımdı ama olmamışsınız. Ben ailesinin her fırsat ve imkanda g.tünü toplamaya kalkan adamı hoşgöremem. Yaptığı şey boşanma sebebi zaten. Siz yapmadınız diye o yapıyor şimdi. Yüzüne vurun geçin, kadınlık bekleyen erkeklik edecek öyle bedava yok.Şipşak iş yapan insanlardan olmamami kabul etmiyor. Pişman belli. Konuyu daha da zorlarsam evet ben böyle katlanamiyorum,kadın kadın tutamam ya sen duzeltirsin kendini yada bitsin deme potansiyeli çok büyük. Bense işin o bitsin kısmında takılıp kalıyorum...
Daha önce gitmişi var mı?Asla blöf yapilabilen biri değil. Aşkından sürüne sürüne geberecegini bilse tamam der gider. Ondaki inat kimsede yok
Kızlar merhaba. %90 boşan tavsiyesi alacağımı bildiğim bir konuyu dertleşmek için açmaya geldim. Geçenlerde incir cekirdegini doldurmayacak bir şeyden tartistigimizi ve eşimin bana küstüğünü yazmıştım. Biz ondan sonra toparlayamadik. Bende baktım olmayacak içimde biriken ne varsa oturdum sakince yazdım. Yazmayı tercih ettim çünkü yüzyüze gereksiz yükselmekten yada yanlış anlayacağı bir şey söylemekten korktum. Annesinin,ablasının beni çok boğuyor olmasından tutun,onun beni üzen anlayışsızlıklarına kadar içimde ne varsa değindim. Okuduğunda önce ergenmiyiz mektuplasiyoruz diye kızdı sonra da aynı şekilde yazarak madde madde cevap verdi. Tek bir cümle bile yok beni haklı bulduğu. Haklı bulmadığı gibi de yazdıklarını beni suçlayarak bitirmiş. Ben hem evi hem çocuğu birlikte idare edemiyormusum,bi buz dolabından bile haberim yokmuş, ortalık hep daginikmis çoğu zaman da pismiş,bir şeyi soyleyecekmis ki yapacakmisim,tamam çocuktan dolayı dağınıklık olurmuş ama bi yere kadarmış. Yalnızken hadi zorlaniyormusum da yapamiyormusum ama yanıma biri bebek için yardıma geldiğinde bile sonuç aynıymış. Bebeği bahane etmeyecekmisim hem ben hep boyleymisim, hem de hem evi çekip çevirip hem bebeğiyle ilgilenebilen bir sürü insan varmış.
Kabul ediyorum çok mükemmel ev çekip cevirebilen bir insan değilim,hiç bir zaman da olmadım ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Eşim malesef bir erkek için fazla denilebilecek seviyede titiz. Bir erkek camların önü tozlu mu diye bakmaz mesela kolay kolay benimki bakıyor. Bu kadar detaycı olunca da agzimla kuş bile tutup önüne koysam nafile.
Akşam da yüzyüze konuştuk. Farklı bişey konuşulmadı. Sıkıldım,sonumuz iyi değil bizim diyerek bitirdi konuşmayı.
Oncemizden bahsedecek olursam biz bu yuvayı gerçekten çok zor kurduk. İlişkimizin başları tam bir peri masalı gibiyken eşim babası yüzünden batmaktan beter oldu. Dağ gibi borçlar,habire kapıya dayanan icralar,annesinin imza attığı borçlar yüzünden kadına çıkan tutuklama kararları derken tefecilerle bile bogusup bir şekilde toparlandı. Yıllarca sabırla yanında oldum. Maddiyat için sırt çevirmek benim kendime yakistirabilecegim bir şey değildi. Derken eşim bu süreçten bambaşka bir insan olarak çıktı. Anca toparlayacak yanında olayım dedim yine ama olmadı işte. Herşey her gün daha kötüye gidiyor. Her geçen gün daha anlayışsız bir adam haline geliyor. Bense ona baktığımda hala bana o peri masalını yaşatan,ufacık bir tartışma yaşasak iki gözü iki çeşme ağlayarak kapıma dayanan,ben seninle kötü olmaya dayanamıyorum diyen adamı görüyorum. Herşeye rağmen hala çok aşığım. Hala ona bakarken kalbimin atışı bile değişiyor. Sonumuz iyi değil cümlesi ağzından çıktığında hissettiğim acıyı size anlatamam.
Ben biraz tembel bir insanım bunu değiştirmem çok zor. İlla bir yerde patlarim. Ben sonradan böyle olmadım ki bilerek evlendin dediğimde bir cevap veremedi. Belli ki pişman. Hemde baya...
Bir çığ gibi boşanmaya doğru yuvarlaniyoruz ve ben üzüntüden ölecekmiş gibi hissetmekten başka bişey yapamıyorum.
Ben zorunlu olarak ücretsiz izindeyim malesef. Uçuş personeli olduğum için bebek 1 yaşına gelene kadar işe donemiyorum sonrası da şirketin insiyatifine kalmış durumda. Kadın çağırmak,ütüyü dışarı vermek büyük lüks bizim içinSorun temizlikse her hafta derin temizlik ütü çamaşır düzenleme için birini işe alın. Olay çözülecek mi bakın. Olmuyorsa sorun değil bu bir bahane. Ben hiç öyle domestik bir yapım olmadım ama titizim ve profesyonel yardım alıyorum ev işleriyle ilgili, ütüyü de dışarıya veriyorum. İşiniz yoksa ve eşinizin geliri karşılayamıyorsa ya böyle isteklerde bulunmasın ya da ek iş yapsın :) siz de çalışabilirsiniz isterseniz.
Anası onu ağa paşa yetiştirdiği için gibisi fazla. İşe gideceksin yorulursun diyip oğlunu bile kucağına vermiyorlar adamın. Elinde bez görse kaynana televizyonlara çıkar heralde benim oğlumu kurtarın diyeTitiz ama titizliği için ne yapıyor konuşuyor mu sadece? Yani titiz olan eline bi bez alır gördüğü yeri siler benim bildiğim, evin ağası gibi üstten üstten emir vermez.
Birini alın eve bi süre. Eğer konu temizlikten çıkıp başka bi şeye evriliyorsa iki taraf da tükenmiş demektir, bi terapi denersiniz en kötü, orada belli olur yürür mü yürümez mi
Kızlar merhaba. %90 boşan tavsiyesi alacağımı bildiğim bir konuyu dertleşmek için açmaya geldim. Geçenlerde incir cekirdegini doldurmayacak bir şeyden tartistigimizi ve eşimin bana küstüğünü yazmıştım. Biz ondan sonra toparlayamadik. Bende baktım olmayacak içimde biriken ne varsa oturdum sakince yazdım. Yazmayı tercih ettim çünkü yüzyüze gereksiz yükselmekten yada yanlış anlayacağı bir şey söylemekten korktum. Annesinin,ablasının beni çok boğuyor olmasından tutun,onun beni üzen anlayışsızlıklarına kadar içimde ne varsa değindim. Okuduğunda önce ergenmiyiz mektuplasiyoruz diye kızdı sonra da aynı şekilde yazarak madde madde cevap verdi. Tek bir cümle bile yok beni haklı bulduğu. Haklı bulmadığı gibi de yazdıklarını beni suçlayarak bitirmiş. Ben hem evi hem çocuğu birlikte idare edemiyormusum,bi buz dolabından bile haberim yokmuş, ortalık hep daginikmis çoğu zaman da pismiş,bir şeyi soyleyecekmis ki yapacakmisim,tamam çocuktan dolayı dağınıklık olurmuş ama bi yere kadarmış. Yalnızken hadi zorlaniyormusum da yapamiyormusum ama yanıma biri bebek için yardıma geldiğinde bile sonuç aynıymış. Bebeği bahane etmeyecekmisim hem ben hep boyleymisim, hem de hem evi çekip çevirip hem bebeğiyle ilgilenebilen bir sürü insan varmış.
Kabul ediyorum çok mükemmel ev çekip cevirebilen bir insan değilim,hiç bir zaman da olmadım ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Eşim malesef bir erkek için fazla denilebilecek seviyede titiz. Bir erkek camların önü tozlu mu diye bakmaz mesela kolay kolay benimki bakıyor. Bu kadar detaycı olunca da agzimla kuş bile tutup önüne koysam nafile.
Akşam da yüzyüze konuştuk. Farklı bişey konuşulmadı. Sıkıldım,sonumuz iyi değil bizim diyerek bitirdi konuşmayı.
Oncemizden bahsedecek olursam biz bu yuvayı gerçekten çok zor kurduk. İlişkimizin başları tam bir peri masalı gibiyken eşim babası yüzünden batmaktan beter oldu. Dağ gibi borçlar,habire kapıya dayanan icralar,annesinin imza attığı borçlar yüzünden kadına çıkan tutuklama kararları derken tefecilerle bile bogusup bir şekilde toparlandı. Yıllarca sabırla yanında oldum. Maddiyat için sırt çevirmek benim kendime yakistirabilecegim bir şey değildi. Derken eşim bu süreçten bambaşka bir insan olarak çıktı. Anca toparlayacak yanında olayım dedim yine ama olmadı işte. Herşey her gün daha kötüye gidiyor. Her geçen gün daha anlayışsız bir adam haline geliyor. Bense ona baktığımda hala bana o peri masalını yaşatan,ufacık bir tartışma yaşasak iki gözü iki çeşme ağlayarak kapıma dayanan,ben seninle kötü olmaya dayanamıyorum diyen adamı görüyorum. Herşeye rağmen hala çok aşığım. Hala ona bakarken kalbimin atışı bile değişiyor. Sonumuz iyi değil cümlesi ağzından çıktığında hissettiğim acıyı size anlatamam.
Ben biraz tembel bir insanım bunu değiştirmem çok zor. İlla bir yerde patlarim. Ben sonradan böyle olmadım ki bilerek evlendin dediğimde bir cevap veremedi. Belli ki pişman. Hemde baya...
Bir çığ gibi boşanmaya doğru yuvarlaniyoruz ve ben üzüntüden ölecekmiş gibi hissetmekten başka bişey yapamıyorum.
Kızlar merhaba. %90 boşan tavsiyesi alacağımı bildiğim bir konuyu dertleşmek için açmaya geldim. Geçenlerde incir cekirdegini doldurmayacak bir şeyden tartistigimizi ve eşimin bana küstüğünü yazmıştım. Biz ondan sonra toparlayamadik. Bende baktım olmayacak içimde biriken ne varsa oturdum sakince yazdım. Yazmayı tercih ettim çünkü yüzyüze gereksiz yükselmekten yada yanlış anlayacağı bir şey söylemekten korktum. Annesinin,ablasının beni çok boğuyor olmasından tutun,onun beni üzen anlayışsızlıklarına kadar içimde ne varsa değindim. Okuduğunda önce ergenmiyiz mektuplasiyoruz diye kızdı sonra da aynı şekilde yazarak madde madde cevap verdi. Tek bir cümle bile yok beni haklı bulduğu. Haklı bulmadığı gibi de yazdıklarını beni suçlayarak bitirmiş. Ben hem evi hem çocuğu birlikte idare edemiyormusum,bi buz dolabından bile haberim yokmuş, ortalık hep daginikmis çoğu zaman da pismiş,bir şeyi soyleyecekmis ki yapacakmisim,tamam çocuktan dolayı dağınıklık olurmuş ama bi yere kadarmış. Yalnızken hadi zorlaniyormusum da yapamiyormusum ama yanıma biri bebek için yardıma geldiğinde bile sonuç aynıymış. Bebeği bahane etmeyecekmisim hem ben hep boyleymisim, hem de hem evi çekip çevirip hem bebeğiyle ilgilenebilen bir sürü insan varmış.
Kabul ediyorum çok mükemmel ev çekip cevirebilen bir insan değilim,hiç bir zaman da olmadım ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Eşim malesef bir erkek için fazla denilebilecek seviyede titiz. Bir erkek camların önü tozlu mu diye bakmaz mesela kolay kolay benimki bakıyor. Bu kadar detaycı olunca da agzimla kuş bile tutup önüne koysam nafile.
Akşam da yüzyüze konuştuk. Farklı bişey konuşulmadı. Sıkıldım,sonumuz iyi değil bizim diyerek bitirdi konuşmayı.
Oncemizden bahsedecek olursam biz bu yuvayı gerçekten çok zor kurduk. İlişkimizin başları tam bir peri masalı gibiyken eşim babası yüzünden batmaktan beter oldu. Dağ gibi borçlar,habire kapıya dayanan icralar,annesinin imza attığı borçlar yüzünden kadına çıkan tutuklama kararları derken tefecilerle bile bogusup bir şekilde toparlandı. Yıllarca sabırla yanında oldum. Maddiyat için sırt çevirmek benim kendime yakistirabilecegim bir şey değildi. Derken eşim bu süreçten bambaşka bir insan olarak çıktı. Anca toparlayacak yanında olayım dedim yine ama olmadı işte. Herşey her gün daha kötüye gidiyor. Her geçen gün daha anlayışsız bir adam haline geliyor. Bense ona baktığımda hala bana o peri masalını yaşatan,ufacık bir tartışma yaşasak iki gözü iki çeşme ağlayarak kapıma dayanan,ben seninle kötü olmaya dayanamıyorum diyen adamı görüyorum. Herşeye rağmen hala çok aşığım. Hala ona bakarken kalbimin atışı bile değişiyor. Sonumuz iyi değil cümlesi ağzından çıktığında hissettiğim acıyı size anlatamam.
Ben biraz tembel bir insanım bunu değiştirmem çok zor. İlla bir yerde patlarim. Ben sonradan böyle olmadım ki bilerek evlendin dediğimde bir cevap veremedi. Belli ki pişman. Hemde baya...
Bir çığ gibi boşanmaya doğru yuvarlaniyoruz ve ben üzüntüden ölecekmiş gibi hissetmekten başka bişey yapamıyorum.
Benim bebeğim sekiz aylık, ben yapamıyorum. Kim o başkaları gerçekten bilmiyorum ama ben değilim. Bebeğim çok zor, sadece onunla ilgilenip ona yemek yapabiliyorum ki o da çok zorlanarak. Daha dün akşam ağladım yorgunluktan, ayaklarıma basamiyorum, ellerimin sisliginden bir bardağı tutup suyumu içemiyorum diye. Arada bir süpürge tutup, bazen silebiliyorum, kızım müsaade ederse o da. Tuvalet banyo çamaşır yemek hepsi eşimde, çünkü yapamıyorum ya yapamıyorum. Yetişemiyorum. Kızım sürekli kucakta olmak istiyor, yere bırakıyorum paçama yapışıyor. İki dk kendi kendine oynasa devam etmiyor, mizmizlanip ağlıyor. Yanında oturursam oynuyor. Tuvalete zor gidiyorum, altıma bile isedigim oluyor. Tüm gece sürekli uyanıp duruyor asla dinlenmiş kalkmıyorum, ilk gündüz uykusunda kızımın yemeğini yapıyorum. Zar zor, en ufak sese kalkıyor çünkü. Kim bu başkaları gerçekten kim ya. Tamam belki herkesin bebeği zor değil, belki çok kolay bakımı yapılan bebekler var ama olmuyor her şey dört dörtlük. Kim hem bebeğine bakıp onun ihtiyaçlarını giderip hem de evde her şeye muazzam yetebilir, yetişebilir. Benim havsalam almıyor. Çevrem yeni doğum yapmış (0- 15 ay) anne dolu, hiçbiri de yapamıyor.Benimki malesef çok sabit fikirli. Başkaları nasıl yapıyorsa bende yapabilmeliymisim bunun bahanesi yokmuş...