Güncelleme.
Biraz olsun hatanı anladıysan konuşalım yoksa böyle devam edelim diye mesaj attım. O da bana şöyle yazdı:
Sen biraz olsun empati yapıp evde yan gelip yatan kocalardan olmadığıma kanaat getirip bazı şeylerin farkına vardıysan konuşabiliriz yoksa kalsın böyle iyi. Çalışan çalışmayan her çiftteki gibi bir erkek olarak işlerin çoğunluğunu eşimin yapmasını istememin nesi tuhaf ben de bunu anlamıyorum. Evde ağırlığı sen yap ki sana saygım olsun demiştim güya. Ama sıkıntı beni boş oturtmamakmış bunu geç anladım. Her neyse 8 yıl boyunca yapıp durduğum iş güç benim sırtıma yük değil. Şükür ki alışığım yaparım. En azından yapıyorsam kendi şahsıma ait olanı yapıyorum bi de üstüne laf yemeden. Senin de istediğin oldu iş yükün azalmıştır rahatlarsın. Zaten ev arkadaşlığı diyip duruyordun. Artık ben de öyle davranırım sorun değil. Sadece dışarda rol yapalım yeterli
Benim cevap:
"Çalışan çalışmayan her çiftteki gibi" senin anlamadığın şey başka kocalar eşlerini öldürüyor da sen beni sakat bırakıyorsun diye ben sana teşekkür edecek değilim.
Bekarken sen kendi işini görürdün ben kendi işimi, evlendik ben her ikimizin işini görüyorum, yazık günah değil mi?
Senin bana acıman yok. Ben kadınım narinim yoruluyorum sen yoruluyorum diye bana afra tafra yapıyorsun.
Ev işi neden kadın işi? Çünkü evi geçindirmek kocanın işi de ondan. Maaşımı alırken "bu erkek işi" demiyorsun ama iş ev işlerine geldi mi "kadın işi" oluyor yapmıyorsun.
O kahvaltıyı yapan sensin, ben kahvaltı hazırlıyorum diyerek bana laf atıyorsun. Sanki bana mı hazırladın?
Sen evde ailende sürekli kadının iş güç koştuğunu görmüşsün, annen hazırlıyor önünüze koyuyor vs, senin annen ev hanımı, bunu anla.
"Önceden ütümü yemeğimi şuyumu buyumu ben yapardım evleneyim de eşim yapsın" düşüncesindeymişsin, annen gibi bi ev hanımıyla evlenecektin. Ben senin annen değilim sen benim çocuğum değilsin. Kazık kadar adamsın hizmet bekliyorsun benden, hem de yaptığım halde yetmiyor.
Eve geliyoruz senin saatlerce boş vaktin var benim boş vakit oluşturmam için uykumdan feragat etmem gerekiyormuş :) bencilsin. Acımasızsın.
Tutmuş mantıyı poşete ben koydum diyosun. Neden? Çünkü onu yapmak da hazırlamak da poşete koymak da benim görevim senin için. O yemeği okulda İKİMİZ zıkkımlanıcaz, bu senin için önemli değil. Sanki ben evde oturucam da kocama yemeğini hazırlamamışım. ben senin böyle bir insan olduğunu bilseydim gerçekten asla evlenmezdim seninle.
Ya kendine çekidüzen vereceksin ya da ben sana mecbur değilim. Ben bana acımayan merhametsiz bi adamla ömür tüketmek zorunda değilim. Alırsın kendine bi süründürebileceğin hem bol maaşlı hem evde her işi yapan bi köle, beni salarsın, sen de mutlu olursun ben de.
Evet ev arkadaşlığı. İkimiz de çalışıyoruz ikimizin de görevleri var. Ben niye hem dışarda çalışıp hem senin de işlerini yapıyorum? Hizmetçi tut kendine.
Ben sana yine yapardım da hak edene hak ettiği muamele bundan sonra. "Benim sırtıma yük değil" diyip her şeyi bana yüklemeyi keyifle yaptın ama. Yük değildiyse bana yük olmasaydın.
Sen evde rahat rahat dinlenirken ben kendimi harap edemem. Senin hizmetçin olmak için okuyup iş sahibi olmadım ben. Ha evde ağırlığı ben yapacakmışım ki bana saygın olacakmış ya hani, ben de sana tek başına evi geçindiremeyip benim paramı alıyorsun sana saygı duyamıyorum diyeyim mi, ne dersin?
Kirlileri makinenin onune koyuyorum, tek tek makineye atıyor. Ben deterjani koyduktan sonra oda dugmesine basıp calistiriyor. Cok kompleks ve teşekkür edilecek bir is değil. Ne zaman kuruyan camasirlari katlamaya baslar o zaman benim için ev isi yapmis olur. Aradaki farki bu ornekle anlatabildim mi bilmiyorum.
