Gerçekten biraz özel bi konu, nasıl başlayacağımı neler yazacağımı bilmiyorum. Evliliği pekmez sananlardanım galiba.
Biraz uzun olacak çünkü o kadar doluyum ki
Derdim şu; 3.5 senedir evliyiz ve çevremdeki diğer evli olan arkadaşlarıma nazaran gayet iyi giden cinsel hayatımız vardı. Ama şu son 1 senedir öyle zannediyomuşum meğerse dedim. Şöyle ki ne zaman bugün değil yarın olsun desem, adetliyken kısmi şekilde yaklaşmasam, 3-4 günden fazla onu istemesem kavga kıyamet kopuyor, ne bakımsızlığım ne ilgisizliğim ne isteksizliğim kalmıyor herşeyi yüzüme vuruyor bu adam. İstiyo ki 2 günde bir hazırlanayım, ama öyle açık saçık değil, misafirliğe hazırlanır gibi makyaj tesettür falan. Yapamadığım zamanlar çok oldu, kızım var ve durmuyor genelde ve yüzlerce kez çok şiddetli kavgalar yaşadık hep.
Her seferinde alttan aldım özür diledim uygun dille konuştum hatta en son büyük kavgamızda bende insanım heveslerim var dedim, ki kendisi hep işten gelir pijamayı çeker oturur ama ben kadın olduğum için böyle bir lüksüm yok. Çünkü beyimiz dışarıda kendini o kadar muhafaza ediyormuş eve gelince beni hazır halde bulmak istemesi çok normalmiş. Tamam normalde benimde kadın olarak eşimi şık halde istemem anormal mi? Neyse dedim konuştuk güzelce bunu da hallettik. Dün akşam yine yaklaşmak istedi, bugün misafirim olduğu halde hazırlık yapmam gerekirken geri çevirmedim. Zar zor çocuğu uyuttum ki 3 aydır kızım bronşit nefes alamıyor akşam 2 defa hava vermişim sırf rahat uyusun diye, çocuk bu ya 1 saat sonra geri uyandı tam yarısında... Nefes alamıyor öksürüyor ağlıyor. İçim acıdı çocuğun haline istek mi kalır bende. Eşime kalktım dedim ki canım kalk git banyonu yap olmayacak böyle. Kıyameti kopardı, vay ben nasıl dermişim bunu, ne hakla söylermişim, küfretsem daha azmış, adabımla konuşacakmışım.
Dedim ki ya ne var bunda kötü bişey mi dedim, görüyorsun çocuğun halini bu halde nasıl yapalım daha uyumaz bu kız daha, saat gecenin 2.30 u. O erken kalkacağı halde bekliyomuşta bana noluyomuş, ben yumuşak davranıp alttan alıp diyecekmişim ki "canım çocuk uyandı nasıl halletsek ki acaba, hadi uyusun biraz bekleyelim"
Yani o kadar saçmaladı ve o kadar laf saydı ki bana üstteki yazdıklarım saydıklarının çerezi sadece. Çocuk acı çekerken o bir tarafını düşünüyo diye kızdım kovdum yataktan, bide onun için ayrı azar yedim, köpek gibi yalvarana kadar yüzüne bakmayacam falan dedi.
Öylede yapıyor şuan. Sabaha kadar uyumadık kızımla. Hiçbişey yemedim sıkıntıdan, migrenim tuttu, çocuk hem aç hem inliyor sızıdan, hastaneye götürmem lazım ama odun babası 5 kuruş bırakmamış ne yapıcam bilmiyorum.
Çok bunaldım gerçekten çok bunaldım. İstediklerinden fazlasını yapıyorum, çoğu kadının bilmediği, yapmadığı, çekindiği şeyleri bile yapıyorum ki memnun olsun. Ki oluyor da Ama biraz gecikme olsa, ara uzasa, ertelesek yada isteğim olmasa benden kötüsü yok, kendi işimi kendim görürüm diyor. Nefret ettirdi kendinden.
Ne yapayım akıl verin nolur.
