ya ben de tam bunu yazacaktım :)
ben şahsen o zaman da sorun yaratırdım.
kıskanç bir insanım ama bu huyumu baya törpüledim. Hele ki iş arkadaşlarından asla kıskanmam, hoş sohbet olsun iş yerinde iyi vakit geçirsin isterim.
Ama erkek veya kadın, biriyle sürekli mesajlaştığında, hani gece gündüz alakasız saatlerde, benden gizli görüştüğünde (yani insan tesadüfen karşılaşsa bile eşine sohbet arasında söyler ya gayrıihtiyari), her attığı adımı haber verdiğinde,
ıyk ne biçim arkadaşlık bu derim.
Bu adam gece evde olduğunda benimle sohbet edeceği yerde neden iş yerinde sürekli görüştüğü biriyle sohbet etmeyi tercih ediyor derim.
ben tanışmak istediğimde bahaneler buluyorsa hooop derim, benden mi utanıyor, arkadaşlığına mı güvenmiyor.
ne bileyim aldatma var ya da yok o ayrı mesele de, bu vıcık vıcık ilişkiler benim hoşuma gitmiyor ya.
kapımı kapadığımda huzurlu yuvamda dıt dıt dıt sesi olmadan oturalım isterim.