esımın herseyı her yaptıgı sınırımı bozuyor


hepımızınkı ayrı uclarda desene sunun ortasını bulan erkek yokmu ya
senınkıde kotu ınsanı sınır eder kendını yetersız hıssettırır.sen onun annesısın en ıyısını sen bılebılırsın.
 
canim öncelikle allah annali babali büyütsün
bir cok arkadasimizin dedigi gibi dogumdan sonra normal böyle seyler ve düzene girmeside 1 seneni alir. birde esim hafta sonu baksa olmazmi demissin canim eminimki hafta sonu esim bakim desede sen ona güvenipte rahat edemezsin ha erkekler cocuk bakamazmi tabiki gayet güzel bakarlar ama bir anne olarak senin icin yinede rahat etmez
 
canım erkekler bazı şeyleri kendiliklerinden düşünemiyorlar malesef, mutlaka anlatman öğretmen gerekiyor, çocuk gibiler işte. benimki de öyle. bende ben söylemeden yapsın düşünsün istiyorum ama olmuyo, daha çok sinirleniyor insan. şimdi artık yapmasını istediğim şeyleri söylüyorum, cidden akıl edemiyorlar ama eminim seninki de söyleyince yapacaktır. ben de gece kalkıp çocuğu emzirirken sallarken onun yanımda horul horul uyumasına sinir olurdum (kalksa napıcak sanki emziremez sonuçta) ama doğum sonrası oluyo işte. bak öyle böyle 6 ay geçti 1-2 ay sonra daha da rahatlarsın, kiloları boşver gider onlar, bak oğluşunla ne tatlısınız, kenardaki resminiz çok hoşuma gidiyor böyle yanak yanağa, bazen ben de çok bunalıyorum ama geçecek bu günler diyorum hep kendime
 
cnm benim hayırlı uğurlu olsun bebişiniz allah analı babalı büyütsün sen dünyanın en güzel duygusunu yasıosun su anda anne olmussun..
benim arkadasımda aynı senin gibiydi simdi bebişi 2 yasında o kadar rahatki anlatamam "ben atlattım zor günleri simdi sıra sizde diyor" ayrıca kilolarını veremedi ama bu onu hiç takmıor yani her anne olan aynı şeyleri yasıor hemen hemen arkadasımın kocasıda hiç yardımcı değildi yemekten sonra bulasık yıkamak için kucağına verediğinde bile bu ağlıo bana gelince die geri veriyordu e bebeğe kim bakarsa onda duruyor ama onlar sorumluluk almazlar sadece senin kocana mahsus deil yani takma cnm yaa bu günler gececek sen annesin senin kadar duyarlı olamazki bosuna dememişler annelik ve babalık duyguları farklı diye..unutmaki cennet annelerin ayakları altındadır..a.s.
 
kericim seni çok iyi anlıyorum,dogumdan sonrA insanın hayatı birden bire degişiyor ve kimisi çabuk ayak uyduruyor kimisi geç.bende ilk zamanlar çok çok zorlandım,çok şiddi bunalımlardaytdım insan bebegini istemez mi? sevmeZ Mİ? ben bunların cevabınıbile bilmiyordum o zamanlar..banyoya girsem habire kapıda çauk ollll bebek aglıyor emzir sesleri..uykunun entatlı yerinde yataktan zıplamak..eve gelen bi arkadaşınla bile dogru düzgün ilegilenememek..bu arada ev almış başını gidiyor birde onu tak kafaya..akşam eşin gelecek yemek derdi..vs.vs..ben bu sorumluluların altında ezilmiştim.üstüne birde o herşeyi en ince atrıntısına kadar düşünen düşünceli eşimin bebekle istedigim gibi ilgilenmemesi beni deli ederdi.gece ben kızımı sallarken yada sabahın köründe sürünerek yataktan kalkarken onun horul horul uyuması offff çıldırırdım ..bir yardıma ihtiyacım oldugunu düşünerek psikologa gittim.eşim konusnda beklentilerimi ama onun gerçekleştirmediklerini anlattım ,normalde eşim vurdumduymaz kaba düşüncesiz biriolsa zaten bir beklentimde olmazdı ama eşim bu degildi ki!!! psikolg bana eşimle hiç sakince konuşup konuşmadıgımı sordu? hakketten düşündümde eşime bebekle ilgilenmedigini her söledigmde ses tonum yüksek ve katı olurdu ve buda eşimi anlamak yerine sinirlendirirdi:) bir akşam kızım yattıktan sonra oturdum konuştum ,beklentilerimi ,onun yapması gerekenleri ama yapmadıklarını ,bebegiyle geçirmesi gereken zamanları boşa harcadıgını ,bebegimin baba sevgisinede ihtiacı oldugunu onun sıcaklıgını hissetmesi gerektigini..uzun uzun anlattım ..eşim tek kelime edemeden sadece agladı...benim söyedigim hiçbirşeyin farkında degilmiş..bana ne dedi biliyormusun ..kızımız dogdugundan beri onun etrafında öyle bir duvar ördünki beni yaklaştırmadın..izin vermedin kucagıma alsam aman dikkat dedin altını açmaya kalksam bırak dedn ..bende ilgilenmek için kızımın büyümesini bekliyodum dedi..ama senin ihtiyacın oldugununda farkında degldim dedi..
arkadaşım biz anneler sadece bizim bebegimize ii bakacagımızı düşünüypruz enazından ben öyleydim :) ama 2 aydır eşim kızımıza öyle iyi bakıyor ki benden iyi:)
sendeeşinle mutlaka sakince konuş anlat eminim anlayacaktır
kilo meselesine gelince benimde kilolarım duruyor ve aslında eşim kilodan newfret eden biridir ama benim umrumda bile degil zamanla düzelecek biliyorum hem düzelmese neolur ki biz ANNEYİZ kolay mı bee:) güzel olmak için illa zayıf olmak gerekmiyor bakımlı olmakta yeterki bence ..
bence bigüzel silkelen arkadaşım aynanın karşına geç sacını tara makyajını yap güzel giyin eşnlede muhabbeti artır herşey düzelcektir..
biliyorum hepimiz zor günler geçiriyoruz ama kendi kendimizin doktoru olmalıyız .biz nekadar pozitif olursak okadar herşey güzel özükecek gözümüze...
 

arkadasım sankı yazında benı anlatmıssın.aynı yoldan gecmısız.bende hep bagırıyorum esıme emınım oda senın esın gıbı dusunuyordur.bende doktora gıtmeyı dusunmustum ama hep ertelıyorum.umarım hersey yoluna gırer yavas yavas
 
canım bende doğum yapalı 6 ay oldu . doğumuma 1,5 ay kala annemlere geldim annem bana iyi bakar rahat ederim diye.eşim asker kursu çıktı hamileliğimin son dönemi ve loğusalığım boyunca ayrı kaldık birbirimizden bu bambaşka bişey .... annem ben geldiğimde depresyon denilen illete yakalandı hayattan birden elini eteğini çekti kaç yıllık annemi tanıyamaz olmuştum .Yanlızlık hastalığına yakalanmış halen tedavi görüyor. doğumum sezeryanla oldu inan yardıma ihtiyacım olan her konuyu karnımı tuta tuta kendim hallettim. hastane de dahi ameliyatlıyım annem derin bir uykuya dalmış oğlumun ağlamasını duymuyordu beni duymuyordu , o sıra hasta olduğunu bilmiyorduk lohusayken bebek görmeye gelenleri ağırla - evi temizle pasta börek yap bebeğe eve koştur sinirlerim çok gerilmişti en sonunda bunların etkisiyle 3 aylıkken sütüm kesildi kurudu gitti sonrasın da Mardin e döndük Allah ın korkunç sıcağı evimden memnun değildim tek başıma ev topladım taşıdım bebekle . Mardin e geldiğimiz zaman 3 aylık hamileydim hiç sevmemiştim ama eşime beğendiğimi söyleyip içime bastırdım üzüntümü loğusalıktan sonra bu dışa vurdu . kendimi aslında hiç iyi hissetmiyorum üst üste bastıra bastıra kalp çarpıntısı geçirmeye başladım . Eşimin ailesiyle de problem yaşıyoruz üffff yani bilmiyorum artık bazen inceldiği yerden kopsun diyorum . Hiç içten gülemiyorum Benim de eşim bebek konusunda beceriksizin teki , bütün gün koşturan uğraşan benim , gece uykusuz kalan benim . bir de gece çocuğa kalktığımda uyanıyormuş beyefendi daha sessiz olacakmışım ... neymiş o çalışıyormuş işe gidiyormuş .. işten eve geliyor erken saatte yatıyor . bazen düşünüyorum bebeğimi herşeyden çok seviyorum ama bebeğimiz olmadan önce birbirimizi daha mı çok seviyorduk diye .. daha çok şey paylaşıyorduk .. artık aramızda bebek arabası var el ele dahi tutuşamıyoruz... çok doluyuym çoook
 
babalar anneler kadar duyarlı olmuyor bu konuda...
çok az kişi maalesef şanslı olabiliyor bu konuda..
bebeğinin sağlıklı olduğunu düşün ve bence şükür et..
seni cok iyi anlıyorum 2 ay neredeyse kabustu, saç baş dağınık geziyordum..kimseden hayır yok gibiydi..
bence kendini üzme fazla
 
cnm bebeğin hayırlı olsun.
bu tarz şeyler maalesef ki yaşanıyor doğumdan sonra kolay değil tabi ansızın aileye bundan sonra sürekli seninle yaşıcak küçük bir birey katılıyo ve bu bebeğin herşeyinden anne olarak sen sorumlu oluyorsun. o evdede senden başka eşin olduğu için ve onun hayatında bu denli değişiklik olmadığı,normal hayatına kaldığı yerden devam ettiği için sana batıyo. geçici bir süre çok takma yada sürekli kafanda kurma konuyu. kilo olayına gelince zamanla verirsin,bebeğini emzir o çok daha faydalı oluyo bu konuda da. umarım kısa sürede bu zorlu süreci atlatırsın.
 
canim arkadasim yalniz sayilmazsin bu durumda cünkü bendede ayni her sey bazen kendimi öyle yorulmus bitkin hissediyorumki güclükle ayakta duruyorum inan.kizim 1 dakika olsun kucagimdan ayrilmiyor artik kollarim dayanmaz oldu geceleri sizliyorlar,erkeklerde malum biraz ilgileniyor sonra tekrar bana veriyor dogumdan sonra dogru düzgün bir yere cikamadim bile alis verise bile jet hiziyla gidiyoruz.ev isinemi yetisiyim kizimlami ugrasiyim bilmiyorum eskiden cok titizdim simdi ama sanki pasakliymisim gibi geliyor kizim uyuyunca bir ise koyuluyorum ancak iste böyle....
 
herkese merhaba.şu ana kadar okuduklarımın aynılarını bende yasadım.normalde çok neşeli güleryüzlü bir insanım.ama doğumdan sonra eskisi gibi olamıyorum.kızım şu an 13 aylık.çok zor bir bebekti.halada öyle.hamileliliğimde çok mutluydum.eşim çok ilgili çok içten çok duyarlıydı.normaldede öyledir aslında.ama benim doğumdan sonraki bunalımlarım beni ben olmaktan çıkardıçadeta etrafa saldıran bir canavara dönüşmüştüm.eşim başlarda anlayış gösterdi ama zamanla o da uzaklaşmaya başladı.hemen hemen hergün kavga ederdik.bir gün küs birgün barışıktık.ipler kopma noktasına gelmisti.ve sadece 2 senelik evliydik.herşey bana batıyorduçaynaya bakınca kilolarımla kavga ederdim.kıyafetlerim olmuyordu.onlarla kavga ederdim.neyse zamanla kendimi eleştirmeye başladım.hatalıydımçbunu yeni kabullendim ve şu an herşey yolunda.eşimle yine eskisi gibiyiz.allahıma şükürler olsun.şu an tek sorunum kızım 13 aylık ve hala yemek yemek istemiyor.memeye çok düşkün.kilo almıyo.şu an 10 kilo 100 gr.boyu 81 sizce normalmi.bana iyi birşeyler söylermisiniz.nasıl yemek vericem ben bu kızaaaaaaaaaaa
 

canım benim kızım 6.5 aylık yaşadıkça bişeyler öğreniyoruz ama senin için bebeklerin boy kilo grafiğine baktım kilosu normal canım doktorda söylemiştir. bebeklerin kilo alımı belli bi aydan sonra dururmuş.ayrıca senin 13 aylık bebeğinin kilosu 15 aylık 50. persentildeki bebeğin kilosuna eşit. rahat ol bence kaydirigubbakcemile2
http://www.bilgikutum.com/1-17boykilografik.htm
 
Canim birincisi kilo senin kafani bayagi kurcaliyo sanirim

Ikinciside cocugunun devamli kucakta olmasi

Aslinda ikisininde caresi var.

Demesi kolay diyeceksin ama kilo zamanla verilir 1 senede ancak kendini topluyo vucut sende yavas yavas kismaya baslasan yemeni zaten goruceksin kendiliginden gidicek kilolar

Kucak meselesine gelince benim kizimda cok fena kucak hastasiydi bunalirdim terlerdim yapis yapis olurduk 2 dakka birakamazdim hemen aglar feryat ederdim.yemin ederim ne yedigimden birsey anlardim nede ictigimden.Tuvalete bile kostura kostura giderdim.Ama sonunda baktim oyle olmuyo aglatmaya basladim.Kucagima almadan yattigi yerde oyalamaya calisirdim.O aglardi ben oyuncaklarla saklabanliklar yapardim.Susmazdi bazen o zaman alirdim sonra bir daha geri yatirirdim.Bnde yanina yatardim.Boyle boyle kucagini unuttu sukur.Simdi 6 ayin icinde ve sabah kalkiyoruz hoppalasina koyuyorum oyuncaklarinida veriyorum elini oynuyo guluyo ayaklarini agzina aliyo sonra sikiliyo ben gidiyorum yanina birazda benle oynuyo ama yine kucaga almadan.Sonra yurutec fasli ilerletemesede onundeki oyuncaklarla oynuyo muzik dinliyo.Suan cok mutluyum oda bene.O zaman resmen kucagimdan inmiyordu dunyayi giormuyordu kimseye gitmiyordu.Cok bunalmistim valla.Seni cok iyi anliyorum.Birde bu dediklerimi dene bakalim belki duzelir canim.O zaman sende nefes alirsin kendine zaman ayirirsin..
 

canım kilo verememen konusunda da şunu belirteyim , ekmekten-hamur işinden-tatlıdan mümkün olduğunca kıs. çayına attığın şekeri dahi çok çok azalt. Düşün oturup 1 kutu dondurmayı yerdim o gün Vallahi abartmıyorum. 10 ' lu Halley ler var hiç dayanamazdım çerez gibi yerdim onları :)) ilk başta kısmak insana zor geliyor ama ne yapalım .. gün içinde bol bol ılık su iç . Ve niye kilo veremiyorum diye kafana takma rahat ol o zaman daha rahat zayıflıyorsun . Amaaan dedim demek ki bundan sonra böyle kalıcam ben boşveeeer ne yapayım böyle de güzelim ben dedim :)))) inan verdiğin kilolara farkında olmadan şaşırıyorsun. ben bu şekilde zayıfladım . Artı herkesin metebolizması farklı. Acaba adet görmeye başladın mı , halen olmadıysan o da şişlik yapıyor. . Sebzeyi meyveyi daha çok tükettim , ama herşeyden kısıtlı da olsa yedim . oğlum 6 aylık oldu hamileliğim boyunca 22 kilo almıştım 20 si gitti . doğumdan sonra aldığım pantolonlarımı bile daralttırdım . Üzülme , eminim güzel bir kadınsın kendini böyle de çok sev daha rahat zayıflarsın ...
 

ben ıkı ay ıcınde adet gormeye basladım.suan hala 9 kılo fazlam var.dedıgın sekılde beslenıyorum.sebze agırlıklı hamurısı pılav makarna dogru duzgun yemıyorum.sadece tatlı ve kolayı abarttım kılo veremedıkcede daha fazla kola abur cubur yedım.bırde metabolızmam cok yavasladı.cok taktım kıloma ya.evlendıgımde 50 kıloydum sımdı 66 her yandan cıkıyor yaglar bıngıl bıngıl sınır oluyorum kendıme guvenıp ucup gıttı.dısarı cıkmak ıstemıyorum artık
 

kericim bende seni cok ama cok iyi anlıyorum bebek olunca bütün hayatımız degişti esimle 6 sene flört etmiştik 2 senelikte evliydik ama buna ragmen onu tanıyamaz olmustum kendimi bebegime adadım halada öyleyim bugün doktora gittik bana sarılıp sarılıp agladı doktor,sadece senimi görüyor diye sordu evet bütün gün benimle aksambir iki saat babasıyla.ama ben yavas yavas silkinip kendime gelmeye basladım öncelikle kuaföre gittim ama kızım kimsede durmadıgı için bir arkadasımla o bebege baktı beni göstererek tabii beni görmeyince durmuyor sonra hafif bi makyaj biraz moralim düzeldi kilolara gelince bende50 kiloydum su an 66 veremiyorum kiloları spor yapmadan da gidecegini düşünmüyorum bebegin sadece kucakta duruyor diyosun artık oturmaya baslamısır onu oturtsan önünede oyuncaklar koysan durmazmı benimki öyle duruyor birde ben yürütece koyuyorum ve cok rahat ediyorum bende ikinci dönem calısmaya baslıcam ve kayınvaldem bakacak bende onu kafama takıyorum bu aralar herkesin derdi farklı allah yardımcımız olsun
 

ahh canım benim gerçekten üzülme.. benim durumumda keşke kilodan ibaret olsaydı , tamamen polyannacılık oynayıp duruyorum. 2 senelik evliyim eşinim ne kadar cahil olduğunu görüyorum .. Anlayışsız olduğunu görüyorum canım çok yanıyor , belki de ayrılacağız ... Ailevi sorunlarımızda var , yanlış bir evlilik yapmışım diye düşünüyorum. Bir de şimdi çocuğumuz var.. nasıl olcak bilemiyorum.. diyor ki doğuda çocuk doğuran kadınların niye psikolojisi bozulmuyormuş .. niye herşeyden mutsuz oluyor muşum.. adama anlatıyorsun anlamıyor.. çok bıktım beee çok
 
ahhh... ah...hiç üzülme kericim aynı durumda olan tek sen değilsin. benim bebeğimde 6 aylık ve bende aynı şekildeyim. oğlumdan vakit bulup kendime zaman ayıramıyorum. eşim desen sadece akşamları bir yarım saat oğlumla oynar o kadar. herşey bana bakıyor. kiloları hiç sorma gören beni 5-6 aylık hamile sanıyor o kadar kocaman göbeğim var yani. aynalara küsmüş durumdayım. offf...offf ne olacak bizim bu halimiz??????
 

bılmıyorum canım ya ne olacak halımız.gecen alısverıs merkezınde bır magazadan ogluma bıberon emzıgı bakıyorum kadının bırı geldı yanıma bana dedık.yenı dogan ıcın sunlar daha ıyı ben oyle kullanmıstı dedı.bende dedımkı ben dogum yaptım oglum 5 aylık.sınır oldum o zaman kadın benı hamıle sandı
 

canım ya umarım duzelır hersey.cok uzuldum.en dogrusuna karar verırsın ınsallah.evlenmeden once tanımıyormuydun.yanı severek evlenmedınmı.bosver uzme kendını.ya ne dıyım bılemedım her sey olacagına varır takma kafana.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…