esımın herseyı her yaptıgı sınırımı bozuyor

sanırım hemen herkes aynı durumda benım kızımda 6 ayı gectı ınan farklı degılız aksama kadar ya kucagımda yada ayagımda esım aksam 8de gelıyor o saate kadar yalnızız aılemde uzakta bazen delırıyorum herhalde dıyorum o kadar kotu hıssedıyorumkı kendımı esıme bagırıyorum kendıme kızıyorum kendımı cok yalnız hıssedıyorum esım aksam gelıyor yarım saat kızımızla oynuyor yemek yıyoruz ve uyuyor beraber cok az vakıt gecırıyoruz ben yıne yalnız dısarıyada cok cıkamıyorum cocukla zor oluyor karmasık durumlar ıcındeyım su kılolarıda verebılsek kıyafetlerımın ıcıne gıremıyorum dolapta zayıflamamı beklıyorlar gecenlerde kıyafet alayım dedım buyuk bedenler bu tarafta dıyor kadın cok moralım bozuldu ama umarım hersey yoluna gırecektır en azından oyle olmasını coooooooooook ıstıyorum.

off ya dogurmaya korktum valla

Eşim 15 gün sonra zorunlu olarak gidiyor ve 1-2 sene ancak 4 ayda bir gelebilecek şu anda akşam 8 de gelip 1 saat bile bebekle ilgilense şükrediyorum kendime ait işleri veya ev işlerini hallediyorum, tüm gün işte yoğun çalışıyorum sanırım 1-2 aya kadar dibe vururum yorgunluktan şu sıralar sürekli hastalanmaya başladım zaten

eşiminle aynı evde iki yabancı gibi olduk artık hiç konuşmuyoruz tek ortak noktamız oğlumuz
bazen bırak sesini duymak yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum boğazını sıkmak geçiyo içimden o kadar ilgisizki... bide bunu söyleyince ben senle ilgileniyorum diyo eve gelip yaptığı ilk şey oğluyla oynamak sonrada bilgisayarının başına geçip onunla uğraşmak
çok sabırlı biriydim ama şimdi en ufacık şeye sinirlenir oldum sürekli bağırıp çağırıyorum
kendimi evin hizmetçisi çocuğunun bakıcısı gibi hissettiriyo