- 25 Eylül 2017
- 1.507
- 2.037
- 133
O baskıyı yaşıyorum gercekten şu an yapacağım herseyi düsünür oldum 1 annem var bi tek annem baska kimsem yok kadına sarılıp öpemiyorum yaninda.. bi babam var evet ama hic birsey oaylaşmadiğim sadece adı var kendisini yıllardır hic gormedim hic bir anımız yok beraber hani ona niye oadıda benim babama oldu der gibi bakıyo bazen hissediyorum bunu sanki suclu benim birisiyle konusurken yanlışlıkla gülsem benim hic derdim yokmus da bi kendi derdi varmıs gibi bakıyor bana herseyimde bende kusur arar oldum gerćekten desteğinize vereceginiz akıllara ihtiyacım varZor bir durum.Açıkçası benim desteğimi fiili olarak yanında istemiyorsa kendi haline bırakırdım. Ama işin kötüsü eşiniz sizin hayatınıza devam etmenize de imalarda bulunarak psikolojik sömürüde bulunuyor. Bir süre sonra sizde de kalıcı izler bırakabilir bu durum. Olaylar olup bittikten çok sonra bile normal hayatınıza devam etmek farkında olmadan suçluluk oluşturabilir. Evet herkes acısını farklı yaşar ama kırkını aşmış bir adamın biraz olgun olmasını hiç değilse sevdiği insanın hayatını felç etmemesini, sevdiği insan yanında diye bir nebze teselli bulmasını ve onun yaşama tutunuşunun kendisine de cesaret ve güç vermesini beklerim. Hiç acı yaşamamış bir insan olarak anlatmıyorum bunları. Ondört yaşında annesini kaybetmiş, daha sonra tekrar aile kurdum dediği çok sevdiği ilk eşini kaybetmiş bir insan olarak anlatıyorum.