Eşimin ailesinden bıktım, beni artık seviyor mu emin değilim çok mutsuzum lütfen bi akıl verin...

Sizce bu evliliği devam ettirmeli miyim?

  • Evet

  • Hayır

  • Zamana bırak


Oylama sonuçları oy kullanıldıktan sonra görülebilir.

Birannetavsan

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
27 Mart 2018
47
8
34
27 yaşımdayım, 4 sene önce severek evlendim. 2 yaşında bir oğlum var.Eşimle aynı yaştayız ama aslında gerek karakter olarak gerek yaşam tarzı olarak birbirimizden çok farklıyız. Çok küçüklükten tanışıyoruz memleketten ve eşim beni yıllarca platonik olarak sevmiş, beklemiş. Ben üniversitedeyken açıldı ve bazı nedenlerle hep geri çevirdim. Çevremdeki herkes bi şans vermemi söyleyince tanımak istedim ve tanıdıkça sevdim. Bir sene kadar nişanlı kaldık. Her şey çok güzel gidiyordu. Hayatımda hiç bu kadar sevilmemiştim, mutlu olmam için elinden geleni yapıyordu. Ben onun kadar aşık değildim açıkcası ama seviyordum. Ilk sorunumuz ailesinin çok muhafazakar olasıydı. Bense Tesettürlü bi insan değilim, rahatına düşkünüm ama açık giyinmeyi tercih etmedim hiç bi zaman. Bu yüzden de sorun yaşayacağımı hiç düşünmemiştim.

Neyse eşim bu konuda babasına rest çekti, kayınpederim de beni ve ailemi tanıyıp sevdiği için çok büyütmedi ve evlendik. 1 yıl kadar vajinismusu yenmeye çalıştım, zaman zaman kavgalar etsek de eşim asla beni zorlamadı, dedtek olmaya calıştı ve bekledi. 1 yılın sonunda çok şükür bu korkumu yendim. Hala biraz canım yansa da ona belli etmiyorum gerçi. Bende bu yüzden biraz isteksizlik var, eşimse çok istekli, çoğu kavgamız halabu yüzden çıkıyor. Neyse hamile kaldım, stresli zor bi süreç oldu ama sağ olsun eşim elinden gelenin fazlasını yaptı. O kadar ilgiliydi ki mutluluk sarhoşuydum. Eşimin abisi ve ablasıyla, benim kendi ailemle aynı şehirdeyiz. Anne babası ise 16 saat uzaklıktaki memleketimizde yaşıyor (Allahtan!)

Abisi ve ablasıyla aynı mahalledeyiz. Kayınvalidem melek gibi bi insandır, ailede tek sevdiğim kişi o galiba. Doğuma gelmek istediğini söyledi ben de gel tabi dedim. Kendi annem bazı sebeplerden dolayı 3 gün kalabildi yanımda. Kayınvalidem ise 2 hafta. Sağ olsun yedirdi içirdi çiçekler gibi baktı. Fakat şeytanın sağ kolu eltim en özel günlerimi kabusa çevirdi! Normalde de onlarla görüşmemek için sürekli bahane uydururdum, çünkü 10 dk bile katlanabileceğim bi insan türü değiller. Eşim çok bozuluyo bu duruma, haftanın 3-4 günü onlarla görüşmek istiyo. Kavgalarımızın bir kısmı da bu yüzden çıkıyo çünkü konu onlar olunca aşırı tepkiler verebiliyorum eşime. Neyse ben lohusayım, sütüm nerdeyse hiç yok, oğlum obur bi bebek, sürekli ağlıyor, sarılığı yükseliyor, ben bi elimde pompayla ağlaya ağlaya akşama kadar 2 damla süt sağabilmek için yırtınıyorum, oğlumu zor bela uyutuyorum. Eltimse çoluk çocuğu kocasını toplayıp her allahın günü bize geliyor. Inanabiliyor musunuz?

Neymiş kayınvalidesi varmış gelmezlerse ayıp olurmuş. O kadar gürültülü bi aileki her biri bağırarak konuşuyor ve 1 sn olsun susmuyolar. Kayınvalidemin sürekli sesten tansiyonu yükseliyor, gidin de diyemiyor. Gece boyu benle uykusuz kalıyo, gündüz aksama kadar yemek ev isi yapıyo, aksam da bu görgüsüzler yiyip icip gidiyolar. Eltim yalandan bir iki iş yapıyo falan. Her gün geldikleri yetmezmiş gibi 12 yaşındaki ergen oğulları ben de babannemle kalıcam diye tutturuyor ve 10 gün boyunca hem bana hem kayınvalideme sinir krizleri geçirtiyor. Bu arada tek derdi evimizde internet olması. Bağırma diyorum bağırıyor, yemek beğenmiyor, oltukların tepesinde zıplıyor, modemi kapatınca ağlama krizlerine giriyor. Anne babası dünyanın en geniş mezhepli insanları çünkü, bir de söyleniyolar ödevlerini yaptırmadılar mı oğlum diye !!!

Oğlum gürültüden uyumuyor, sütüm gittikçe azalıyor, onun yanında sağamadığım ve emziremediğim için kendimi sürekli odama kapatıyorum. Oğlum sarılıktan kurtulamaz diye kafayı yemek üzereyim, sürekli ağlıyorum. Sonunda eşim halimize dayanamıyor ve bi akşam abisi yine oğlunu almadan giderken resmen hepsini evden kovuyor. Ancak bu zaman alıp gidiyolar. Inanın en az kendim kadar kayınvalideme de üzülüyorum çünkü yaşlı kadın tansiyonu şekeri var ve her şeye yetişmeye çalışıyor uykusuz haliyle. O günden sonra o kadar bilendim ki o aileye, bu saygısiz düşüncesiz insanların artıķ yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Eltim herkesin içinde melek görünumlü, eşimin yanında çok iyi davraıyor. Eşimse her yere onlarla birlikte gitmek istiyor, pazar günleri bile huzurum yok inanın bıktım. Her fırsatta bize geliyorlar son dk emrivakileriyle ve ben deliye dönüyorum, o gün mutlaka eşimle kavga ediyoruz. Ayrıca sadece sehir icinde degil uzin yolculuklara da aynı araba icinde sıkış tepiş gidiyoruz inanabiliyo musunuz onca saat burnumun dibindeler ve oğlumu asla uyutmuyolar, o yol nasıl bitiyor siz düsünün.

Bunlar yetmezmiş gibi bir de abisinin ve babasının yanında daha üsturuplu giyinmemi istiyor. Yani onlarla dısarı cıktıgımızda hic istemedigim bi kılıkla gezmiş oluyorum ve bunu kendime yediremiyorum. Ayrıca ortak arsa alıp aynı bahçe icinde abisiyle ev yapmayı planlıyolar ve ben bunu duyunca çıldırıyorum, ondan sonra bi daha aramiz asla eskisi gibi olmuyor. Sorunlar bunlarla da bitmiyor. Eşim galiba oğluma olan ilgimi de kıskanıyor. Doğumdan sonra resmen huyu değişti. Her seye sinirleniyor bagırıyor, sanki o aşık oldugu kadın ben degilmisim gibi cok degersiz hissettiriyor kendimi eve oglum icin geliyorum diyor, sürekli salonda yatıyor. Horladıgı icin oglum uyanmasın diye hep dürtüyordum onu, o da sinirlenip salona gidiyordu. Beni hic ama hic anlamıyo yarım saat kesintisiz uyku bile benim icin mucize demekti oysa ki Oğlum yürümeyi öğrenirken çok düsüyodu dogal olarak, esimse ok evhamlı sürekli bana bagıriyodu anlamsızca... Bu cocuk terlemis, kemeri sıkmıs, yok niye düsmüs... Aklınıza gelebilecek her türlü seye sinirleniyor. Oglum su an 2 yasında ve ben kosturmaktan zar zor iki kap yemek yapıyorum, evi 3-4 günde bir süpürüp silebiliyorum anca. Kücük ev oldugu icin cok da dagılıyor ve psikolojim bozuldu artık evi böyle görmekten... Ayrıca evimiz 2+1 ve ben oğlumun odasını ayırmak bu evden tasınmak istiyorum.

Hem gürültülü komsulardan hem de eltimden cok uzaklara. Ama esim bunu da ciddiye almıyor. Su an evde iki yabancı gibiyiz. Hasta oldugumda endiseleniyor, üzülüyor fakat sefkat göstermiyor eskisi gibi asla... Çok yoruldum, çok bunaldım ve esim beni seviyor mu, ben ondan soğumaya mı başladım bilmiyorum... Zaman zaman bosanmayı bile düsunüyorum, ogluma kıyamıyorum, annemler cok üzülür diye kıyamıyorum...Güler yüzlü, anlayışlı, neşeli kocamı geri istiyorum... Çaresizlik içindeyim, belki de depresyondayım, belki yardım almalıyım, ne yapacağımı inanın bilmiyorum... Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama sizden baska paylasacak kimsem yok, annem üzülür diye hiç anlatmadım onla bile paylaşamıyorum... Durum dışarıdan nasıl görunüyo lütfen bi akıl verin :KK43: :KK43:
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çok uzun yazmışsınız. Biraz kısaltın derim ya da en azından paragraf kullanarak yazın, aksi takdirde konunuz okunmadan geçilir. (Maalesef ben öyle yaptım)
 
Hemen bosanmayi düşünmeyin. Affedilmez hatalar yok görünen kadarıyla minicik bir yavrunuz var daha mantıklı düşünmeniz gerekir. Çocuklu hayata alışmak çok zaman alır. Çocuk tek başına zor bir şey. Belki sorun çok fazla kavga etmenizdir. Ben istemiyorum gelmesinler tarzı söylemler kavgaya itiyor. Bir de eşinizi kendinizden uzaklastirmissiniz. Zor zamanlar gecirmissiniz. Cinsellik de buna tuz biber ekiyor olmalı. En mülayim erkeğin bile kırmızı çizgisi galiba bu. Her şeyi kabuk ediyorlar da reddedilmek onları çileden çıkarıyor. İlk cozmeniz gereken şey cinsellik. Diğerleri sonra. Canınız yaniyirsa jel kullanabilirsiniz. Kendinizi motive etmeye çalışın. Cinsellik olmazsa aranızdaki bag kopar çünkü. Allah yardımcınız olsun.
 
Valla çok kaotik bir ailesiniz, hiç şöyle ortalığı sakinleştirecek, gevşetecek bir şahıs yok mu merak ettim.

Eltiniz gerçekten çok düşüncesiz davranmış, baya da yüzsüz bi abla belli :110:. Bu konuda yapabileceğiniz tek şey eşinizle onlara gitmemek ve onlar geldiğinde odadan çıkmamak. Sürekli bahane bulun odada takılın, gürültü oluyor diye arada uyarın gidin falan. Çıkıntılık yapın yani ayıpsa ayıp anca böyle sizin evden sıkılıp ayak keserler.

Neşeli kocanızı geri istiyorsunuz ama siz de buradan pek neşeli bir tablo çizmiyorsunuz, biraz gevşemeniz lazım. Tek başına üstesinden gelemiyorsanız uzman yardımı alın.

Ayrıca anca 3 4 günde bir evi silip süpürebiliyorum nedir? Ne olacaktı ya küçük bebekle haftada bir yapsanız şükredin zaten. Bırakın biraz dağınık kalsın, bu kadar mükemmeliyetçi olmayın küçük çocukla.

Ne uzun yazmışım yahu, böyle konuya böyle cevap oldu tabi :deli:
 
Kesinlikle yardım almalısınız.
Hemen boşanmayı düşünmeyin.
Ikinizde birbirinize takmıyormuşsunuz saygınız azalmış gibime geldi. Böyle devam ederseniz zamanla aradakı soğukluk çoğalır
Allah yardımcın olsun
 
Bebeğim yeni doğduğunda uyku düzeni,emmesi,evdeki sakinlik,temiz ortam v.s benim için herkesten önce gelir.

Uyku saati geçiyorsa bebeğim huzursuz olup uyku ortamı yaratamıyorsam herkesi kovarım !

Boşanacak bir durum görmedim onu da söyleyeyim..
 
esini karsına al konus . degil onun abisi ile kendi ailenden biri ile bile bu sıklıkta görüsmek istemeyevlirain heleki kadını sevmezken.

kayınvalidenlede konus

daha fazla devam ederse bosanacagını söyle.
 
hayır demeyi ögrenin .özellikle eltine iatemediğin birseyi yapmayın eskiden içime ıturursu yaptıgım seyler istemeden yPtıgım için şimdi genelde onları yapmıyorum . mesela diyorum ki arkadaslar haftasonu bulusalım diyor yada buşusalm diyor. aslında bulusmak istemiyorum haftsonu cınku haftasonum gidiyor. yaa cok yoruluyorum haftSonu dinleniyorum haftaiçi aksam bulusalmmı diyorum .
 
  • Beğen
Reactions: KV_
boşanmalık bişey göremiyorum ben. Bencede ciddi şekilde hayır demeyi ve kendinizi ifade etmeyi öğrenmelisiniz. Her şeyi son ana kadar kabullenip sonra sinir krizi geçirmek niye?

ayrıca çocuk 2 yaşına gelmiş, bi zahmet odalarınızı ayırın. öyle şey mi olur. evlilik mi kalır allah aşkına.
 
Eltiniz rahat gürültücü bi insan demek ki ama nihayet el kapıyı kapattınız mı dışarıda kalır onu bu kadar takıntı yapmayın. Eşiniz belli ki kalabalık bi aile yaşantısını seviyor adamı bu yaştan sonra değiştiremezsiniz biraz siz onun yaşam tercihine uyum göstermeye çalışın biraz da ondan taviz isteyin. Ortasını bulacaksınız yapacak birşey yok. Haftasonları gidelim deyin arada kendiliğinizden çağırın akşam oturmasına eşinize bakın ben de çaba gösteriyorum tavrı gösterin. Yani biraz siz gürültü çekin karşılığında bu akşam evde yalnız kalalım hafta içi sen ben oğlumuz vakit geçirelim diye eşinizden talep edin. Çocuk uyanacak diye adamı dürterseniz o da gider salonda yatar tabii, çocuk niye sizle beraber yatıyor çocuğun odası belli olsun siz de karı koca beraber yatma alışkanlığını kaybetmeyin. Tamam belli ki eşiniz anlayışlı biri değil ama siz de çözüm değil dert içinde takılan biri gibi geldiniz bana. Ki hatayı bence en baştan yapmışsınız cinsellik ikiniz için de zevkli istenir bi yola girmeden hamile kalmışsınız ki cinsel hayatı gayet iyi çiftler bile hamilelik Doğum sonrası bi bocalıyor sizinki tüy dikmek olmuş. Profesyonel yardım alın bu arada yaşınız çok genç bu kadar sorumluluk almak bile depresyon sebebi o yaşta. Niye o kadar genç evlenirsiniz bilmem ki
 
HAYIR demeyi adet edin bence. Şöyle cazgırca bi hayır de . Boşanacak sebep değil bunlar. Düzgünce konuş bence. Rest çek. Gelip geçici anlık konuşmala pek işe yaramaz
 
Boşanmanızı gerektirecek bişey yok bnce eşinizle tekrar konuşmayı deneyin. Eltiye gelince çok haklisiniz benimde eltim 5 gün dogum yaptı kv. Orda ama asla çoluğu cocugu toplayıp gitmiyorum çocuklar gitmek istiyo ama yollamıyorum
Yengeniz yorgun uyuşun dinlensin diyorum. Insanlar biraz düşünceli olmali
 
Yahu ne abartmışsınız!
Boşanacak bir sebep yok ortada.
Ayrıca siz de çok arabesksiniz.
Böyle hanım hanımcık görüneceğim diye hakkınızı savunmuyorsunuz sonra eşiniz de dahil herkes tepenize çıkınca mutsuzum ölüyorum moduna bağlıyorsunuz.

Farkında mısınız kendi evinizde en ufak söz hakkınız yok. Eşiniz sizin fikrinizi bile alma gereği duymuyor. Bunları düşündünüz mü?
 
4 senelik evliliğiniz var, daha çok yeni.
Biraz zamana ve akışına bırakmak gerek birşeyleri.
Kolay şeyler atlatmamışsınız, 2 çocuk annesi olarak sizi anlayabiliyorum.
Ancak kayınvalideden şanslı olmanız çok sevindirici birşey, zira benim öyle bir şansım olmadı.
Uzak olması da buna büyük etkendir eminim ki...

Boşanmayı düşünmenize gelince, onu bir çıkartın aklınızdan.
Eşinizin size böyle davranmasında ki en büyük sebeplerden birisi kendisine rakip olamayacağı bir ortak gelmesi oldu.
İster istemez tüm ilginiz ve alakanız çocuğunuza yöneliyor, erkekler de bunu kıskanıyorlar.
Buna yapabilecek çok fazla birşey yok malesef, benim eşim de bu süreci atlattı.

Sizin yapacağınız tek şey eşinizle mümkün mertebe maksimum zamanı geçirmek.
Siz bilendiğiniz noktaları eşinize yansıtmamaya çalışacaksınız ve aranızdaki ilişkiyi zedelememeye.
Çünkü ben de yaşadım bir çok şey ve çok hataya düştüm diyebilirim.
Gereksiz yere eşimi çok üzdüm, çok uzaklaştım ondan ve fark ettim ki, yine olan bize oluyor.
Başkaları bu durumdan hiç zarar görmüyor, ne yaşanılırsa benim çatım altında olup bitiyor.

O yüzden, siz siz olun, 3. şahıslar için huzurlu ve mutlu yuvanızın ağzının tadını bozmayın derim.
Çünkü yazdıklarınızdan anladığım kadarı ile sizi seven ve değer veren bir eşiniz var.
Siz ne kadar onun isteklerine karşı gönülsüz olsanızda, dengeyi sağlayan kişi hep kadın olur.
Malesef erkekler denge sağlayabilen varlıklar değil ve onlar yüzünden bizler sorunlar yaşıyoruz çoğu zaman.

Bunu öğrenmem bir hayli zaman aldı benim için, ancak fark ettim ki başkaları uğruna eşimi kaybetmek pek mantıklı değil ve ben de varsın dengeyi sağlayamasın, o zaman ben kendi haklarımı ve isteklerimi savunurum diyerek kendi gardımı kendim alıyorum. Eşimi hiç bulaştırmıyorum artık, ona vıdı vıdı yapmıyorum veya rahatsızlıklarımı (ailesi ve çevresi hakkında) eskisi kadar dile getirmiyorum ve anladım ki daha iyi oluyor böyle.

Ama kendi işimi kendim görüyorum.
Kendi sınırlarımı kendim belirliyorum.
Eşimi bu konuda uyardım, ya bu şekilde olacak ya da bizim sonumuz pek parlak değil diye.
Şimdilik durumdan o da memnun, umarım bu şekilde sürer gider.
Siz de orta yolu bulacak yöntemler geliştirmelisiniz bence.
 
Kayinvalidene anlat durumlari.Oglu ile konussun madem cok iyi anlasiyorsunuz.Biraz da acıtasyon olmus gibi.Bu kadar sıkıltiniz yoruldunuz madem eve almayin musait degilim deyin zorla mi gireceklerdi.Kendi kendinize eziyet etmissiniz
 
Ayyy bu ne böyle sizden ruhum daraldı
Cnm sem biraz geniş olsana her fırsatta adamın üstüne gidiyorsun sen misafire gelmeyin demiyorsun adama söyletmeye çalışıyorsun oda kendi ailesine karşı ... bir
kerede güler yüzlü olun valla daraldım senden eltin zaten kit belli tavsiyem oğlunun odasini ayirmayacaksanda adamı sürekli dürtme adam kalkar gider tabi sen ogluna kendini adamışsın herkesin yaptığı gibi ama sen evliliginden de vazgeçmek durumuna gelmişsin yok aglamisin yok uyusun böyle devam edin boşanın sonra
 
Son düzenleme:
Öncelikle çocuğunuzun odasını ayrı yapın alıştrın bu duruma hem kendinizi hem yavrunuzu.
Ardından kocanız ile iletişim daha sağlıklı ilerleyecek.
Boşanılacak amanda aman bir durum yok ortada,siz sadece bunalmışsınız.
Eşiniz ile güzel bir iletişim kurarsanız eltiniz ve diğerlerine musait değiliz diyebilirsiniz.
Sinirleriniz yıpranmış olabileceğini düşünerek daha sakin olmanızı bu süreçte tavsiye ederim.
 
X