- 5 Eylül 2024
- 14
- 10
Tam olarak benim evliliğim böyle. Zamanla da değişeceğini zannediyorsan yanılıyorsun.
Tam olarak benim evliliğim böyle. Zamanla da değişeceğini zannediyorsan yanılıyorsun.Selam kızlar.
Ben 1 yıllık evliyim. Eṣimi çok seviyorum, çok severek evlendik, çok iyi bir, evde bana yardım eder, hediyeler alır... Ama ailesine aṣırı düṣkün. Özelikle annesine bir ṣey deditirmez.
Bu arada 9 aylık hamileyim.
Ailesinden nefret ediyorum, anne ve babasından.
Özetlemek gerekirse bizden 3 buçuk saat uzaklıkta yaṣıyorlar. Ve sürekli bizim onlara gitmemizi istiyorlar.
Evleneli henüz 12 gün olmuṣtu daha gerdeğe bile giremeden arayıp sizde kalacağız demiṣlerdi.
ṣimdi ise ayda en az 3 gün onlarda kalmamızı istiyorlar. Biz gelmezsek onlar geliyor.
2 günde bir telefonda wp'ta kameralı konuṣuyoruz. Oğuları illa arar, bunda sorun ne diyeceksiniz. Sorun beni de istiyorlar telefonda.
Yakında doğurucam, kv bize gelip 2-3 hafta durmak istiyor. Ablamın bana yardıma geleceğini bildiği halde.
O kadar çok bunaldım ki bunlardan. Artık doğurmak bile istemiyorum. Her ṣeye burnunu sokan evde deṣmedik bir yer bırakmayan kaynana...
Bana daha yeni gelinken "senin ailen artık biziz sen artık o evden biri değilsin" demiṣti aileme ziyarete gittiğim için. Zaten bu laftan sonra nefret etmeye baṣlamıṣtım.
Hormonlar yüzünden mi bilmiyorum ama sürekli ağlıyorum.
Bebeğim inṣallah hisetmiyordur üzgünlüğümü
Evlenene kadar her fırsatta aileme gelen kayınpederim , şimdi normal zamanda gitmeyi bırak başsağlığına bile gitmiyor. İnsana dokunuyor birazAynen ya bi tuhaflar kızı alıyorlar sonra bizim tarafı düşman gibi görüyorlar kıskanıyorlar ailemizden koparmak istiyorlar sanki ağaç kovugundan çıktık.
Köprüyü geçene kadar lafı varya işte erkek tarafına özel bi laf bence iki yüzlülükEvlenene kadar her fırsatta aileme gelen kayınpederim , şimdi normal zamanda gitmeyi bırak başsağlığına bile gitmiyor. İnsana dokunuyor biraz
Öf aynı benim kayınpederin söylemleri. Bizi daha çok sevmelisin falan diyordu sürekli arayıp darlıyordu beni takmıştı kafayı bana.Selam kızlar.
Ben 1 yıllık evliyim. Eṣimi çok seviyorum, çok severek evlendik, çok iyi bir, evde bana yardım eder, hediyeler alır... Ama ailesine aṣırı düṣkün. Özelikle annesine bir ṣey deditirmez.
Bu arada 9 aylık hamileyim.
Ailesinden nefret ediyorum, anne ve babasından.
Özetlemek gerekirse bizden 3 buçuk saat uzaklıkta yaṣıyorlar. Ve sürekli bizim onlara gitmemizi istiyorlar.
Evleneli henüz 12 gün olmuṣtu daha gerdeğe bile giremeden arayıp sizde kalacağız demiṣlerdi.
ṣimdi ise ayda en az 3 gün onlarda kalmamızı istiyorlar. Biz gelmezsek onlar geliyor.
2 günde bir telefonda wp'ta kameralı konuṣuyoruz. Oğuları illa arar, bunda sorun ne diyeceksiniz. Sorun beni de istiyorlar telefonda.
Yakında doğurucam, kv bize gelip 2-3 hafta durmak istiyor. Ablamın bana yardıma geleceğini bildiği halde.
O kadar çok bunaldım ki bunlardan. Artık doğurmak bile istemiyorum. Her ṣeye burnunu sokan evde deṣmedik bir yer bırakmayan kaynana...
Bana daha yeni gelinken "senin ailen artık biziz sen artık o evden biri değilsin" demiṣti aileme ziyarete gittiğim için. Zaten bu laftan sonra nefret etmeye baṣlamıṣtım.
Hormonlar yüzünden mi bilmiyorum ama sürekli ağlıyorum.
Bebeğim inṣallah hisetmiyordur üzgünlüğümü
Prezervatif...Nasıl korunuyordunuz ki , umarım geri çekilme değildir, korunmak kavramını iyi anlamak lazım...
Ne olursa olsun sınırlarınızı koruyun , bırakın ağlarsa da ağlasın...Kızlar önce eṣimle bir daha konuṣacağım. Annesini babasını sevdiğimi (yalan) ama bu artık bizimde bir ailemiz olduğunu söyliyeceğim. Bunu söylemiṣtim bile, bana onlar benim annem ve babam ne diyeyim ki demiṣti ağlayarak. Evet o gün ikimiz de ağladık