canım üzüntünü anlıyorum, neredeyse aynı şeyleri ben de yaşadım.
eşimin ailesi söz ve davranışlarıyla beni çok kırdı. eşimle ikimizin hiç sorunu yoktu ailesinden başka. eşim haklı olduğum yerde bile bana haklısın demedi,bana ailesini savundu hep; en çok da bu üzerdi beni. erkeklerin geneli böyle canım,ailesine haksız da olsalar laf söyletmiyor.
bu tartışmalarımızda sevgimiz çok hasar gördü ama büyüklüğü sayesinde boşanmadan 2 yılı geride bıraktık. evliliğimin ilk yılında pişman olduğum çok günler geçirdim. ama şu an iyiki de boşanmamışız diyorum. çok şükür geride bıraktık. eşime ve ailesine yine kırgınlıklarım ve kızgınlıklarım hala var. ailesi de eskisi kadar değiller bana karşı,çevrelerinde olumsuz örnekler göre göre kıymetimi anladılar sanırım.
şimdiki aklım olsa; olaylar o kadar büyümeden sorunları çözmeye çalışırdım. sen de sakin ol, mantıklı düşün. hata nerede ,nerde yanlış yapıyorsunuz; bunu anlamaya çalış.
ve ne olursa olsun boşanmayı diline dolama. eğer çekilmez bir hal alıyorsa o zaman düşün ve kararını ver,uygulamaya geçersin.
eşini de ailesiyle senin aranda bırakmamaya çalış. ailesiyle mümkün oldukça mesafeli ol, saygını kaybetme. asla tartışmalara girip yüz-göz olma. eşin gözlemeyerek görsün ailesinin hatalarını.
en kısa atlatırsınız umarım.:teselli: