Dert mi bilmiyorum ancak moralimi bazı şeyler çok bozuyor.
Bir bucuk yıldır evliyim.
Eşim şuanda annesinin yanında bende kendi ailemin yanına onlari görmeye geldim. Eşim aynı zamanda çalıştığı için sorun olmadi. Zaten kayinvalidemin beni görmek istediğini düsünmüyorum. Evime bile iki üç kere anca gelmistir. Hep biz gittik yanina. Uzun süredir ailemi görmediğim için onların yanına geldim.
Yaklaşık bir uçuk senedir ne eşimin ailesi nede başkaları bir çok kez davet etmeme rağmen evime gelmediler. Hep biz gittik onların yanina. Böyle olunca istenmeyen gelinmiştir gibi hissediyorum kendimi. Ailem geldi sadece. Bende şimdi onlara geldim. Eşim sonradan gelecek işinden dolayi.
Geçen sene kayinvalidende görümcem in yanına gelmisti. Aynı sehirdeyiz. O zaman salçası dan tutta, peynirini vs vs tüm ellerimizle yaptıklarımızı kızına götürdü. Bana hiç vermedi. Verdiysem geri aldi.dolapların karıştırarak zaten yemiyorum diyip alıp götürdü.
Şimdide ben orda degilim. Banada getirmesini bekliyorum haliyle. Ancak esim yükümüz çok getiremedim diyo. Yaşlı kadının ne yükü olacak allah askina. Emin imdi kızına hazırlık yapıp getirecektir. Ama benim haberim olmasın diye esim bana böyle diyor. Ben karışmıyorum diyor işin içinden cikiyor. Kendisi de gördü neler olduğunu ve yasandigini.
Ben o kadar şey yaptım yaranamadim. Ben hep annesine destek olmaya çalıştım her konuda. Ama kayinvalidem üç ay aynı sehirdeyiz bir kere geri döneceği günün son günü geldi aileme. Ben ve ailem bu muameleyi hak etmedik.
Ben napim bilmiyorum artik. Vicdan yapıp kayinvalidem le yaşamayacak evet dedim. Ama yaranamaiyorum. Ona aldığım şeyleri bile kızım aldı diyor. Resmen sinir krizleri gwciriyordum. Şimdide esim böyle yapiyor. Benim aileme saygı duymuyirlar. Benimde onlara karşı saygım ve sevgimden azalmakta. Eşimin kardeşi başka şehre gitti ziyaret edip hediyeler götürdüm çocuklarına vs.
Ama hicbirseyi yaptıkları yok. Resmen sevilmediğimi hissediyorum. Salak yerine koyuyorum sanki.
Hiç görüşmek istemiyorum aslına bakarsaniz, ancak eşimin ailesi olduğu için saygımı korumaya çalışıyorum ancak artık o kadar zorluyorlar ki. Sabır taşım patlamak üzere. Eşim ben erkeğim ben anneme bakmakla yükümlüdür diyo.
Ama hep kizları yapiyor. Ediyor. Bizim yaptıklarımızı beceriksizliği diyo.
Şimdi bir buçuk senede eşimin ablası hiç yanımıza evimize gelmedi zamanım yok diyodu. Şimdi ben ailemin yanına gelince
Hemen esimle annesinin yanına gitti. Neymiş yalnizlarmis!!!
Bunlar nasıl aile anlamadım gitti. Bu aileden dolayı esimle evliligimizden bitecek diyede korkuyorum.
Napayim yaaa. Tınlamayın diyorum. Ama ağrıma gidiyor. Esimde algılama bazı seyleri. Ama hep ailem de ailem. Ailesi bana o kadar laf ediyo birşey demiyo. Bana ama hep söylenebiliyo.
Bir bucuk yıldır evliyim.
Eşim şuanda annesinin yanında bende kendi ailemin yanına onlari görmeye geldim. Eşim aynı zamanda çalıştığı için sorun olmadi. Zaten kayinvalidemin beni görmek istediğini düsünmüyorum. Evime bile iki üç kere anca gelmistir. Hep biz gittik yanina. Uzun süredir ailemi görmediğim için onların yanına geldim.
Yaklaşık bir uçuk senedir ne eşimin ailesi nede başkaları bir çok kez davet etmeme rağmen evime gelmediler. Hep biz gittik onların yanina. Böyle olunca istenmeyen gelinmiştir gibi hissediyorum kendimi. Ailem geldi sadece. Bende şimdi onlara geldim. Eşim sonradan gelecek işinden dolayi.
Geçen sene kayinvalidende görümcem in yanına gelmisti. Aynı sehirdeyiz. O zaman salçası dan tutta, peynirini vs vs tüm ellerimizle yaptıklarımızı kızına götürdü. Bana hiç vermedi. Verdiysem geri aldi.dolapların karıştırarak zaten yemiyorum diyip alıp götürdü.
Şimdide ben orda degilim. Banada getirmesini bekliyorum haliyle. Ancak esim yükümüz çok getiremedim diyo. Yaşlı kadının ne yükü olacak allah askina. Emin imdi kızına hazırlık yapıp getirecektir. Ama benim haberim olmasın diye esim bana böyle diyor. Ben karışmıyorum diyor işin içinden cikiyor. Kendisi de gördü neler olduğunu ve yasandigini.
Ben o kadar şey yaptım yaranamadim. Ben hep annesine destek olmaya çalıştım her konuda. Ama kayinvalidem üç ay aynı sehirdeyiz bir kere geri döneceği günün son günü geldi aileme. Ben ve ailem bu muameleyi hak etmedik.
Ben napim bilmiyorum artik. Vicdan yapıp kayinvalidem le yaşamayacak evet dedim. Ama yaranamaiyorum. Ona aldığım şeyleri bile kızım aldı diyor. Resmen sinir krizleri gwciriyordum. Şimdide esim böyle yapiyor. Benim aileme saygı duymuyirlar. Benimde onlara karşı saygım ve sevgimden azalmakta. Eşimin kardeşi başka şehre gitti ziyaret edip hediyeler götürdüm çocuklarına vs.
Ama hicbirseyi yaptıkları yok. Resmen sevilmediğimi hissediyorum. Salak yerine koyuyorum sanki.
Hiç görüşmek istemiyorum aslına bakarsaniz, ancak eşimin ailesi olduğu için saygımı korumaya çalışıyorum ancak artık o kadar zorluyorlar ki. Sabır taşım patlamak üzere. Eşim ben erkeğim ben anneme bakmakla yükümlüdür diyo.
Ama hep kizları yapiyor. Ediyor. Bizim yaptıklarımızı beceriksizliği diyo.
Şimdi bir buçuk senede eşimin ablası hiç yanımıza evimize gelmedi zamanım yok diyodu. Şimdi ben ailemin yanına gelince
Hemen esimle annesinin yanına gitti. Neymiş yalnizlarmis!!!
Bunlar nasıl aile anlamadım gitti. Bu aileden dolayı esimle evliligimizden bitecek diyede korkuyorum.
Napayim yaaa. Tınlamayın diyorum. Ama ağrıma gidiyor. Esimde algılama bazı seyleri. Ama hep ailem de ailem. Ailesi bana o kadar laf ediyo birşey demiyo. Bana ama hep söylenebiliyo.