eşimin aileini bir türlü sevemiyorum :(

sonundaoldu .!.:

ewt konu tamda bu..

eşimle 2011 yılında doğuda görev yaparken tanıştık. ikimizinde aileinin maddi durumu yoktu.
ben atanır atanmaz20.000 tl kredi çekip aileme verdim. eşimde annem babam köyde yaşıyor hep hastalar yaşlılar diye abisine sanırım 20.000 gönderip araba aldırtmış. eşim memur abisi köyde hayvancılık yapıyor, babsının arsalarını kullanıyor, babanın maaşını alıyor ve geçiniyorlar. bekar abi-abla, anne-baba 4 kişi yaşıyorlar.

eşimle abisinin her zaman fikri ortak bütçe olmuş. yani birlikte çiftlik kurmak için herşeylerini ortak planlamışlar. eşim benle tanışana kadar her ay 1000 lira kadarpara yollamış abisine o da hayvanlara bakmış falan.

benle tanıştıktan sonra evlenmek istediğini söylemiş. ailesi küçüksün abin var diye karşı çıkmış. (abi daha evlenmedi bu arada)tabi benim ailem de istemedi. ama sanırım benim ailem ilk çocuk olduğum için şok oldular.

neyse ikimizde ikna ettik. her şeyimizi ikimiz yaptık. eşimin ailesi bu sene arsa gelirini sana verelim evlen demiş. ama vermediler. hatta düğünümde bir çeyrek bile takmadılar. eşimin abisi tüm paranın üzerine yattı.
eşimin hakkı olan hayvanlardan asla pay vermedi. hatta eşimin aldığı arabanında üzerine yattı. eşim babasına baba kim haklı dediğinde ben karışmam aranızda halledin demiş. ha bu arada düğün davetiyesine takısızdır yazdırmışlar abinin hakkı onlar diye

kına günü görümcelerim kuaförde yanıma bile yaklaşmadılar. ikisi ayrı takılıp burnumdan getirdiler. sonra evlendik. el öpmeye gittik. görümcem hemen kaptı. düğün günü farklıydın sen şimdi farklısın falan filan. daha ilk gelmem evinize yani. ben yapı olarak çok sessiz br insnım cevap veremem hiç. sustum eşim cevap verdi. abla düğün günü gelin strsli olur ama bizdesen stresliydin niye anlamadım dedi. görümcem sus pus oldu hemen kalktı. zaten işi biliyor artık eşim olmayınca beni köşelerde lafla ısırıyor.

bunları gnel olarak yaşadıklarımızı bilin diye anlattım.
benim babam 52gün önce vefat etti. ve çok gençti. Allah rahmet eylesin. 2 kız krdeşim var il dışında okuyorlar. 1 oğlum var annem bakıyor saolsun. engelli annem ama her işime koşuyor. bugün babacğımın 52si. eşimde gece işten çıkıyor. annemde evine gidip yemek yapıp dağıtacaktı.

eşimin babası anneni doktora götür abin hayvan almaya gidicek demiş. sinirden deli oldum. oğluma sen bak anne diyor eşim. eee ben babamın 52 sini mi değiştireyim başka gün götürsün annesini. acil bişey değil. ya da araba aldı verdi abisine ki anne babamı hastaneye götür diye hayvana sonra bak. neyse çocuğu ablasına bıraktı. ama ne abla kendi çocuğuna bile bakmıyor. diyorum ki abla elektrik prizine elini sokuyor takmıyor. abla camdan eğiliyor düşse Allah korusun neler olur?? diyor ki hastaneye yetiştiremeyiz ölür artık. böyle birine 1 dk bile güvenemem çocuğu.

işte bunlardan dolayı mı hiç ısınamıyorum ailesine. eşim benim ailemi sever her zaman gider gelir. ama anneciğim eşimin çayına kadar ayağına getirir bizim evimizde. eşimde der annen gibi bir insna hayatımda hiç örmedim diye. ama ben köye gideceğimiz gün sıkıntı stres hepsi bir arada. acaba eşime haksılık mı ediyorum diye üzülüyorum..
uzun oldu kusura bakmayın bunlar daha yaşadıklarımızın bir kısmı.

Genişletmek için tıkla...

sonundaoldu .!.:

ewt konu tamda bu..

eşimle 2011 yılında doğuda görev yaparken tanıştık. ikimizinde aileinin maddi durumu yoktu.
ben atanır atanmaz20.000 tl kredi çekip aileme verdim. eşimde annem babam köyde yaşıyor hep hastalar yaşlılar diye abisine sanırım 20.000 gönderip araba aldırtmış. eşim memur abisi köyde hayvancılık yapıyor, babsının arsalarını kullanıyor, babanın maaşını alıyor ve geçiniyorlar. bekar abi-abla, anne-baba 4 kişi yaşıyorlar.

eşimle abisinin her zaman fikri ortak bütçe olmuş. yani birlikte çiftlik kurmak için herşeylerini ortak planlamışlar. eşim benle tanışana kadar her ay 1000 lira kadarpara yollamış abisine o da hayvanlara bakmış falan.

benle tanıştıktan sonra evlenmek istediğini söylemiş. ailesi küçüksün abin var diye karşı çıkmış. (abi daha evlenmedi bu arada)tabi benim ailem de istemedi. ama sanırım benim ailem ilk çocuk olduğum için şok oldular.

neyse ikimizde ikna ettik. her şeyimizi ikimiz yaptık. eşimin ailesi bu sene arsa gelirini sana verelim evlen demiş. ama vermediler. hatta düğünümde bir çeyrek bile takmadılar. eşimin abisi tüm paranın üzerine yattı.
eşimin hakkı olan hayvanlardan asla pay vermedi. hatta eşimin aldığı arabanında üzerine yattı. eşim babasına baba kim haklı dediğinde ben karışmam aranızda halledin demiş. ha bu arada düğün davetiyesine takısızdır yazdırmışlar abinin hakkı onlar diye

kına günü görümcelerim kuaförde yanıma bile yaklaşmadılar. ikisi ayrı takılıp burnumdan getirdiler. sonra evlendik. el öpmeye gittik. görümcem hemen kaptı. düğün günü farklıydın sen şimdi farklısın falan filan. daha ilk gelmem evinize yani. ben yapı olarak çok sessiz br insnım cevap veremem hiç. sustum eşim cevap verdi. abla düğün günü gelin strsli olur ama bizdesen stresliydin niye anlamadım dedi. görümcem sus pus oldu hemen kalktı. zaten işi biliyor artık eşim olmayınca beni köşelerde lafla ısırıyor.

bunları gnel olarak yaşadıklarımızı bilin diye anlattım.
benim babam 52gün önce vefat etti. ve çok gençti. Allah rahmet eylesin. 2 kız krdeşim var il dışında okuyorlar. 1 oğlum var annem bakıyor saolsun. engelli annem ama her işime koşuyor. bugün babacğımın 52si. eşimde gece işten çıkıyor. annemde evine gidip yemek yapıp dağıtacaktı.

eşimin babası anneni doktora götür abin hayvan almaya gidicek demiş. sinirden deli oldum. oğluma sen bak anne diyor eşim. eee ben babamın 52 sini mi değiştireyim başka gün götürsün annesini. acil bişey değil. ya da araba aldı verdi abisine ki anne babamı hastaneye götür diye hayvana sonra bak. neyse çocuğu ablasına bıraktı. ama ne abla kendi çocuğuna bile bakmıyor. diyorum ki abla elektrik prizine elini sokuyor takmıyor. abla camdan eğiliyor düşse Allah korusun neler olur?? diyor ki hastaneye yetiştiremeyiz ölür artık. böyle birine 1 dk bile güvenemem çocuğu.

işte bunlardan dolayı mı hiç ısınamıyorum ailesine. eşim benim ailemi sever her zaman gider gelir. ama anneciğim eşimin çayına kadar ayağına getirir bizim evimizde. eşimde der annen gibi bir insna hayatımda hiç örmedim diye. ama ben köye gideceğimiz gün sıkıntı stres hepsi bir arada. acaba eşime haksılık mı ediyorum diye üzülüyorum..
uzun oldu kusura bakmayın bunlar daha yaşadıklarımızın bir kısmı.

Genişletmek için tıkla...

sonundaoldu .!.:

ewt konu tamda bu..

eşimle 2011 yılında doğuda görev yaparken tanıştık. ikimizinde aileinin maddi durumu yoktu.
ben atanır atanmaz20.000 tl kredi çekip aileme verdim. eşimde annem babam köyde yaşıyor hep hastalar yaşlılar diye abisine sanırım 20.000 gönderip araba aldırtmış. eşim memur abisi köyde hayvancılık yapıyor, babsının arsalarını kullanıyor, babanın maaşını alıyor ve geçiniyorlar. bekar abi-abla, anne-baba 4 kişi yaşıyorlar.

eşimle abisinin her zaman fikri ortak bütçe olmuş. yani birlikte çiftlik kurmak için herşeylerini ortak planlamışlar. eşim benle tanışana kadar her ay 1000 lira kadarpara yollamış abisine o da hayvanlara bakmış falan.

benle tanıştıktan sonra evlenmek istediğini söylemiş. ailesi küçüksün abin var diye karşı çıkmış. (abi daha evlenmedi bu arada)tabi benim ailem de istemedi. ama sanırım benim ailem ilk çocuk olduğum için şok oldular.

neyse ikimizde ikna ettik. her şeyimizi ikimiz yaptık. eşimin ailesi bu sene arsa gelirini sana verelim evlen demiş. ama vermediler. hatta düğünümde bir çeyrek bile takmadılar. eşimin abisi tüm paranın üzerine yattı.
eşimin hakkı olan hayvanlardan asla pay vermedi. hatta eşimin aldığı arabanında üzerine yattı. eşim babasına baba kim haklı dediğinde ben karışmam aranızda halledin demiş. ha bu arada düğün davetiyesine takısızdır yazdırmışlar abinin hakkı onlar diye

kına günü görümcelerim kuaförde yanıma bile yaklaşmadılar. ikisi ayrı takılıp burnumdan getirdiler. sonra evlendik. el öpmeye gittik. görümcem hemen kaptı. düğün günü farklıydın sen şimdi farklısın falan filan. daha ilk gelmem evinize yani. ben yapı olarak çok sessiz br insnım cevap veremem hiç. sustum eşim cevap verdi. abla düğün günü gelin strsli olur ama bizdesen stresliydin niye anlamadım dedi. görümcem sus pus oldu hemen kalktı. zaten işi biliyor artık eşim olmayınca beni köşelerde lafla ısırıyor.

bunları gnel olarak yaşadıklarımızı bilin diye anlattım.
benim babam 52gün önce vefat etti. ve çok gençti. Allah rahmet eylesin. 2 kız krdeşim var il dışında okuyorlar. 1 oğlum var annem bakıyor saolsun. engelli annem ama her işime koşuyor. bugün babacğımın 52si. eşimde gece işten çıkıyor. annemde evine gidip yemek yapıp dağıtacaktı.

eşimin babası anneni doktora götür abin hayvan almaya gidicek demiş. sinirden deli oldum. oğluma sen bak anne diyor eşim. eee ben babamın 52 sini mi değiştireyim başka gün götürsün annesini. acil bişey değil. ya da araba aldı verdi abisine ki anne babamı hastaneye götür diye hayvana sonra bak. neyse çocuğu ablasına bıraktı. ama ne abla kendi çocuğuna bile bakmıyor. diyorum ki abla elektrik prizine elini sokuyor takmıyor. abla camdan eğiliyor düşse Allah korusun neler olur?? diyor ki hastaneye yetiştiremeyiz ölür artık. böyle birine 1 dk bile güvenemem çocuğu.

işte bunlardan dolayı mı hiç ısınamıyorum ailesine. eşim benim ailemi sever her zaman gider gelir. ama anneciğim eşimin çayına kadar ayağına getirir bizim evimizde. eşimde der annen gibi bir insna hayatımda hiç örmedim diye. ama ben köye gideceğimiz gün sıkıntı stres hepsi bir arada. acaba eşime haksılık mı ediyorum diye üzülüyorum..
uzun oldu kusura bakmayın bunlar daha yaşadıklarımızın bir kısmı.

Genişletmek için tıkla...