Merhaba Hanımlar,
Gözlerim yaşlı dertleşmeye fikir danışmaya yazıyorum size bu konuyu.
Eşimle 7 sene once severek evlendik. Bu sürede Allah nasip ederse 2 de evladımız oldu. Ben evlendikten sonra eşimin memleketine yerleştim.
Eşimin ailesiyle ufak şeyler dışında Allaha şükür büyük problemler yaşamadık. Kayinvalidem kayınpederim kendi halinde insanlar. Ben de kendi ailem uzakta olduğu için eşimin ailesine tutundum bu memlekette. Elimden geldiğince saygımi göstermeye çalıştığımı düşünüyorum. ufak konuları mesele haline getiren bir yapım yoktur. Anne ve babayla ilgili bir sıkıntımız yok çok şükür.
Ancak ve lâkin bizden 3 sene once evlenmiş olan abisi ve eşiyle evlendiğin günden bu yana bazı sıkıntılar yaşadım. Eşimin abisiyle ilgili bir problemim olmadi hicbir zaman. Olgun, anlayışlı, fevri olmayan biridir. ancak eltim düğünün haftasına sanki içini dökmek için beni beklermiş gibi sürekli kayinvalidem ve kayınpederim halkında şikayetlerde bulunmaya, sormamama rağmen gereksiz bir sürü bilgi paylaşmaya çalıştı.
Eltim eşimin ailesine oranla daha farklı bir aile ortamında ve standardında yetişmiş biri olduğu için, anlattığı bazi durumları aslında yanlış anlamış olabileceği konusunda uyarmaya çalıştım. Yani bana söyle söyle yaptılar zamanında dediği bir olayı, aslında şöyle olabilir mi? Sen yanlış anlamış olabilir misin? gibi farklı bir bakış açısı sunmaya calistim ama olmadı
Yapım gereği çok konuşkan bir insan değilimdir. cok sevdiğim insanlar dışında bulunduğum ortamlarda her konu hakkında konuşmam. genellikle dinlerim. Her konu hakkında fikir beyan etmem genelde. Eltimin de benim tam tersim aklına ne gelirse anlatan, bana göre anlatmaya değer olmayan, bana çok basit gelen olayları bile ince ayrıntısına kadar anlatan bir yapısı vardir. Çok konuşur, bana göre boş konulardır, coook uzun anlatır, bir zaman sonra kendimi uyusmus vaziyette boşluğa bakarken yakalarım. Dinlemeyi severim ama konular beni sarmayınca beynim uyuşur o derece.
Çok meraklıdır herşeyi bilmek ister. Eşimin benim aldığımiz maaşa kadar sorar. Eve toplam giren paramızi, aylık ortalama harcamamızi, kalan maaşımızla aylık ne kadar kenara ayirabilecegimizi, yıllık ne kadar birikim yapabileceğimizi falan oturup sesli bir şekilde hesaplar biz dinleriz
sonra kendileriyle kıyaslar. Yani kısacası gereksiz her türlü muhabbeti duyarız genelde. Ve eşimde çok hoşlanmaz kendisinden.
Çocuklarımız deseniz çok kavga ettikleri ve onlar kendi çocuklarına müdahale etmedikleri icin eşim çok sinir olur. Kalkıp ilgilenmiyor çocuklarla der vs vs
Kafa yapım uymadığı, kendisiyle çok sohbet edemedigim icin ve zaman içerisinde kayinvalideme kayınpederime karşı beni dolduruşa getirmeye çalıştığı için kendisiyle mesafeli gorusmeye başladım. Bu arada benden 1 yaş küçük. Isterdim ki ailemden uzak memlekette tutunmaya alışmaya çalıştığım bu ortamda, bana arkadaş olsun, kardes olsun, derttas olsun ama nasip değilmiş dedim. Kendisine bir gafletle boşluğuma gelip anlattığım bir kaç sıkıntımı da gidip sağda solda anlattığı be benim kulağıma da geldiği için güvenimi yitirdim ve mesafemi korudum
Bu süreçlerde eşimle durumları ve düşüncelerimi hep paylaştım. Biz evlenmeden önceki zamanda da eltimler eşimin ailesiyle çok ıçli dişli degillerdi. Kayinvalidem o kadar çekingen ve çocuk ruhlu bir insandır ki evlerimize gelmeye çekinir rahatsız eder miyiz, işe gideceksiniz diye düşünür. Eli boş gelmez yemeğin mutlaka bir menusunu getirir. Evlerimize gelip gitmeyi çok ister aslında, davet ettiğimizde mutlu olur sevinir içten içe memnun olur. Ama biz evlenene kadar abisinin evine 1 elin parmağını geçmeyecek kadar gidebilmişler. Bu kayınvalidenin içine dert olmuş zamanla ama dile getirmemiş. Bana bunları çok zaman sonra anlattı kayinvalidem.
Biz evlendikten sonra da çok değişen bişey olmadı. Görüşme gelme işleri çok sıkı fıkı olmadı yani. Eşim ve abisi arasında da çok muazzam bir abi kardeş ilişkisi yok açıkçası. Önceden de yoktu hala da aynı.
Ama eşim son bir iki senedir bu görüşmemelere sebep beni göstermeye başladı. Gorusmeme dediysem kendi evlerimize gelip gitme senede 4-5 defa anca. O 5 görüşmenin 4 ü de bizdedir, ben davet etmisimdir.
Kendi halimizde güzel güzel yaşayıp giderken ara ara eşim abisi konusunda bana baskı yapmaya başladı. Ben onlara gitmek istemedigim için aile bağlarımız zayifliyormus. Ne zaman dedim davet ettiler dedim ve ben gitmem dedim diye soruyorum, mesele o değilmiş. Ben niye hadi abimlere gidelim demiyormuşum? Çünkü gitmek istemiyorum, bunu açıkça söyledim ve sebebini de sana açıkladım diyorum. Anlatamıyorum. Kendisi de elimi sevmez. Kayinvalidemlerde bir araya geldiğimizde çocuklar sürekli kavga ettiği için kalkıp eve kaçmaya çalışır ama Bana sürekli bana kadın kadına görüşmemiz konusunda baskı kurmaya çalışıyor
Son örnekte Bugün iş yerinden bir torba malzeme getirmiş beni zorla oraya göndermeye çalışıyor. Hadi şunu abimlere göturuver çocuklar da oynar diye kendi aklınca bana yol gösteriyor. Gelirken bıraksaydın keşke evlerinin ordan geçiyorsun, ne isimiz var şimdi diyecek oldum aman Yarabbi. Isitmedigim laf kalmadı yine. Ben saygisizmisim. Abisine saygısızlık ediyormuşum. Niye Eltimle görüşmüyormuşum. Ne varmış çocuklar bir araya gelselermis (saç baş kavga eden çocuklardan bahsediyoriz) niye sadece tüm aile bir aradayken görüşmemiz gerekiyormus. Allah şahidimdir ne abisine ne eşine ne ailesinden kimseye ne sözlü ne davranışımla asla ve asla bir saygisizligim olmamıştır. Kızdıran şeyler olduysa da ortamda büyütmeyip içime atmışımdır, anlattıysam bi eşime anlatmışımdır.
Ama tüm bunlara rağmen abisi gile gidilip gelinmemesinin suçlusu ben oldum. Tamam gidelim haber edelim akşam diyorum. Hayır ben senden bahsediyorum, senin gorusmeni istiyorum bizle hepberaber değil diyor.
Gelirken bıraksaydın keşke torbayı, geçerken abin alsın olmazsa ben gidemem dedim diye,abisi benim emir erimmiymis, benim evime gelip almak zorunda muymuş? Ben saygisizmisim.
E diyorum kendin gördüğün ortamda yolunu degistirdigin kadınla beni niye muhattap olmaya zorluyorsun? Biz aileymişiz, hosumuza gitmeyen şeyler.olsada idare edemezmiymisiz? yahu diyorum kendin idare edebiliyor musun? Çocuklar bir araya gelsin diyorsun da çocuklar anlaşabiliyorlar mı diyorum. Kendin katlanamadigin durumlara beni zorlayamazsın. Tamam senin derdin belli oldu. Sen zaten benim ailemi hiç idare edemedin zaten. "Sen kim oluyorsun ki" en çok bu lafı koydu bana. Sen kim oluyorsun ki, kendini ne zannediyorsun? 2 çocuğunun anası, 7 senelik karısına insan eltisi yüzünden bu lafları eder mı
Diyorum ki biz evlenmeden once de aranız böyleymiş bunun benimle ne ilgisi var? Sanki biz evlenene kadar aranız süpermiş de biz evlendikten sonra ben aranızı bozup mesafenizi açmışım gibi davranıyorsun.
Çok gücüme gitti çok
Ben her suçlamasına cevap verdikçe söyleyecek laf bulamayıp saçma sapan esip gurleyip gitti.
Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Hala sen kim oluyorsun kendini ne zannediyorsun lafını sindiremiyorum ağlıyorum, hiç görüşmeyen küsen hakaret eden biri olmamama rağmen. Ortamlarda arayi genellikle amaaan idare ediverelim zaten kaç sefer bir araya geliyoruz deyip mesele çıkartmayan biri olmama rağmen bana bu şekilde baskı yapması, hemde kim icin ? Çok gücüme gitti.
Olmuyor ne yapayım? Muhabbeti sarmıyor, Eltimle vakit geçiremiyorum. Özünde kötü bir insan değil, hatta safca bile diyebilirim. Çok lafını ciddiye bile almam. Alsam da mesele yapsam olay çıkar. ama çok ve boş konuştuğu icin, ortak noktalarımız olmadığı için isinamadigim ve zaman içerisinde bana karşı yanlış hareketleri olduğu için kendisiyle görüşmek istemiyorum. Suç mu bu? Kanka olmak zorunda mıyım? Diyorum ki kendime başka bir ortamda örneğin arkadaş çevresinde tanistigim biri olsaydi asla ve asla cevremde barindirmayacagim bir kişiliği var. Aile olurken eltimin kim olacağını ben seçmedim. O da beni seçmedi. Anlasamiyorsam da zorlamalı miyim kendimi?
Basıma ağrılar girsede, beynim uyussa da, çocuklar birbirini boğazlasa da görüşmeye zorlamalı miyim kendimi?
Istemek zorunda mıyım anlamıyorum
eşimle hicbir problemimiz yok. ailesiyle de öyle. Rahat batıyor mu denir, göze batıyor mu denir, durum böyle idare vaziyette gidiyorken bu ısrar niye? Saygısız ve kendini bilmeyen kişi niye ben ilan edildim