- 3 Nisan 2014
- 36.093
- 147.091
- Konu Sahibi SilentHillRoom
- #21
bu çocuğu hala sevebildiğinize göre sizin ihtiyacınız var terapiste
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyo
Anneni kaybeden destege ihtiyaci olan senken sen onu yalniz birakmak istemiyosun. Hemen terket bu adami. Ensest ne demek. Ne demek ensest? Bunu yutup oturamazsin. Hangi doktor adam edicek bunu. Onune gelenle yatarmissin madem niye evlenmis. Bu yasadigin hayat degil. Cocuk da yoksa kurtul. Rahmetli anacigin seni ilmek ilmek buyutmustur hepimizin evladini buyuttugu gibi. Ama kmse evladina boyle davransin diye de buyutulmuyo bu cocuklar. Kangren nerdeyse kesip aticaksin at gitsin.
Hic ellemeyin, birakin daginik kalsin elin manyagini hizaya getirmek size mi kaldi? Annesi misiniz babasi mi?Merhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Bu iğrenç lafları nasıl yuttunuz.Bence sizde bir psikolağa gidin bunları kendinize reva gördünüz.Her defasında affederek onu şımartmışsınız kesin bir tepki koymamışsınız o iğrenç adamda bundan cesaret alıp devam etmiş yapmanız gereken onu psikolağa götürmek değil boşanmak olmalıydı.Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı.
2-3 yılda neyin emeği bu, 20 yıllık evliler bile 3 çocukla boşanıyor.emek verdik
Adam gercek bır hasta .Hepımızın zaman zaman osıkolojısı bızuldu ama kımselere sen herkesle yatarsın demedık .Neyı beklıosun pardon ?Merhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?