Eşime ve anneme küçükken tacize ugradığımı söylemeli miyim

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Burda mesele tacizi söyleyip söylememe meselesi değil.
Sizin acilen psikolojik desteğe ihtiyacınız var.

bende destek almanızda fayda olacağını düşünüyorum. bunu şuan söylemek neyi düzeltir yada neyi telafi edebilir. sadece acıtır ,yara bırakır... önce destek alın,ruh sağlığınızı düzeltin sonrasında doktorunuzla karar verir söylemek isterseniz söylersiniz.

Kimin tacizine uğradınız?

Kesinlikle sağlıklı değilsiniz. Eğer söyledikleriniz gerçekse olmanızı da bekleyemez kimse. Mutlaka profesyonel yardım almanız gerekiyor.

soylemenizin faydasi olmaz ama kesinlikle terapi alin derim bilmiyorum hele ki aile icindense taciz eden pislik unutmak cok daha zordur lutfen yardim alin anneniz icin de zaten hasta soylesenizde uzuntuden baska birsey olmaz siz kendi hayatiniza bakin kizinizda ablaniz gibi olmaz siz yetiştiriyorsunuz sonuçta

Bence de acilen psikolojik desteğe ihtiyacınız var. Söyledikleriniz hiç sağlıklı gelmedi bana. Bazen kendimi,eşimi,bebeğimi öldürmek istiyorum demek ne demek ? Ablanızdan, annenizden bağımsız kendi ailesini kurmuş bir kadınsınız. Kendi ailenize bakın ve mutlaka bir yardım alın derim.

Farklı sorunlara kapı açmış olursun söylersen. Annen düşünmeden konuşan biri, taciz olayını yine senin canını yakacak şekilde yorumlayabilir.

Ben genel olarak geçmişe ait üzücü, kötü anıların söylenmesini doğru bulmuyorum. Şuan senin aklında seni rahatsız ediyor, ortak etmeye gerek var mı? Onu da şahit etmek ne kadar rahatlatacak?

Söyleyince herşey değişecek mi ? Annen sana acısın diye yapacaksın ? Peki eşin nasıl bir tepki verecek ? Elbette sen çocukken olmuş bir olay , sen suçlusun asla demiyorum yanlış anlaşılmasın .. ama herkesin her olaya tepkisi farklıdır ..

Yine kriz geçiriyorum dediğinize göre bu olayı sık sık yaşıyorsunuz , kesinlikle yardım alın ..

Şahsen orda burda şurda taciz dediğinizden aile içerisinde yaşanan bir olay diye düşünüyorum tacizi ... eşinizin tavrı çok farklı olabilir , anneniz inanmayabilir , bir sinirle söylemeyin iyi düşünün

ekmeksarapsenveben .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...

Aile içi tacize mi ugradiniz? Acilen doktora basvurmalisiniz? Geldiğiniz nokta hiç iyi görünmüyor. Bunca yıl susup anneniz kanser olana kadar beklemeniz büyük yanlış. Bunu cozmeniz lazım. Nasıl bir aile ki bu tüm bireyler sağlıksız ve sorunlu. Detay vermeniz lazim

Psikolijik destek alin. Terapist size nasil ve ne zaman söyleyebileceginize dair de destek verebilir. Size cok Üzüldüm. Keske Bunları yasamasaydiniz.

Esinize ve annenize anlatmak size yardim etmez. Bir uzmana anlatip tedavi yoluna gitmek gerekir. Cok gecmis olsun,cok uzuldum

Evet lütfen yukarıdaki arkadaşları dinleyin acilen terapi alın.
Şu anda eşinize de annenize de söylemeniz taraftarı değilim. Önce bir destek alın ondan sonra söyleyip söylememek sizin elinizde çünkü siz unutmak istersiniz bu sefer onlar unutturmaz, daha da kötü olur.

Yardımlarınız için sağolun herkese cevabımı tek seferde yazayım .

Belki annem beni bir daha acıtacak şeyler söylemez diye düşündüm ...

Aile içinden biri değil babamın çalışanıydı , ama evimize girer çıkardı. Yanlış hatirlamiyorsam kimsesiz biriydi . Ailem yardımcı oluyordu .

Ergenligimde psikolaga gittim , o dönemde kriz geçiriyordum. Devlet gidiyordum yine oraya gitsem faydası ne kadar olur (o dönem pek olmadı gibi geliyordu) , gitmeye cekiniyorum niye bilmiyorum . Ya çocuğumu benden alırlarsa öldürür bu kadın diye. .

Aslında hep böyle değildim yaklaşık 1 yıldır size anlattığım biçimde düşünüyorum , hayatla daha barışıktım..

ekmeksarapsenveben .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...

Lütfen psikolojik destek alın .Zor bir süreç geçiriyorsunuz ,yaşadığınız şeyler ağır geliyor,taşıyamıyorsunuz belliki
Eşinizi ,kendinizi ve bebeğinizi öldürme düşüncesi ciddi bir sorununuzun olduğunu gösteriyor

Bebeğini öldürmeyi düşünmek hiç normal bir durum değil .. faydası olur mu ne demek ?

Hiç normal şeyler düşünmüyorsun ... annen sana acısın diye böyle bir şeyi söylemek annenin sana acıyacağı anlamına gelmez .. bunlar yanlış düşünceler .. bebeğinin güzel günler görmesi için önce senin ruh sağlığının iyi olması lazım .. tedaviye İnan lütfen ..

Bir de cevap vermek istemeyebilirsin ama yemekte , otobüste , sinemada taciz nasıl oluyor ? Babanın çalışanı seninle sinemaya mı gidiyordu ?

Bu saatten sonra annenize anlatmanız daha büyük zararlara ve kötü sonuçlara neden olur. Psikolojik sağlığınız hiç iyi değil. Devlet hastahanelerinin psikolojik departmanları dediğiniz gibi pek ilgili olmuyor. Lütfen paraya acımayın ruh sağlığınız için acilen terapi alın. Anneniz de çok üzüntüler yaşamış bir kadın, sözlerini kulak ardı etmeyi deneyin. Kadınlar güçlüdür her ne olursa olsun, sizde güçlü olun ve güçlü kalın...

Allah korusun ileride bir gün ailenize zarar vermektense terapi almanız çok daha doğru olur. Her şeyle tek başınıza savaşmaya çalışmayın zor bir durumdasınız. Güçlü olun ve tedavi görün çocuğunuz sağlıklı bir anneyi hak ediyor.

Mesele taciz değil. O da muhtemelen üstüne geçmişten gelen yükünüz.

Siz şu an birileri sizinle ilgilensin, merhamet etsin, canınızı yakmasın, anlayış göstersin diye taciz durumunun da üstüne iyice düşüyorsunuz.

Zaten şu an yeterince zor durumdasınız.
Ekstra bir de tacizi çevrenize anlatmaya başlamanız size bir şey kazandırmayacak

Psikiyatriye gidin.
Çocuğunuzu elinizden alacaklar diye korkuyorsunuz, bir cinnet anında sizde zarar verebilirsiniz tedavi olmadıkça.

Bir de çocuğunuzun ablanıza benzetilmesinden neden bu kadar rahatsız oldunuz? Bunun altında ne var bu kadar Sizi korkutacak?
Her fıtratı aynı olan aynı şeyleri yaşamıyor ki. Kendinizi ayılıp bayılacak kadar krizlere sokmuşsunuz

ekmeksarapsenveben .!.:

Yardımlarınız için sağolun herkese cevabımı tek seferde yazayım .

Belki annem beni bir daha acıtacak şeyler söylemez diye düşündüm ...

Aile içinden biri değil babamın çalışanıydı , ama evimize girer çıkardı. Yanlış hatirlamiyorsam kimsesiz biriydi . Ailem yardımcı oluyordu .

Ergenligimde psikolaga gittim , o dönemde kriz geçiriyordum. Devlet gidiyordum yine oraya gitsem faydası ne kadar olur (o dönem pek olmadı gibi geliyordu) , gitmeye cekiniyorum niye bilmiyorum . Ya çocuğumu benden alırlarsa öldürür bu kadın diye. .

Aslında hep böyle değildim yaklaşık 1 yıldır size anlattığım biçimde düşünüyorum , hayatla daha barışıktım..

Genişletmek için tıkla...

merhaba
benzer sıkıntıyı yaşamış biri olarak ben annenize söylemenin içindekinizi aktarmanın size iyi geleceğini söyleyebilirim.
çünkü neden sizi koruyamadıklarını içinizde sorguluyor ve suçluyorsunuz. haklısınız da.
ben bir sinir patlaması anında anlatmıştım. sonrasında yaşadıklarımı atlattığımı ve bunda çok geç de olsa, yıllar sonra da olsa konuşmamın etkisi olduğunu düşünüyorum.
daha sonra annem benle bu konuyu konuşmak istedi, ancak ben tekrar açmak istemediğimi söyledim.
eşinize anlatmak ise size kalmış. ben eşime daha yeni yeni tanıştığımızda anlatmıştım neden bilmiyorum. açıklama yapmak gibi değil de, içimi açmak gibiydi.

Arkadaslara katiliyorum.annenin bir suçu yok diye dusunuyorum kadin zaten kanser hastasi moralinin yuksek olmasi getekiyor. ALLAH gecinden versin Allah korusun ama gercek suki bi sabah kalkmissn annen hayatta yok.cok pisman olursun.bak ne demis bir tek sen iyisin sende aklim kalmiyor demis. Yazik bunu ona yapma.esine gelince nasil tepki verir bilmiyorum.yinede anlatma derim. Birde ablanizi abinizi dusunmeyin.Allah herkese akil vermis cocuk dogurmasini biliyor kacmasini biliyor ama psikilojim bozuk diye kendini ordan oraya atoyor.tedaviyi reddediyor.kendi bilecegi is.evinize ailenize bakin.terapiye gidin derim.