- 19 Ocak 2019
- 22
- 21
- Konu Sahibi Serafina9999
- #1
Merhabalar Kizlar,
Sürekli takip ettigim bir Forum burasi, ama hic böyle bir konuyla ilgili buraya baslik acacagim aklima gelmezdi. Velhasil, konuma gelelim. 3 yillik evliyim. Evliligimde sorunlar hemen dügün sonrasi basladi. Erkek tarafi dügün sonrasi benden takilarimi istedi ve bu nedenle tartismalar cikti. Ailelerin arasi bozuldu ve esimle aramiza sogukluk ve güvensizlik girdi. Bu nedenle ayrililik bile yasadik. 2-3 hafta sürdü bu ayrilik, sonrasinda ikimizde ayrilamadik ve tekrar birlestik. Aileler birbirleriyle konusmamaya devam etti. Tabi hal böyle olunca bizim evliligimiz catirdamaya devam etti. Kayinvalidem beni sürekli ezmeye devam etti. Ailemi asagiladi, beni asagiladi ve agiza alinmayacak seyler söyledi. Iftiraya kadar gitti. Namusumdan süpheleniyormus, ve sevgilim olabilirmis, "ailen bu konuya aciklik getirsin" dedi. Hic bi sucum yokken iftira atmaya calisti bana. Sustum, ya sabir dedim.
Bundan bir yil sonra esimle aramiz düzelmeye basladi. Mutluyduk. Esim bebegimizin olmasini istedi ve bende bu fikrine cok sicak baktim, cünki yasimizda gelmisti artik diye düsünüyordum. Hamileydim. Hamileligimde esim artik eve gelmemeye ve sacma sapan nedenlerle tartisma cikarmaya basladi. Erkek arkadaslariyla tatiller bile yapti benim rizam olmadan. Ailesinden destek istedim ama onlar ogullarini korumaya calisti ve onun hakli oldugunu savundular. Saskindim. Kayinvalidem "Sende kocani eve bagla" diye beni sucladi. Dogum günümde isden sonra annemi ziyaret ettim diye, esim evi terk etti ve telefonuna hic bir sekilde ulasamadim. Aradim, acmadi ve kapatti. Gece eve gelmedi ve nerede olduguna dair hic bir fikrim yok. Daha sonra sordugumda gece otelde kaldigini söyledi. Bu huylarina devam etti. Hamileligimin 7. ayinda sancilandim ve beni hastaneye götürmedi. Hastane yakin oldugu icin tek basima arabayla kendim gittim. Sonrasinda hastaneye ugradilar ailecek ama kirilmistim bi kere. Affedemiyorudum.
Bu böyle devam edemezdi.......
Ailem bi gün beni ziyarete geldi habersiz. Yolda aradilar geliyoruz diye. Esim yine evde yoktu ve evde ickide icmeye baslamisti. Tabi ailemin bu olan bitenlerden haberi yoktu. Sorunlarimizi aileme yansitmamaya calismistim. Ailem beni tek basima hamile halimle, icki siselerinide görünce deliye döndüler. Babam "hadi hemen gidiyoruz" dedi, basta direndim gitmemek icin ama bende zaten evliligimde mutsuz oldugum icin ailemin istedigini yaptim. 8 aylik hamileydim. O gün O evden ciktik gittik. Kayinpederim benim evde olmadigimi fark edince esime haber vermis. Esim evde olmadigimi ögrenince "Benden habersiz adim atmissin artik gelme bitti" diye mesaj atti.
Dogum yaptim, tek basima bir hastane odasinda. Cok zoruma gitti. Esime dogum yapmak üzere oldugumu bildirdim. Cevap bile vermedi. Ailem her zaman yanimdaydi ve bana saolsunlar cok destek oldular. Esim bebegimizi görmeye hic gelmedi. Ailesinden hic kimse arayip sormadi. Dogumdan sonra biraz iyilesince esimin ayagina kadar gittim sirf kendi kanindan canindan olan bebegini görsün diye. Belk insafa gelir diye düsündüm. Sonra tekrar görüsmeye basladik ve görüsüyoruz. Niyetimiz barismak ama benim kafam cok karisik. Nerdeyse bir sene ayri kaldik ve bebegimiz su an bir yasina girmek üzere. Bu süre icersinde hic arayip sormadi, hep benim cabalarimla görüsmeye basladik. Su an bize cok iyi davraniyor ama bilemiyorum, nasil güvenebilirim.....
Fikirlerinize cok ihtiyacim var. Siz olsaniz ne yaparsiniz? Bosanmalimiyim yoksa sabir mi etmeliyim?
Sürekli takip ettigim bir Forum burasi, ama hic böyle bir konuyla ilgili buraya baslik acacagim aklima gelmezdi. Velhasil, konuma gelelim. 3 yillik evliyim. Evliligimde sorunlar hemen dügün sonrasi basladi. Erkek tarafi dügün sonrasi benden takilarimi istedi ve bu nedenle tartismalar cikti. Ailelerin arasi bozuldu ve esimle aramiza sogukluk ve güvensizlik girdi. Bu nedenle ayrililik bile yasadik. 2-3 hafta sürdü bu ayrilik, sonrasinda ikimizde ayrilamadik ve tekrar birlestik. Aileler birbirleriyle konusmamaya devam etti. Tabi hal böyle olunca bizim evliligimiz catirdamaya devam etti. Kayinvalidem beni sürekli ezmeye devam etti. Ailemi asagiladi, beni asagiladi ve agiza alinmayacak seyler söyledi. Iftiraya kadar gitti. Namusumdan süpheleniyormus, ve sevgilim olabilirmis, "ailen bu konuya aciklik getirsin" dedi. Hic bi sucum yokken iftira atmaya calisti bana. Sustum, ya sabir dedim.
Bundan bir yil sonra esimle aramiz düzelmeye basladi. Mutluyduk. Esim bebegimizin olmasini istedi ve bende bu fikrine cok sicak baktim, cünki yasimizda gelmisti artik diye düsünüyordum. Hamileydim. Hamileligimde esim artik eve gelmemeye ve sacma sapan nedenlerle tartisma cikarmaya basladi. Erkek arkadaslariyla tatiller bile yapti benim rizam olmadan. Ailesinden destek istedim ama onlar ogullarini korumaya calisti ve onun hakli oldugunu savundular. Saskindim. Kayinvalidem "Sende kocani eve bagla" diye beni sucladi. Dogum günümde isden sonra annemi ziyaret ettim diye, esim evi terk etti ve telefonuna hic bir sekilde ulasamadim. Aradim, acmadi ve kapatti. Gece eve gelmedi ve nerede olduguna dair hic bir fikrim yok. Daha sonra sordugumda gece otelde kaldigini söyledi. Bu huylarina devam etti. Hamileligimin 7. ayinda sancilandim ve beni hastaneye götürmedi. Hastane yakin oldugu icin tek basima arabayla kendim gittim. Sonrasinda hastaneye ugradilar ailecek ama kirilmistim bi kere. Affedemiyorudum.
Bu böyle devam edemezdi.......
Ailem bi gün beni ziyarete geldi habersiz. Yolda aradilar geliyoruz diye. Esim yine evde yoktu ve evde ickide icmeye baslamisti. Tabi ailemin bu olan bitenlerden haberi yoktu. Sorunlarimizi aileme yansitmamaya calismistim. Ailem beni tek basima hamile halimle, icki siselerinide görünce deliye döndüler. Babam "hadi hemen gidiyoruz" dedi, basta direndim gitmemek icin ama bende zaten evliligimde mutsuz oldugum icin ailemin istedigini yaptim. 8 aylik hamileydim. O gün O evden ciktik gittik. Kayinpederim benim evde olmadigimi fark edince esime haber vermis. Esim evde olmadigimi ögrenince "Benden habersiz adim atmissin artik gelme bitti" diye mesaj atti.
Dogum yaptim, tek basima bir hastane odasinda. Cok zoruma gitti. Esime dogum yapmak üzere oldugumu bildirdim. Cevap bile vermedi. Ailem her zaman yanimdaydi ve bana saolsunlar cok destek oldular. Esim bebegimizi görmeye hic gelmedi. Ailesinden hic kimse arayip sormadi. Dogumdan sonra biraz iyilesince esimin ayagina kadar gittim sirf kendi kanindan canindan olan bebegini görsün diye. Belk insafa gelir diye düsündüm. Sonra tekrar görüsmeye basladik ve görüsüyoruz. Niyetimiz barismak ama benim kafam cok karisik. Nerdeyse bir sene ayri kaldik ve bebegimiz su an bir yasina girmek üzere. Bu süre icersinde hic arayip sormadi, hep benim cabalarimla görüsmeye basladik. Su an bize cok iyi davraniyor ama bilemiyorum, nasil güvenebilirim.....
Fikirlerinize cok ihtiyacim var. Siz olsaniz ne yaparsiniz? Bosanmalimiyim yoksa sabir mi etmeliyim?
yahu siz iyi misiniz? ne evliliği ne kocası? çocuk zaten o adama aileye hata olmuş daha evlenir evlenmez o hareketlere boşanman gerekiyordu ama olan olmuş ne bu hatayı sürdürme inadın.gazetenin 3. sayfasına konu olmak mı amacın?
