Hanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim....
