Herkese iyi akşamlar. Kendimi iyice anlatabilmek adına uzunca yazacağım şimdiden okuyanlara teşekkür ederim. Eşimle kağıt üzerinde Ocak 2015 ten beri evliyiz ama aynı evi paylaşalı 1.5 ay oldu. Tayin sebepleriyle bu zamana kadar ayrıydik. 2008 den beri de sevgililik geçmişimiz var ve ilkokul arkadaşıyız. Yani birbirimizi çok uzun senelerdir tanıyoruz.
Bu yaşıma kadar doğru düzgün ev işi yapmadım annem yaptırmadı. Çok zorlanıyorum. Yapıyorum yapmasına ama elim yavaş ve sürekli bir şeyler yapıyorum. Devlet memuruyum sabahlari 7 de evden çıkıp akşamları 7 de evde oluyorum. Hiç oturmadan bir bakmışım yatma saati gelmiş anlayacağınız inanılmaz yoruluyorum. Henüz evlilik kısmına adapte olamadım. Eşim yardımcı oluyor. Çok yorulduğumu görünce iş bölümü de yaptık yükümü hafifleti diyebilirim. İş yapmama konusunda sıkıntı yok. İkimiz de devlet memuruyuz fakat eşim askeri personel. Bir gün çalışıyor bir gün nöbetçi sistemine gore en iyi ihtimal haftada 2 gün yok. Bu hafta 4 günü buldu evde olmaması mesela ve bu gece yine yalnızım. İkimizin maaşı toplam 8 bin fakat düğünden kalan 2 kredi ve esim ise gidebilsin diye aldığımız araba kredisi var. Evimiz kira. Bir kredi 2 ay sonra diğer kredi 7 ay sonra bitecek. Araba kredisinin bitmesine de 2 yıl var. Arabanin benziniydi (ise arabayla gidip geliyor) kredilerdi, ev kirasi faturalardi derken elimize toplam 700 tl kaldı bu ay bu paraya mutfak masrafı da dahil.
Esim inanılmaz derecede çocuk istiyor. Ben 27 o 28 yaşında. Ben daha birbirimize alisamadigimızı borcumuzun çok fazla olduğunu 1 sene kadar beklememiz gerektiğini söylesem de o hemen istiyor. Sürekli bu konuda kavga ediyoruz. Allah nasip eder de bir sene sonra hamile kalır isem hamilelikti ücretli kısım derken ücretsiz izin kısmında hiç borcumuz kalmamış olacak. Böylece bebeğimi 4 aylık bırakıp ise dönmek zorunda kalmayacağım. Eşimse araba kredisi, ev kirası ve masrafları karşılaşayabileceğini o kadar beklemeye gerek olmadığını savunuyor. Bana içten içe kırılıyor. Çok plancısın ya Allah nasip etmezse ya tedavi olmamız gerekirse uzun yıllar çocuk sahibi olamazsak diye baskı yapıyor bana. Uzun süredir birbirimizi tanıyoruz beklememize gerek yok diyor. Bense daha evliliğe alışamadım borç çok işe dönmek zorunda kalırsam diye istemiyorum. Eşimin bu denli ısrarlı olmasında bizden sonra evlenen kuzenlerimizin ya çocuğu oldu ya hamileler onlardan etkileniyor diye düşünüyorum. Siz ne diyorsunuz gerçekten çok mu plancıyim yoksa gerçekci miyim? Aramız kaç gündür bu konulardan çok bozuk. Babamın da biz ancak kedi sevelim lafı da iyice gaza getirdi eşimi. Ne yapsam da ben bu adamı tatlı dille ikna etsem? Ya da yanlış mı düşünüyorum?
